Kzl Gzgn Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkında ...

GÜNAYDIN YENİ YAŞIN HAYIRLI SAĞLIKLI HUZURLU SEVGÌ MUTLULUK DOLU GECMESÌNÌ DÍLERÍM V BÜTÜN GÜZELLÌGÍ SÌZ VE SEVDÌKLERÌNÍZLE OLSUN..... /// NİCE YILLARA SEVGİLERİMLE AHMET

Esirlik Özlemler...
Insan esiri oluyor ilk ozlemlerinin...

En uzun surenleri, en ulasilmaz hasretleri oluyor ilkleri hep. Bunca ozlemli hayat kesitlerinde sanki bir ozlem secip siki sikiya baglanmasi gerekiyor insanin. Hatta belkide bu ozlemlerle baglaniyor hayata, ve yillar gectikce, hani olgunlastikca insan gunumuzun deyisiyle bu bagi kopariyor yavas yavas, ve tam da o anda; artik ilk ozlemine dair bile yeterince olgunlastiginda oluyor insan, hayata baglayani kalmadigindan..Velhasil ozlemler gercekleri hayatlarimizin, en bilmemne duranin bile var bir ozlemi hayatta, hayatta kaldiginca...

Ama sadece yeterince durust olanlar, yeterice cesur olanlar yasayabiliyorlar ozlemlerini gizlemeden yeterince olgunlasacaklari o ana kadar...

Bazen bir cift ayakkabida sekilleniyor aslinda korkulacak kadar sert babanin sevgisini elde tutmak olan ozlem, bazen yiten kaybolan bir sevgilide, bazen oynanamamis sokak oyunlarinda, bazen yatilan hastane odalarinda, gozden kaybolan arkada birakilan kentlerde, koylerde... Sekli cokta onemli degil aslinda ozlemin, eski sinema filmlerinde hayalleri canlandirirken kullandiklari bugulu goruntuler gibiyse aklimiza hatiralari geldiginde, acabalarla susluyse birde bugunun arkasinda, ozlemlerimiz oradadir iste...

Calinamamis bir piyanoda, opulememis komsu kizinda, binilememis bir tramvayda, gidilememis bir sahil kasabasinda, gorulememis bir bale resitalinde, icab edilememis bir davette, konusulamamis bir dilde, dillendirilememis bir duyguda, ilerleyen yaslarda gencligin, cocuklugun toyluguna verilmesi ihtimali olan herseyde biraz ozlem birakip devam etmisizdir hayata... Kimi gucludur, kimi hatirlanamayacak kadar zayif, kimiyse anlatilamayacak kadar cocuksudur.. Zira korkulur cocuk kalmaktan yaslar ilerledikce... Cocuklugun ozlemleri de utanilacak kadar anlatilmaz olur ilerleyen yaslarda...Hele de gec kalinmis cocukluklarin ozlemleri...Onlar daha bir acidir, daha fazla acitir...Daha utanilasi, yalniz yasanilasi ozlemlerdir...Sigaraya baslatmistir mesela bazisi, bazisi kaybettirmistir ozlemleneni vodka siselerinde...

Kendini kaybedebilmek icin, iste bu gercek ozlemlerini paylasabilmek icin sarhoslugun bile elit bir adabini olusturmustur olgun insan figurleri.. Belki de bundandir cocuklarin hicbir kulturde alkolle tanismasinin istenmemesi... Dusunsenize bir; cocuk olanca cesaretine bir de sarhoslugunkini yuklenirse... Bir cocuk dunyanin basina bela bile olabilir belki de...

Iste, bu sarhoslugun kendiligindenligini yasadigi cagda mutludur insan, sonrasinda da suni sarhosluklarda arar ozlemli gunlerinde kaybolmus mutluluk kirintilarini...Turk ra kida arar, Yunan’i uzo da...Mastikasi, vodkasi, sakisi, sarabi derken tum dunyayi bir masada ayni adab ile dolasirda insan, yine de ayilir...

Olgun yasta bir insan olmanin tum sorumlulugu aslinda ozlemlerin sirrinin altinda ezilmekten ibarettir... Mutlu evliliklerin gerdek gecelerinin sabahi hep ayni hayalle uyanir kadinda, erkekte... Belki ozlemle asik oldugum, sevdigimdir yanimda yatan... Derken gercekle yuzlesilir... Gulumsenir karsilikli... Saklanmaya calisilir o gulumsemenin ardina, zaten gizlenilmeye alisilmis o ozlem... Keskeleri karanliklar ortemez oysa, tenin birden sogumasinda, gozun saga sola kacisinda, aniden sarilista yuzdeki olasi degisiklikleri saklamak-zaman kazanmak adina, kalbin korkuyla durusunda... Korkuyla, ya anlarsa, ya aslinda onu degilde ozlemlendigimi sevdigimi anlarsa...Lakin korkunun cift tarafliligi gorunmez yapar korkuyu, gorunmez, duyulmaz, hissedilmez, onemsenmez.. Tipki ozlemlenenin ulasilmazligi gibi...Tipki ulasilamadigi gibi..Belki de en insancil tarafidir ozlem insanin.. En vahsilerini dusunun insaligin, Hitler mi, Cengiz mi, Mussolini mi... Belki sizin icin daha vahsileride vardir, firavunu, Brutusu, Kleopatrasi...Belki Saddami, belki G.W Bush’u... Kimse en vahsisi sizin icin onu getirin akliniza ve farkedin onlardaki ozlemleri de...Belki asklari, belki sevgi, belki dostluklar...Var olma savaslarinda zaferler belki, kaybedilmis ozgurlukler... Kardes kanindan tadilmis damlalar...Insan ozler...Varolusun belki de bu en insancil duygusundan, ozlemlerden kacilmaz...

Kacilmamali... Insan itiraflarinin en buyugunu en ozlemli olduguna yapmali aslinda... Gerekirse haykirmali... Televizyonlar bunun icin vardir belki de anlasilmazligin bugun geldigi yerde... Bir zamanlarin en dislisi yan koye kadar uzanan, kasabaya bile varmayan ozlemleri bugunlerde dunyanin obur ucunda varliklaniyor, belki de herhangi birimiz icin bir uzay mekiginde dunyanin yorungesine dogru seyrediyor...Caglarin ozlemleri degil, ozlemlenen mesafeleri buyuttugu savi ne kadar dogru olur bilmiyorum ama, hep var, hep olacak ozlemlerin hakedilmis, haketmis ozlemler olup olmadigini anlamanin bir yolu...

Yeter ki “yol” dan, arayisin dolambaclarindan kacmasin insancil taraflari agir basan, omrun kisaligindan, gelecegin sorulmazligindan haberdar olan insanlar... Yeter ki “yol” la olun...Yol size acacaktir en az gecilebilmis patikalarini bile...
Esirlik ozlemler de idam edilmediklerini bilmek ister...Ne kadar uzun surmusse esaret, bir o kadar hakeder artik kurtulmayi bunca yillarin esaretinden...Esirlik ozlemler de safak sayarlar... En aydinlik gunlere ulasabilmek icin...Yeter ki bir defa isteyin esirlerin azadini...Istenildiginde size ne kadar uzak gelirse gelsin, her azad yakindir, onlarca yili esir gecirmisler icin...

Esirlik ozlemler icin...

Geçmiş olsun...Sevgiler..

Kocaman yürekli kadın

O gün evde bir sesizlik vardı
Sebebini anlayamadığı hatta soramadığı
Bir garip hüzün çokmüştü içeriye
Herkes susukun ve tedirgindi
Nasıl olmasınki etrafdakiler sus pus
Tüm ev ahalisi kaçırırken gözlerini
Birbirinden,sadece o anlamaya çalıştı
İşin vehametini,yani özetini
Evet kardeşinin, yani İlyasın bitmişti ciğeri
Artık gün saymalıydı yani ilyas
Adım adım ölüme giderken
Doktorlar ya nakil yada teneşir
Deyivermişlerdi işte
Hemde ne kolay demişlerdi
Bir çırpıda,yani umarsızca
Artık İlyasa her bakan onunla
Ya helalleşme peşinde,yada ona
Eyvahlar çekip, ölüme hazırlamaktaydı
Ne bir teselli veren vardı
Nede durun RABBİM kerimdir,diyen
Oysa kendi kendine çözümler
Üretme peşindeydi
Bazan hiç olmadık insanlara mesajlar
Bazan uzakta birisini armakta
Belkide bir umut olur diyerek
Herkese anlatıp çare dilenmekteydi
Ama en sonunda oda yoruldu
Her insana ayrı ayrı anlatmaktan
Kadere razımı olmalıydı
Yoksa varmıydı bir çaresi bu derdin
Öyle ya derdi veren vermezmiydi çaresini
Bu çırpnışlar ona yani abla Fatma ya
Bir güzel fikir bahşetmişti
Evet kendi ciğerini verecekti.kardeşi İlyas'a
Herkes hemen bir şey söyledi
Kimisi verme sakın ha,dedi
Kimisi kızım verirsen,ölürsün sende, dedi
Nasıl olsa İlyas ölecek,bari sen kal bizimle
Bunu bile diyenler çok oldu
Oysa duymadı bunlar ve ben vereceğim!
Dedi,burkulan yüreğini tükenen umutlarını
Hep tazeledi ilyasın,yani cankardeşinin
Dimdik durdu her zaman,kendi mutsuzluğunu
Kendi açmazlarını hep öteledi
Nede olsa şimdi öncelik can İlyas'ındaydı
İşte o gün ameliyathaneye girerken
O görevini yapmanın huzuru ile
Gülümsedi etrafındakilere ve onlar üzülürken
O merak etmeyin-hiç bir şey olmadan
Geri geleceğim diye moral verdi
Nihayet ameliyat bitti,o anda bile
Narkozun etkisindeyken yani
Gözleri hep İlyas'ı aradı
Evet,İlyas yaşıyordu,tutunmuştu hayata
Kim saygı duymaz böyle bir fedakarlığa


Ey adı Fatma olan,kocaman yürekli kadın
Senin karşında eziliyor ve ibret-i alem için
Seni gördüğüm herkese anlatıyorum
Yolun açık bahtın açık,mutluluk gölgen olsun
Yüce RABBİM yar ve yardımcın olsun

Mehmet Yağcı

Saygın site arkadaşımız Bayan * Kzl Gzgn *

** DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN **