Mangal Kömür Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

'şehir gibiydi adam geçmişi arka cebinde
o kadar kalabalık bir o kadar da yalnız
boşa nefes tüketip boşa hayal kurdu
yürekli olmanın aptallık sayıldığını bile bile,
şehir gibiydi adam
tek yöneydi yaşam
o yönü bulamadı'

sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım:p
eğer yine yeniden yakınlara gelecek olursam 'ben geldim' derim zaten.
hasta la vista bebek :)

İçkievinden çıkınca,camdan demin oturduğum yere baktım.
Sigara paketimi masada unutmuşum.
Sandalyede tıpkı benim gibi oturuyor boşluğum.
Bir eli alnında,benim gibi.
Ama biraz daha mı hüzünlü?
Otururken de biraz daha mı çıkarıyor kamburunu?
Biraz daha mı benziyor babama?
Bir yaş büyüğüm babamdan
ve rüzgar bir törendeki gibi çekiştirir durur yağmurluğumu.

Cemal Süreya

Dostları Olmalı İnsanın / Oğuzkan Bölükbaşı

dostları olmalı insanın,
aynen gemilerin limanları gibi
zaman zaman uğradığın
yükünü boşalttığın
dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda

sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
geri döneceğin günü bekleme umuduyla
bazan rüzgara o açmalı yelkenini
yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla
halatlarını çözmeli
seni çok
ama çok özlemeli

dostları olmalı insanın,
ermiş, bilge hayatı ezbere okuyabilen
düşünmediklerini düşündüren
seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen
gerektiğinde senin’çün ateşi yutabilen

yolunu ışıtan ustan olmalı,
şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini
sana vermeli soğuk bir kış gününde
üzerindeki tek gömleğini

Ben gülüşlerimde bir çocuk saklarım
Ellerimde hüzün oyunu
Hiçbir yere gitmeyen bir yalnızlık hali bu
Yürüyor içime dogru, içimdeki sesime dogru
Kimbilir hangi şehirde unuttum adımı
Bana düştü hep beklemek
Yaşam ancak düşümde mutlu ediyor beni
Gönderiyor içime dogru, içimdeki sesime dogru
Şimdi soruyorum kendime
Ben hangi zaman oyuncusuyum?
Hangi zaman bahçesine
Geç inen yağmurdum

Ben hep saçlarımda ruhumu sakladım
Aynalarda yüzüm hiç görünmez
Anladım ki paylaşmak eğer verirsen sürüyor
Yaşamdan bize doğru, bizden de yaşama doğru.........

Memnunum diyemem yaşadığıma,
Bana bir şey söylemiyor
Bu deniz parçası, bu taka.

Gün bitti, yollara düştü kahır
Ötme vapur, gelemem
Dört duvara sarılmışım.

Sarmadı gitti beni
Bu yandan çarklı dünya;
İki yakam bir araya gelmiyor
Ivırı zıvırı caba.

Parmak parmak çürüdü
Bir karış ömrüm,
Yalan şeyleri özlemişim, nâfile
Nâfile şiir yazmış, kahırla yıkanmışım,
Gülmüşüm söylemişim, boşvermişim her şeye,
Senin için yaşamışım insanoğlu, nâfile!

Cahit IRGAT