Şirin Aksu Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair v ...

Kurumuş nehirlerde balık tutar deliliklerimiz,birer birer yok olurken/sevgili sevdiklerimiz................................................Delilik budur zaten işte,daha nasıl anlatılabilir ki?

İçinde 'bir dolu ben 'taşıyan yüreği görmek için,içinde 'bir dolu o' olan yüreğe sahip olmak gerek:)

adı aşk!
-tutsaklıkta boğuldu ve korkuda-
kişi değildi inkara uğrayan
kişiler arasındaki bağdı ...

Üzerine sayfalarca yazılabilecek bir dört dize!!Ben düşüneceğim gene:)

Ben bu şiirin olası öyküsüne takıldım...Bazı duyguların sadece yaşanabileceğini,anlatılamayacağını düşünürdüm...Anlatılabiliyormuş ozo,hem de böyle güzel anlatılabiliyormuş...

Ne mutlu dert ortağı şiiri olanlara...Gerisi yalan zaten:)

Günümüzün en önemli kaybı 'duygu' dur bence ve işte bu duygu yoksunluğu sonucudur ki,'dildeki duygu' da yok sayılmaktadır.
'dilin yanlış kullanımı'ndan öte,bence çok daha önemli birşey yaşanan.Ve bunun sadece bir ihmal olarak algılanması hatasına düşülmemeli bence.
Ne yazık ki,her 'değer' gibi,'di ...

Su gibi aktı beynimden de dilimden olduğu gibi bu şiir ve Su serinliği verdi yüreğime,ne güzel:)

Dizeler aradım buraya yazıma baz olsun diye...bulamadım...tamamı da yazılmaz ki...

düşündüm ki belki bizim 'kapılarını açan,özgürlüğe uçuran'ı olmamızı bekleyen 'mavi kuş' larımız da vardır,bizim de beklediğimiz gibi zaman zaman...

'sevdiklerin bilmediğin istasyonlarda bekliyor seni'

Kimbilir kaç kez beklendiğimizi bilmeden başka istasyonlarda bekledik bekleyenlerimizi,kimbilir?
Gene harika bir şiir:)

'en güzel şiiri kendime sakladım
kıskandım kendi gözümden bile
kalbime yonttum dizeleri
orada duruyorlar
içimden geçen rüzgara yazdım '

'içimden geçen rüzgara yazdım'
'içimden geçen rüzgara yazdım'....

ve o rüzgar ki,dokunduğu her yere bırakacaktı o 'en güzel şiir'i...

Son dizeye itirazım var,şiiriniz 'imbiklerden süzülmüş,özüdür yaşamın' bence.

Tekrara düşmek istemiyorum ama klasikler arasında yeralması gereken bir aşk şiiri olmuş bu,içimde yarattığı coşkuyla kutlarım sizi.

Kendi içinden geçen karanlık..
Kendi sesinde boğulan siren...

Herkesin kendinden kaçtığı zamanda ne mutlu 'kendi içinden geçen',kendi içinden geçmeyi bilenlere..

'Ne tuhaf yolunu kaybetmesi rüzgarın../Bir sevdanın tutkusuna kapılmış gibi../Kendi esintisinde yokolması'..
Yaşam birazda o 'kendi esintimizde yokolma'ya karşı verdiğimiz mücadele değil mi?

İçimde 'esintilerden öte' fırtınalar kopardı okuduklarım,kendi fırtınalarımdan korktum.Kutlarım.

Onca coşku,onca gümbür gümbür isyan kokan şiirlerin ardından bu 'lal' şiir....Gözüm daldı uzaklara!

Buruk bir gülümseme gezindi yüzümde,o çok sevdiğim duyguyu taşıyan ve dedim ki okurken 'o dizeleri'...YILDIZLAR BİLİRLER Mİ ACABA BUNCA ULAKLIK YAPTIKLARINI SEVDALILARA...yüreğinize sağlık.

'bilmezdim oysa...yaşamak tutsaklıkmış...ıpıssız bir adada'...Gene yalnızlık,gene yalnızlık..Sanırım yaşamın tek gerçeği bu:)

'Barbarları Beklerken' duygusundan sonra bu şiir bana ilaç gibi geldi inanın...Hüzünden ölmek üzere olduğum bir günde hem de:)

'ışık süzülür /sığlaşır yalnızlık'...

'Yalnızdır herkes,bu yüzdendir herkesin kalabalıklara karışma telaşı,ama kalabalıklara karıştıkça artar yalnızlık.Yalnızlığa tek çare AŞKtır,zaten aşk ta,iki kişinin yalnızlıklarını birbirine açtığı 'çift kişilik yalnızlıktır' diyordu o güzel sesiyle Altan Er ...

Aşk,çığlık çığlığa bağırırken kendini sessizlikte,çaresizlikle kıvranmaktır.Şiirinizden çıkan ,binlerce aşk tanımından biri daha...dedim ya 'aşksız kalmayın'

Ne çok düşüncenin son durağı 'Hüzün' müş meğer,hep gözler dolu yaşamaya başlayalı anladım bunu ben.'Keşke' dediğim tek şey belki yaşamda bu işte..Keşke daha çok yolun sonu 'huzur' a çıksaydı 'hüzün' yerine.Tek itirazım' hüzünlü bir ölümdür buralar' dizesine...Ölüm'ün hüzünsüz olanını bilen var mı?

Aşk'ı da böyle güzel anlatacağınızdan emindim..Daha defalarca okuyacağım biliyorum ama,arada yazmadan duramadım.Keşke dizelerinizin içimde yarattığı deli dalgayı ben de sizin gibi güzel anlatabilseydim..KUTLARIM...Yaşamınızdan aşk eksik olmasın.

Birçok şiirinizin ortak teması aslında 'vefa,ihanet,vb.',ne dersiniz,genel bir tartışma başlatsak mı bu konularda? Bazen düşünüyorum ki,'vefa' yı ancak 'yumuşak karnımız'a dokunulunca anımsıyoruz.Bazen de bizim için 'fikir değiştirme' olan şey,bize yapılınca 'ihanet' e dönüşüyor...Ne dersiniz yargıl ...

'acele buz eritiyorum yürekte'...döne döne okudum bu dizeyi...ve dedim ki 'işte yaşamın başlangıç anı'..Yüreklerdeki buzlar erimeden yaşanmaz ve işte 'bahar' bu yüzden doğumudur yeniden yürekteki çiçeklerin..düşünün,kaç savaş baharda başlatılmıştır karar verenlerce???