Aslı Güneş Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

Sevgi İle...

Şimdi daha iyi anlıyorum ruhunun derinliklerinden yüzüme vuran öksüzlüğünü.. İçimizdeki karanlıkta ellerimizle yoklaya yoklaya tanıdığımız hayatın bizi yeniden var edişini, her geçen gün anlam kazanan ruhumuzun hoyratlığımızla körelişini...

Görüyorum ayrılık pusuya yatmış sevgili.. İçimde açılan boşluğun bana verdiği acıyı, yabancılaşan bakışlarında tükenen beni anlatabilseydim sana, gitmemen adına bu denli yalvarır mıydım sevgili.. Kararlılığında ezilir yüreğim, intiharın eşiğinde kendinden geçmiş ruhumun içini gıcıklayan çığlığıyla belki yeniden seversin umuduna sımsıkı bağlanışım bundandır sevgili...

İlk defa bakamıyorum gözlerine.. İçimde korkak bir çocuğun tecrübesiz yaklaşımıyla dudaklarını okuyorum yalnızca.. Her kelimende bin defa ölüp suskunluğunda avuntular yaratıyorum kendime.. Uzaklaşıyor sesin sevgili... Karşımda duran bedenine inatla uzaklaşıyor.. Bir kez daha yüzümde patlıyor bu aşkın hazin kaderi.. Silkelenip uyanmak istedikçe bu kabustan, gerçeğin kucağında buluyorum kendimi...

Nasıl başlamıştı bu hikaye.. Ya da nasıl kaptırmıştık kendimizi habersizce.. Umarsızca yaşıyorken birbirimizi, neydi bir anda birbirimizi tanınmaz kılan.. Hatırlıyorum bana ilk merhaba deyişini ve o merhabanın ardından değişen kaderimizi.. Soluğunu duyuyorum sevgili, beni ilk öptüğünde hızlanan soluğunu.. Teninde kaybolan gençliğimin bir kadın edasıyla yeniden varoluşunu, kadının oluşumu.. Utançla karışık bir gururun ruhumu okşayışını anımsıyorum, ne kadar coşkuluyduk hayata... Başıboş düşler kurar, sabırsızca gerçekleştirmeye çabalardık.. Günleri kovalardık yeni umutlarla.. Sensiz geçmek bilmeyen zaman, seninle nasıl da tükenirdi..

Aldığın çiçekler çoktan soldu sevgili.....