İrfan Sarı Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair v ...

iklim buğusu düşümüş...can sıkıntısıyla 'dağılın sisler' ve yaşamak geçmişteki anıları bir kez daha seyr etmek dün seyrettiği filmi....
bir kez daha kaleme dokunup kağıda ağır bir işçilikle anıları işlemek....
burası demek....burasına bir kelime bul sırtı biraz daha kesik...aşınca o sırtı ulaşma ...

şair ruh halini diclenin havzasında yaşanan onca acıya rağmen çocuk koşmalarının çığlıklarında bulmuş ve dile ustaca bileyleyip sürmüş namluya şiiri....
çocukluk diclenin kıyısında unutulmaz bir koşudur....derin bir nefesle yararsınız....uzun bir solukta derin bir ömrü çok kısa bir film gibi yaşar ...

anıların her köşe başına sindiği bir şiir adasında bu şehirde ayrılmanın mutluluğu getiremeyeceğine kanaat getiren asır kadar güçlü bir ömür...yaşanmışlık dolu bir hazine....

bırakıp gitsem...bulabilirmiyim senin altında yürüdüğün gökyüzünü....ya da kadehine bu şehrin rakısını baba edasıyla kim s ...

aşk, sokaklara dökülür elbet han'a hancıya selam eder....göz eder karşı kıyının fenercisine...uzak yalancı soluklarda kulaç atar....
ama asıl yeri yürektir...düş te gerçekte....caminin duvarına meyhanenin masasına ....öyle bir düşer ki....asiya....ölümsüz kurgularda .....ölüm kadar yakın ömür kada ...

hayatın içindeki yangınlara ateş kadar yakıcı giden şair....ve su gibi serin esen yel...her ezilmişliğin zincir tadı bıraktığı çağ dışı uygulamalarn....insanda tehrip yaratan uygulamaların şiir dilinde boğumu titrek düşmemiş....ağırlığınca yer etmiş...
bütün vahşetiyle sömürüsüyle insanın doğasını ...

ne zaman karanlık sokağın başına düşse hüzün çöker üstüme...yalan değil bu...uykuda sarar beni...mahmur gözlerimin kepenklerinin askıları düşer...daha karanlık olur dış dünyam....ve içeride aydınlık, meşale misali yanar....ta yüreğimde...
bir yangın mavi alevli ve kırmızı dudaklı sevdiceğim dolanı ...

ne zaman karanlık sokağın başına düşse hüzün çöker üstüme...yalan değil bu...uykuda sarar beni...mahmur gözlerimin kepenklerinin askıları düşer...daha karanlık olur dış dünyam....ve içeride aydınlık, meşale misali yanar....ta yüreğimde...
bir yangın mavi alevli ve kırmızı dudaklı sevdiceğim dolanı ...

dağlar senin ateşinle
ısıttı ellerini
karanlık senin ışıklarınla aydınlandı...
toprak doğdu senin kucağına
sen ateşin ve direnişin ve özgürlüğün
bayramı
sen
bir kez daha sena merhaba....

gece denizin esininden nemi taşırdı pencereye....o ise kahvesini dudaklarıyla taşırdı....o bileşende düş keşmekeşliği bölünür zamanlardan yürürdü yüreğe...
yürek kabarık deniz gibiydi oysa dingin dişi bir deniz vardı dışarıda...
bir çeyiz sandığına gömülür derdiği geçmişi.... bir naftalini kokular ...

bir özlemin yedi iklim dört kıta...gökkuşağı pancur pancur döküldüğü demden çıkmış bir duygu seli....

umut dağlara...toprak ıslanınca ve güneşle beslenince düşer...sevda yüreğe şimşek şimşek çakar gibi....ve yerden selam alarak baş köşeye oturur epeyce....mevsim bu....nasılda sulardan türküler y ...

bir özlemin yedi iklim dört kıta...gökkuşağı pancur pancur döküldüğü demden çıkmış bir duygu seli....

umut dağlara...toprak ıslanınca ve güneşle beslenince düşer...sevda yüreğe şimşek şimşek çakar gibi....ve yerden selam alarak baş köşeye oturur epeyce....mevsim bu....nasılda sulardan türküler y ...

doğayı dinlerken çok kez başına gelir insanın bir yaprağın hışırdamasıyla uyanır içimizdeki ölü sandığımız mazi....defter bir bir sayfalarını rüzgarın kollarına bırakır....yarin incecik parmakları saçlarımızı dolanır....ve vucudumuz kas katı kesilir...anlarız unutmuş sandığımız aslında uyanık sduruy ...

ayrılık rüzgarı galiba çok tahribat yaratarak esmiş.....gerçi bazı rüzgarların tabiatında var....hırçın olurlar...dağıtırlar...bazısı gibi surata sıcak esin bırakmazlar buse tadında.....

yolculuğa başlarken şiirde acıyı adım adım görmek mümkün...dedimya tahribat ve şiirde çok kolay veriyor kendi ...

bilinenin kavuşmalarından sonra aşkın kasrını yürünmüş kaldırımlarda ay süzmelerinin altında deryalaştıran kalp atışlarının ritminde...hayal hayal büyümek....
hayal gibi bir gerçekten saçlara sıçrayan yıldızların akibeti pek hoş olmasada...hayatı öğreten hatırına sevdalar özlem özlem büyür....

...

doğa ana geldik ve gidiyoruz demeleri hiç sevmesede biz gelip gidiyoruz.....yaşama sunmadan kanımızı ve buluşturmadan güzelliklerde ayrılyoruz....

ancak her şeye her kese rağmen...gelip giderken iz düşürmek ve doğayı tılsımından koparmamak için savaşmak .....yüreğe sağlık...

yavru ceylan sekti bizim dağların kayalıklarından toynaklarından çıt çıkmadan...gözleri elmas kopması güneş ay sanki....doğup gelen yıldırım ülkemin üstüne aydınlık. ama!....

isyan yurdunda isimsiz kahramanların yavru ceylan göğsünde filizlenmesi olsa gerek....

karanlıkların düşmanı işte k ...

dans....oldum olası şiire yakıştırdığım bir kelimedir....yani onu özlemin...onu aşkın....onu ayrılığın.....yani onu nereye koyarsanız orda çektiğiniz resim sevdanın görülmeyen bir güzelliğini taşır gözlerinize....

sonra düşler ırmak olup akıyor işte....herkesin gördüğü nehir değil bu....gece yür ...

ülke kan kokusunu üstünden atamadı bunca yıldı....çünkü kanla beslenenler bunu böyle ister cana kanla cevap olan zihniyetin karanlıklardan beslenmesi budur....ama budur ha!...
kimse bilmez sanmayın aslında herkes bilir ve bu kanın akışına flaş patlatan patronlar elbetteki kadeh tokuşturacak...yoks ...

elini eteğini keser cinsten değil...akıllı ve duygusal bir gidişin fotoğrafını çekmiş kalem....hani ustaca olanından...çalmadan çırpmadan...ya da gizleyerek...ne varsa doğru ne varsa ortada.....
kutlarım usta...

aman! ... ölüm görende yön değiştirsin...hallar ne olursa olsun....türkü gibi düştü geceye....sağolun hocam...

anne tabiatı gereği doğurgandır....ve soğukluğun düşmanıdır insanda....mapus haller suskun haller olsa dahi yüreğin çoşku pınarına döndüğü ve üretinin en yoğun ve en akilane olduğu zamandır...
bildiğiniz bütün öyküler içindeki güvercinleri orda ele verir...orda kanat çırpışları sesizliğini bozar.. ...

yaşanmışlığın karabasanlarından zindandan yangından prangadan....bütün aşkların ip uçlarını şiirin derin yerine koyvermişsin....şiir yaralı yaralı-kanaya kanaya yolda sevdanın pansumanından geçer...geçer be dost...

tutsak düşer gecede karanlığı buğuya boğan aşklarımız....saygıyla

yaşanmışlığın karabasanlarından zindandan yangından prangadan....bütün aşkların ip uçlarını şiirin derin yerine koyvermişsin....şiir yaralı yaralı-kanaya kanaya yolda sevdanın pansumanından geçer...geçer be dost...

tutsak düşer gecede karanlığı buğuya boğan aşklarımız....saygıyla

ormanların kuytuluğunda yaşayan maral....kalbin doğasında yürür patikasında yürür....ve bilinen en yaman yerinde oynaşır ...sevda değil miki sırt üstü yatarken gökyüzünden yağan....doğayla insanın sevişmesi değil midir ki.....

çok güzel...selam ile....