İhsan Yılmaz Antoloji.com

Bazen, hayatın acımasız ve çirkin yüzüyle karşılaşırız. Öyle bir an gelir ki, soluduğumuz nefes bile; bizi zehirliyormuş hissi verir. Kendimizden kaçarcasına, uzaklaşmak isteriz her şeyden… Yüreğimizde, saklı kalan anılarla, durmadan yol alırız. Her şey sanki üstümüze, üstümüze geliyormuş gibi olur, onu kaybettiğimizde…

Her şeyde onun siluetini görürüz. Her gülümseyen yüzde karşımıza çıkar onun hayali. Birlikte geçirdiğimiz güzel gün-ler, bir film şeridi gibi gözlerimizin önünde hissettirir kendi-ni. Her hayalde biraz daha acır yüreğimiz ve kalabalık bir toplumun ortasında yapayalnız kalırız. Daha doğrusu yalnız kalmak isteriz…

Hiçbir şey sevgilinin verdiği mutluluğu hissettiremez bi-ze... Ondan ayrı kaldığımız her an, denizin ortasında sığına-cak bir liman arayan bir gemiye benzeriz. Sevgilinin varlığında her şey tozpembe gibi gözükür bize. Onun yokluğunda ise dünya dayanılamaz bir hal alır…

Sevgilinin gidişinde dayanılmaz acılar ve travmalar başlar. Mutluluk da mutsuzluk da onunla başlayıp onunla biter. Ayrıldığımızda ise derin bir sessizlik başlar içimizde. Yüreğimizde bir matem havası eser durur. Gözlerimizden yaşlar süzülür sessizce…
..