"Kendime bedenimden, hatta ruhumdan uzaklaşıp yukardan bakmak gibi bir şey."
"Kendimi bildim bileli şiir yazıyorum. Ama şiirlerim ilk defa gün ışığına çıkıyor. Bugüne kadar onlar benim o an, orada elime geçen küçük, yırtık kağıt parçalarına, gazete kenarlarına, hatta bazen peçetelere yazıp bir kitabın, defterin arasına ya da bir şeyin kenarına iliştiriverdiğim sırlarım gibiydi. Bazen yıllar sonra bir kitabın arasında yazıp da unutmuş olduğum bir şiire rastlardım ve bu çok hoşuma giderdi. O yüzden belki de böyle yapıyordum. Çünkü genellikle onu yazdığımı hiç hatırlamıyor olurdum ve başka birisinin şiiri gibi okurdum. Ve o zaman şiirimi beğenip beğenmediğimi anlardım. Kendime bedenimden, hatta ruhumdan uzaklaşıp yukardan bakmak gibi bir şey. Bence eşi benzeri olmayan güzellikte bir his. Şiir yazmamın nedenlerinden biri bu: bu hissi yaşamak istemek diyebilirim. Başka bir ben bulmak ya da unuttuğum Şirin’i hatırlamak gibi bir şey."
Farzet ki yazdıklarımı anlayabildin...
Ya anlayamadıkların???
..
