© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
........20 li yaşlara kadar iyilikle kötülüğün ülkesi, kalınsınır çizgileriyle ayrılıyor birbirinden. Sıkıdostları ve düşmanları oluyor insanın. Onları ölesiyeseviyor ya da ölesiye nefret ediyor onlardan.30 larında yalanı hakikatten ayırt etmeye başlıyor.İyi sandıklarının hıyanetiyle tanışıyor, sırtında dostişi hançer darbeleriyle; ve en kötü zannettiğişefkatle imdadına yetişiveriyor.Zaman kanatlanıp da 40 ına yaklaştığındainsan, iyiyi kötüden ayıran hudut çizgilerini birbirinekarıştırıyor. İyilere nakşolmuş kötüyü ve kötüleriniçindeki iyiliği de keşfediyor ademoğlu. Anlıyor ki,iyi insan/kötü insan yok; insanın içinde iyilik vekötülük var, kötüyle iyi panzehiri değil birbirinin;kankardeşi.İyilerle kötüler çekiştirmiyor ipi. İyilik vekötülükten örülmüş ibrişimin kendisi.Bunu anlayınca şaşmıyorsun nefretin birden şehvetedönüşmesine; acı girdaplarının içinde hazzınraksetmesine.Tevazuyla gurur, haysiyetsizlikle onur el eleyürüyor.İnsan, şuuraltındaki isyankarla sahtekarı, günahkarlatövbekarı birarada farkediyor.Benim, hükmeden ve boyun eğen, zulmeden ve acı çeken.Bunca şiddet kadar onca merhamet de benim eserim.Minneti nefrete, korkuyu cesarete, zaferi hezimetebulayan benim.Kundak bezime tıpatıp benziyor kefenim,hayatım muhteşem ve sefil, mağrur ve rezil, hayasızve asil.Ben, hem örs hem çekicim.İşte bu keşif kolaylaştırıyor yaşamı..Anlıyorsun ki toplumlar gibi insanlar dakanlı içsavaşlarına borçlu ilerlemesini..O zaman , iyileri kötülerden ayırmak gibi nafile biruğraşı bırakıp -başta kendin olmak üzere- insanlarıniçindeki iyiliğin peşine düşüyorsun; kıymet bilmeyi ve-yine başta kendin olmak üzere- herkesi hoş görmeyiöğreniyorsun.Tükendikçe pahalanıyor zaman; günler azaldıkçauzuyor. Saçların gibi, seyreldikçe değerleniyor dostların.Günahları ve zaaflarıyla da övünüyor insanlar;sevapları ve zaferleri kadar.Önemli değil kaç kez yenildiğin; önemli olan, kaçyenilgiden sonra yeniden doğrulabildiğin.Bu paramparça ruhlardan, çelişkili duygulardan,çatışmanın açtığı yaralardan mucizevi bir ahenkçıkıyor ortayaki olgunluk diyorlar adına.....CAN DÜNDAR