Kadircan AYDEMİR
Ben 20 Mart 1996 yılında Bakırköy Devlet Hastanesinde,ailemin ilk çocuğu olarak dünyaya gelmişim.Şimdi iki kız kardeşiminde bulunduğu ailemde böyle bol oyuncaklı,hayalleri süsleyecek bir çocukluk geçirdiğim söylenemezmiş.Şimdi hiçbir eseri bulunmayan, tombul ve tatlı bi yüze sahipmişim.Haliyle hekez beni severmiş.
Neyse '-mişli' cümleler kurmaktan okul öncesi yıllarımda vaz geçiyorum.İlk hatıralar o zaman canlanıyor nedenini bende bilmiyorum.He şunu da ekliyim ki,herkez gibi bende o yılları fazlasıyla özlüyorum.Birazda ailemin beklentilerinden bahsedelim.Beklentiler,her ailede olduğu gibi standarttı.Okusun,saygılı sevgili bi adam olsun,iyi de bir geleceği eşi dostu olsun yeterdi onlara.Ne yazık ki benimle birlikte beklentiler arttı tabi de neyse.İstanbul'da köy hayatı gibi yaşadığımız mahallemdeki insanlara beni fısıldarsanız eğer,ailemen isteklerini karşıladığım doğrulanabilir.Hatırlıyorum da;ailemin yazları beni köye yolladığını,hazır beklentilerden açılmışken konu hemen bi kaç hatıramı paylaşayım sizinle.
Annem beni tembihledi 'sakın bana laf getirme! yemek yerken düzgün davran.' falan filan diye.Bende neredeyse hiç yemek yemeyince dedemler sordu, 'neden hiç yemek yemiyorsun oğlum?' diye.Bende nerden,hangi akla hizmetse yapıştırdım cevabı, 'yanlış birşey yaparım,ağzımdan lokma çıkar,anneme laf gider diye.'Çok değer verir saygı duyardım anneme.Korku değil bu başka bir şey sevgi,aşk konu anneme gelince Türk Dil Kurumu kelimeleri yetersiz kalıyor.Bende,sonuna güzel şeyler gelebilecek bütün sıfatların tamlaması diyorum ve ekliyorum;
Anne'ciğim SENİ ÇOK SEVİYORUM..
Neyse ben annemi anlatacak kadar yazar değilim olamamda.Onun için başka bir anımı paylaşayım sizinle.Bu anıda ve bir çok anıda herşeyde yanımda olan bi insan.biraz ondan bahsedeyim.
Kübra Nur GÜRSOY,benim çocukluğumun hatta hayatımın yarısı olan bi insan.Çoçukluğum onunla geçti.Bir çok anıya olaya şahit olduk.Depremden,süt kardeşim olan Eren GÜRSOY'yun 3. kattan düşüp kalkıp gülmesinden,çoçukluğumda köye giderken onun pembe montunu giymemden tutun da bu zamanda iyi kötü her günümde yanımda olmasına kadar.Bi derdim sıkıntım olduğu zaman o benim yanımdadır.Hep derim 'yakın veya uzak,elini kalbine uzat,ORDAYIM'.Ölümsüz aşklar olur ya o misal bizimkisi masal değil hani bir varmş bi yokmuş gibi.Bu zamana kadar bi kere bile kavga etmedik küsmedik.onun üzüldüğüm tek yani akrabam,kadeşim,canım ciğerim olması evet üzülüyorum asla onun gibi bir sevgilim olmayacak.İşte uzun lafın kısası O'nu Seviyorum.
..
Devamını Oku
