Aklımın köşelerine karanlık kompazisyonlar yazdım.... ben hikayemi yazdıkça satırlara gömüldüm mürekkeple bir olup fırtınalar kopardım... karanlık ıssızdı sığınacak yerde yoktu... aslında ii başlamıştı herşey... ama başında belli olmuyo sonu hikayelerin... alıştım... kaybolmuşluklara... ve şimdi ne kadar saklamaya çalışsamda ışıktanda nefret ediyorum karanlıktanda......

Nefret öyle bir büyüdür ki...
Anlatmam mümkün değil...
İçimi bi kanser gibi sardı yetmedi beni benliğimden çıkardı hayatta zevk almaya dair hiç bi şey bırakmadı...
Sanki uyuşturucu gibi beni kendisine bağımlı kıldı...
Öfke kusmadığım zamanlar kendimden bi şeyler yitirdim vee her sabah aynı iğrençlikle uyandım...
Bu yüzyılın işkencesini ben her anımda her saniyemde yaşadımmmmmmmmm.....

Ayhan Dinç - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı