Yaşar Tandoğan Karabulat - Hakkında Yazdığı T ...

HAYATIN YARISINI YARIM YAŞAMAK

Uykularımın çalındığı gecelerde
Hep sorardım, kemdi kendime
Hayat oynamadığım bir kumar mıydı?
Düşen ben/miydim, kırılan hayallerim miydi?
Dürbünün tersinden baktılar
Sesimi sağır sultanlara duyuramasam da
Hayata mülteci yıllarım da
Umudum hep başucumda dururdu

Ben geceye doğmuşum
Gündüzleri pek bilmem
Bu koca dünyanın orta yerinde
Yapa yalnızdım herkeslerle

Yürümeyi bıraktığım günden beri
Bakıyorum da şöyle,hayli zaman olmuş
Kalem tutamayan elimi
Yürüyemeyen ayağımı yok sayarsak
Asırlardır hep böyle yaşadım ben

Siz nereden bileceksiniz tabi
Anlattıklarım size masal gelebilir ama
İnanın bunlar tamamen gerçek

Hep de kötü değil tabi canım
Bu hayatın iyi tarafları da var, mesela;
O günden sonra ayakkabılarım eskimedi
Hiç pençe çakılmadı altlarına
Çoraplarım da delinmedi
Pantolonumun ütüsü hiç bozulmazdı
Paçaları çamur bile olmadı
Bunun için anacığımdan azar işitmedim

Misketlerimle hep ben oynardım
Onun için hiç kaybolmadılar
Topum kucağımda dururdu
O kadar sıkıştırırdım da patlamazdı
Keşke bir kere patlasaydı
Sesini duyardım hiç olmazsa

Arkadaşlarım oynardı
Ben onlara hep uzaktan bakardım
Gazoz kapaklarım vardı ama
Çocuklar benimle oynamazdı
Şeytan uçurtmamı hiç uçuramadım
Hep başka uçurtmaları seyrettim

Hiç badem çalmadım komşunun bağından
İsmet bakkal gidemediğim için beni tanımaz bile
Cebimdeki renkli şekerler bitince
Satamadığım beş kuruşluk gofretleri yerdim
Komşunun camını falanda kırmadım
O yüzden kimse kulağımı çekmedi benim

O zamanlar çocuklar oyuncaklarını
Kendileri icat eder,kendileri yaparlardı
Tekerlekleri bağın paslı dikenli tellerinden
Lastikleri tamirci Ali ustanın
Hurdalarında/ki vantilatör kayışlarından
Çok güzel bir tel araba yaptım kendime
Kamyonun,karasör/ü kırmızı,kasası beyaz
Üstelik damperi de kalkıyor
Yürürken sürülecek direksiyonu da var
Ama onu ben hiç süremedim
Benim yerime bu kamyonu
En iyi arkadaşım Muhittin sürdü
Ben gururla uzaktan seyrettim

Arkadaşlarıma da yaptım sonra
Neden biliyormusunuz?
Tabi nereden bileceksiniz ki
Benden uzaklarda kuka oynamasınlar
Benim yanımda oynasınlar diye

Okul çağı geldi, arkadaşlarım okula gitti
Okul çok uzaktaydı ben gidememiştim
Ertesi yıl yakına bir okul yapıldı
Bu seferde müdür beni kabul etmedi
Neymiş efendim ben:
“Kendi ihtiyaçlarımı kendim göremez/mişim”
"Okuyup da Paşa mı olacak/mışım"
Anacığım Osmanlı kadındı, mücadeleden yılmadı
“Seni okutacağım, sen okuyacaksın” diyordu
“Korkma, başaracağız” diyordu.
Yağmur, çamur, kar, buz demeden
Okula beni sırtında taşıdı
Çok yorulurdu ama hiç sesi çıkmazdı
Hiç bıkmadı, usanmadı garibim
Pek azimliydi, sayesinde bu yüzden
Hiç devamsızlığım olmadı

Arkadaşlarımla kavga etmezdim
Zaten çok arkadaşımda yoktu benim
Uslu çocuk diye örnek gösterirlerdi
Teşekkür eden öğretmenler bile vardı
O yüzden hal ve gidişim hep pekiyi oldu

Ben sadece bir oyun oynardım
O da evde saklambaç
Onda da hep ebe olmuşumdur
Ben hiç sobelen/medim ki

Kelebek konarsa dala dal varlığını hatırlar
Ben kelebekleri uçarken gördüm
Peşlerinden koşamadım ki
Her şeye rağmen ben onların
Rengarenk kanatlarını çok sevdim
Ben onlara hiç dokunamadım
Çok korktum, uçamazlar diye

Kullanamadıktan sonra
Ne değeri var özgürlüğün sanki,
Kaçırdığım trenlerin ardından
Yalın ayak koşmadıktan,
Kızak kayamadıktan,
Bisiklete binmedikten sonra
Olmadı işte ne yapalım yani,
Dünyanın bu sonu değil ki

Koşamasan da yürüyemesen de
Hayatın dikenli yollarında
Sen de öyle ya da böyle kendine,
Bir patika yol buluyorsun, buluyorsun da;
Bu yol nereye gider bilemiyorsun

Ben arta kalanlarla nasıl yaşanır öğrendim
Ben küçük şeylerle de mutlu olmayı bildim
Az şeylerle, çok şeyler yapabildim
Ben kendi kendime yetebildim

Hayatın mânâsına vardım
Tümden geldiğimi hatırladım
Tümün yoluna vardım
Ben kendi çapımda başardım.
Bir daha hayata gelsem
Aynı hayatı yaşamak isterim

Artık pencere önlerinde kalsam da
Kuytu köşelerde unutulsam da
Yanımdan umursamadan geçseler de
Ben gene mutlu olabilirim
Riyasız,gönülden sevenleri
Beni olduğum gibi kabullenenleri
Yüreğimi delen o eşkıya gözleri
Merakını yenemeyenleri hep affettim
Beni yok sayanları bile,inanın
Çok ama çok sevdim

Eşimi,çocuklarımı,dostlarımı
En çokta torunlarımı sevdim

Yaşar Tandoğan KARABULAT