Ayşe Yeniaras Antoloji.com

Gülümsemek en iyi ilaçtır. Yan etkisi de yoktur. Hayatta tebessüm etmeyen insan en fakir insandır. Gülümsemenin insana hiçbir masrafı yoktur. Fakat bu kadar basit bir sermaye ile nice gönüller fethedebilir, kazançlar elde edebilirsiniz..Gülümsemek, merhaba dediğiniz arkadaşınıza ruhunuzu da katmaktır. Gülümseme korkaklara güç, kederlilere neşe, hastalara moral verir. Yorgunları dinlendirir..Ne alınır ne satılır..

Küçük kız, hüzünlü bir yabancıya Gülümsedi. Bu gülümseme, adamın kendisini daha iyi hissetmesine sebep oldu. Bu hava içinde, yakın zamanda kendisine yardım eden bir dosta teşekkür etmediğini hatırladı. Hemen bir teşekkür notu yazdı ve yolladı.
Arkadaşı bu mektuptan o kadar keyflendi ki, her öğlen, yemek yediği lokantadaki garsona yüklü bir bahşiş bıraktı. Garson ilk defa böyle yüklü bir bahşiş alıyordu. Garson akşam eve giderken kazandığı paranın bir kısmını her zaman köşe başında oturan fakir adamın şapkasına bıraktı. Adam öyle minnettar olduki..
İki gündür boğazından aşağı bir lokma geçmemişti. İlk defa güzelce karnını doyurduktan sonra, bir apartmanın bodrum katındaki tek odasının yolunu tuttu. Öyle neşeliydiki, bir saçak altında titreyen köpek yavrusunu görünce kucağına alıverdi. Küçük köpek, gecenin soğuğundan kurtulduğu için mutluydu..
Gece yarısından sonra apartmanı dumanlar sardı, bir yangın başlıyordu. Dumanı koklayan köpek havlamaya başladı. Önce fakir adam uyandı, sonra onun feryatlarıyla bütün apartman halkı..Anneler, babalar dumandan boğulmak üzere olan yavrularını kucaklayıp, ölümden kurtuldular... Bütün bunların hepsi, beş kuruşluk bile maliyeti olmayan bir gülümsemenin sonucuydu..

(karakter-Alıntı)