Kemal Tavlacı Adlı Antoloji.com Üyesinin Şai ...

Bir zalim sevdim yüreğime bin kurşun sıktı
Yalnızlığımın ne yaman acısına kattı
Kapanmaz içimde bin derin yara bıraktı
Sen beni bu acıya mı doğurdun anne?

Dörtlüklere ben katılayım istedim...

Bilmem ben yıkılırken, yerden kaldırırmısın
Bilmem ben ağlarken ,gözlerimi silermisin
Bilmem ben kahrolurken ,yüzüme gülermisin
Bittim acılardan, yağmur gözlüm neredesin...Kemal TAVLACI

Bende yalnızlıklar hep utandı yaradılışına ,baktım ki acılarım umut dileniyor dahada utandı zavallı yüreğim ,karşılıksızlığına ağladı şu sevdam.içimde durmadan büyüdü duygularım önü alınmaz seller gibi.

Kan çamurundan diriliyorlar şu direnişe
Ruhları geri dönüyor istiklal güneşine

11

Bir teselliye kalmıştı son sabrım
Kahrıma acıma dayanan bahtım
Gittin, bende kaldı şu yalnızlığım
Beni yaman yedi aç duygularım...Kemal TAVLACI

Uzak dur dedim dertlerle doluydum
Açık yaram kanarken ağlıyordum
Gözünde erirken hep ölüyordum
Hep yandım ah le yar özledim seni ...Kemal TAVLACI

Unutamam artık seni ruhuma sızmışsın ,
Korkarım seni unutmaya o zaman ruhumun cezalarına çarpılırım
Unutmak bana göre değil gözlerin özümden geçer ancak toprak verirsen gözüme belki.

Beni tek üşüten yarimin ellerini tutamamdır
Bir sahilde seviyorum diyemedim utanmamdır

Bizde aşk sonsuzluğa göredir
Ondan sonsuzluk bize aşıktır

Kulluğumu bilmekti, içimden geçti
Ruhuma aşk verdin ki,şu aklım yandı
Bu bedeni vermekti, ölümden geçti
Öyle bir dert verdin ki, şu gönlüm yandı...Kemal TAVLACI

Toprağımızın son bayramına gideceğiz, bir beyaz kefenle
Musalla tahtına son kez oturacağız , öyle feyyaz keyifle

İş dine dayandın mı insanlık dilsiz kalır
Azabı mazlumlar çeker acısız sanılır

Vefa görmeyen aşkıma hayat verecek bir tesellim yoksa
Cehennemlere verecek azabıma kalan ya canım yoksa

Toprağımızın bayramına son gideceğiz bir beyaz kefenle
Musalla tahtına son oturacağız ölümün feyyaz keyifle

Yaşattığın acının zavallı yüreğime döktüğün yıldızlarıma tüm karanlıkları
Şimdi teselliyi bulmam için ışık getirip yıldızıma ekemezsin
Ne fark edecek ki
Dert karanlıkları gönül yıldızlarımı dağıttı,gözlerimin ışığı buğulandı.

Şiirin akışında temasından kopma yok ,ustaca çalışma olmuş.

Kalıp kalıp şairleri süzerim
Aynı kalıpları okur görürüm
Şu Türkçemiz fakir mi üzülürüm
Dağları çözüyorum dündüz gece

Gözlerimi sileceğin yoktu yaşlarıma kanadım
Kendime tesellim yoktu şu kaderimde hep aradım

Şimdi cehennemlerin kudurduğu ateşlerin üstündeyim
o biri zahmetsizce merhametsizce misafir etti beni cehennemlere,
çıkışım yok, sonsuzluğa yalvaran azaplarım ,
sevdamın haksızlığa inliyor , yanıp inliyor..
uçamıyor kanatsız zavallı yüreğim ,
hasretlerim gök yüzünden gözünü hiç ayıramıyor ...

Sanırım tüm anneler aynı gözlerini çileyle dünyaya açarlar doğuştan ,öyle ya cennet nasıl onların ayakları olmaz ki,hep koklardık ruhumuzdan o ayakların altını,benimde annem ne kadar geç saatlerde eve geldiğimde uyumazdı,beni beklerdi okuduğu kuranı kapatır yemeğimi hazırlardı,hemde o yaşlı haliyle
...

Hiç kimse sevdiği kadar sevilme hakkına sahip değil belki istenen odur ama muhatabın yüreğini kazanmak marifettir,kadere yön verebilmek elimizde değil.

Garip bir sevgi, içinde büyüttüğün sevginin hakkını vermen lazım.
Acıları sevme hislerine kapılma.

Bence vurur öldürür sakın sırtını dönme ,benim sırtımdan vurdu hemde güven baltasıyla .yüreğimi ikiye bölercesine,dönüp baktığımda suratıma gülerken asıl o zaman sevdam adına
öldüm dökülen kanlarıma yandım.

Aşka ne duvar ne dağ dayanır ,günü bulabilmektedir işin özü
Gerçek sevgi varsa yürekte varsın o gün gelmesin
Hasretle dayanır sabırla gönül, umut tükenmez o zaman.
Söz verir umutlar sabırlara, hatta sonsuzluğa

Aşkın aynasından farklı göründüm , acının ruhunu hep gösterdi bana
Aşkın deryasından süzüldüm kahrın kirlerini üstümde bıraktı bende
Yıkayamadım yalnızlığımı, kara leke gibi nüfüz etmiş kaderim
Bende aşk okudum ,aşk dokudum, üstüme çıplak kalan acılarıma giydirdim
utanacak diye korkuları sindi ...