Herkes birbirini bir şekilde kandırıyor. kandırılanlar da bir diğerini kandırıyor farkında olmadan. Sonra dönüp bakıyorsun ki, herkes dürüstlük perdesi altında. Herkes çok namuslu. Herkes birbirine göre son derece vefakar ve fedakar. hayat devam ediyor böylece. O zaman bu hikayeler kimler için yazılır. Ve neden gözlerim dolu dolu oldu. Biliyor musunuz bazen yüreğime cam kırıklarının saplandığını hissediyorum. Son zamanlarda fazla olmasa da yaşıyorum bunu. Hayattan el çekmedim ama, kahpeliklerde, riyakarlıklardan, yalandan, dolandan nefret ettim.
Kime güvenir ki insan. En çok sevdiğinden başka. Peki ya o en çok sevdiği madrabazın tekiyse? Ya en büyük riyakarsa, ya....ya...ya.
öyle çok ki bu “ya”lar. Ama alışmak lazım değil mi? . Hayat bu işte. mücadele etmeli ve yılmamalı değil mi?
“Çok şükür yaşıyoruz der” gibi.
..
Yalnızlığın getirdikleri...
İbrahim Ethem Bingül
14.09.2004 - 17:27'yalnızlık paylaşılmaz
paylaşılsa adı yalnızlık olmaz'
ama biz yine de paylaşalım dostlar
Toplam 1 mesaj bulundu