Meltem Balı Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkın ...

Yüreğinde yer var mı?



Parmaklarının ucunda şu an hissediyor musun beni?
Hisset!
Hisset, parmaklarına değen kağıdın içinde
Dolaşan damarlarımı...
Hisset damarlarımın, kanımın
Seni aramak için
Deliler gibi dolaşmasını...

Parmaklarının ucunda şu an hissediyor musun beni?
Dinle; duyuyor musun yüreğimin ritmini?
Gönlümde esen rüzgârları dinle...
Nefesimi tutmasam
Gözlerindeki derin ovalarda titreyen
Bütün yeşillikler kül olur,
Sazlar büyür simsiyah,
Kuruyan gözpınarlarında...

Parmaklarının ucunda şu an hissediyor musun beni?
Yazık! mekanlar durduruyorsa seni.
Ve yazık, kendini bağladıysan maddelere...
İpsiz bir uçurtmayım ben... ve kuyruksuz
Saçlarının çizgilerinde süzülen...
Rüzgârım sensin.
Susma ve sakın gözlerini kapatma, düşerim!
Yüreğinde yer var mı?

Parmaklarının ucunda şu an hissediyor musun beni?
Ve bir kaynak suyundan oluşan derenin
Üzerine düşen yaprak gibi;
Düşürüyor musun gülüşlerini
Ve öpüşlerini sesimin üstüne?
Akıyor musun benimle beraber,
Akıyor musun yıldızlara doğru?
Yıldızlar... yıldızlar neden böylesine vefasız?
Neden her üşüyüşümde
Lapa lapa yağıyorlar avuçlarıma,
Neden eriyip kayboluyorlar?

Parmaklarının ucunda şu an hissediyor musun beni?
Bilmiyorum. bilmek istemiyorum...
Ama parmaklarının ucunda şu an ne olur hisset beni...
Hisset!
Hisset, damarlarımdaki kanımın,
Seni aramak için deliler gibi dolaşmasını...
Söylemiştim değil mi?
İpsiz bir uçurtmayım ben...ve kuyruksuz...
Saçlarının çizgilerinde süzülen...
Rüzgarım sensin.
Susma ve sakın gözlerini kapatma, düşerim.
Yüreğinde yer var mı?

Küs müyüz?



Yazmıyorsun artık, aramıyorsun,
Bir hayalde olsan ardımda kalan
Eskiden el sallardın
Şimdi sallamıyorsun.
Küsmüyüz?


Olmasın ayrılık sebepsiz yere
Bilirsin gidemem sensiz bir yere.
Gözleri aşkla bakan alıştığım yüz,

Gel Sen Uyu Bu Geceyi

gel sen uyu bu geceyi binbir türlü yalnızlıkla uzandığım yatağı tanı
dayanılacak gibi değil dalgınlığım, …
sus diyebiliyorum sadece bildiğin her şeyi sus ki duymasınlar
dayandığım yeri iyi belle bak buradan hiçliğe açılıyor kapı ve
sonrasına

başka bir şey bu, başka bir deme biçimi, başka bir mağlubiyet
başka, başka, başka!
gözlerim aklıma! gözlerim en çok ta dilime yenik düşüyor
bu pencere çocukluğuma, o sokağa ve bize hiç açılmıyor. kanıtsızım!
din değiştiriyorum, dil değiştiriyorum tekrar tekrar konuşturuyorum tanrıları
tanrıları peygamberleriyle yüzleştiriyorum. kanıtsızım!
acılarımı yaralarımla ilişkilendiremiyorum. kanıtsızım!

senden çıkıp gidiyorum bütün şu dağınıklığı üstlenerek
kısacık bir notun bile gereğini duymadan
bunun gibi bir şey sanırım demek istediğin

gel sen uyu bu geceyi
aslı olmayan masalları sahte kahramanları doldur koynuna
ve yastığa can veren kan lekesini umursama lütfen

Sen Sabah Ol



Sabah ol
Hayat gözlerinde aydınlansın
Bahardan kalan son kuş
Aşkı çığırsın
Akşamdan topladığım yıldızları
Tek tek fırlat denizlere
Gece sulara dalsın.

Sabah ol
Çiğ tanesinde serilsin gün üzerine
Serin ve bakir
Güneş sen ol
Vur sevdayı perdeleri aralayan her yüze


Sabah ol
Düşlerime sakladığım deniz gözleri
Görmemeleri için
Saklan tepelerin ardına
Denizle göğün birleştiği yerde
Göz kırp sevdaya
Bakan anlamasın
Denizmisin bulutmusun

Sabah ol
Yalnızlığıma yoldaş olma dolunayda
Yakamozlar eşlik ediyor sen yoksan
Gece seriliyor sevdama
Acıları boğmak için
Sen güneş ol ben beklerim karanlıkları.

Mavi ada



Ne zaman kendimi yalnız hissetsem, ne zaman moralim çok bozuksa, ne zaman
bir seyleri çok özlemişsem, ne zaman herkesten her şeyden kaçmak istesem hep
o hayali kurarım.


Kimsenin kimsenin olmadığını düşlediğim her şeyi baştan keşfedeceğim, hayata
yeniden başlayacağım o mavi adayı.

Her insan da vardır biliyorum. Bugüne kadar tanıyıpta sohbet etme imkanı
bulduğum kim varsa bir kere bu adayı konuşmuşuzdur. Bazı arkadaşlarımla
adaya gidersek yanımıza ne alacağımızdan, bazı arkadaşlarımla böyle bir şey
gerçekleşirse neler hissedeceğimizden, bazısı ile de o adaya gitmeye
kalktığımız da yaşam düşlediğimiz kişi kim olur diye hayaller kurarız.
Sonrasında da hani o adada kimse olmayacaktı sadece biz keşfedecektik diye
düşünür, gülüşür ve yorumlar yaparız.



Yalnızlık içsel dünyaya açılan bir kapı sadece. Yaşadığımız çevreye bir
bakalım; insanların çoğunun sadece kendilerinin dışındaki dünyaya bakarak
yaşadıklarını göreceksiniz. Halbuki bizim dışımızda kalan dünyayı
biçimlendiren kendi içimizdeki dünya, düşüncelerimiz, duygularımız, ümit ve
ümitsizliklerimiz. Bu kapıyı açıp içeri girdiğimizde farklı farklı
duygularla karşılaşılaşırız. Süreç baslamıştır artık.

Aslında çözüm çok yakın, bizde içimizde. Sadece ne istediğimizi bilmek neye
karar veriyorsak ne yapmak istiyorsak hemen yapmak ve acaba duygusunu atmak?
Çünkü deneyimlerimiz, yaşadıklarımız, belki de kavgalarımız içsel dünyamızın
verdiği tepkilerden oluşmuyor mu? Ne dersiniz? Sonuçta ortaya çıkan
bilinçaltı ve biz. Baskası yok. Bu yüzden kendimiz kendimizin odak noktası
olmali ve yapıyorsam istiyorsam yalnızlığım için yapıyorum diyebilmek.

Haklısınız adayla ne alakası var seslerini duyar gibiyim. Alakası var çünkü
hep hayallerimiz ıssız adaya düşersen yanına alacağın şey nedir sorusu
üzerine döndü durdu. Oysa içimizdeki ıssız ada uzun zamandır keşfedilmeyi
bekliyor. Yapılması gereken şeyleri yapmak için önce yapılmaması
gerekenlerden kurtulmayı bilmeliyiz. Baskılardan kaçmayı isterken bunu o an
için mi yoksa gerçekten isteyip istemediğimizi düşünmeliyiz. Eğer zorlama
sonucu bu oluşuyorsa bunun kalıcı olacağını bir yana bırakmak gerek. Hiç
aklınıza gelir mi bilmem; lise yılları... Zorlandığınız dersi düşünün Ya o
dersten geçmişsinizdir ve o an öğrenmişsinizdir ama şimdi. Hiç sadece
hiç...Akılda kalan ya da yok olan. Değişim için adamız için harcadığımız
istek zorlanmadan olmalı kanımca.

Bir yerlerde okumuştum 'Bir Düsünceye Ne Kadar Uzun Süre Inanırsanız, O
Kadar Gerçektir ' kendime uygun buldum. İçimdeki adayı seviyorum, keşif
başladı, paylaşımlar zamanla...

AGLAYACAKSIN
Benden ayrilip tek basina kalinca,
Acilarin,dertlerin cogalinca,
Sende beni birgün anlayacaksin,
Iste o zaman AGLAYACAKSIN.

Eski albümlerde beni arayacaksin,
Sararmis bir resimde olacak,
Gözlerin yasla dolu dolu bakacaksin,
Iste o zaman AGLAYACAKSIN.

Her gece yarisi titreyerek uyanacaksin,
Yaptiklarin aklina gelecek,
Neler yaptigini anlayacaksin,
Iste o zaman AGLAYACAKSIN.

Gün gelir oturursun nikah masasina,
Mutluluk hayaliyle atsanda imza,
Damatlıklar içinde yapacagin o ilk dansı,
Ben gelecegim aklina iste o zaman AGLAYACAKSIN.

BEN OLSAYDIM

Seher yelinin estigi
Esip bagrimi kestigi
Ala gözlümün bastigi
O yollar ben olsam ben.

Dolan deli gönül dolan
Akar sular gibi bulan
O yarin yüzünde olan
Benler ben olsam ben

YALNIZ SENI SEVDIM BIR TANEM


Imrenirdi kuSlar, imrenirdi dalgalar

Martilar nasilda ucusurdu

Günesleri batirirdik her aksam sahilde

Ve mehtap selamlardi bizi gülercesine

Bakiþ larinla oksardin beni

Oksardin yüregimi derinden

Icin icime akardi gözlerimden

Sicacik bir sey kaplardi ruhumu

Tarif edemezdim

Tarif edilmezdi duygular

Duygular tadilir yasanirdi ancak

Yasayamadin belli terk edisinden

Yasatamadim o duyguyu sana

Akitamadim sevgiyi gözlerinden

Oysa ki

Etkiliydi yasanmasi tariften

Bekliyordum o gün seni

Aktarabilecektim sevgimi

Bekledim, bekledim

Ama sen yoktun

Yikildi dünyam

Karardi ruhum

Gelmemistin sahile

Bekledim seni martilarla

Ama sen yoktun.

Aglastik martilarla

Ciglik cigligaydi feryadimiz

Mehtapta dogmadi o aksam

Ve terkedilmistim anladim

Terkedilmisti sevdalarimiz.

Hala seni bekliyorum ayni sahilde

Martilar hala beni avutuyor

Agitlarina bahane oluyorum martilarin

Seni özlüyorlar bilirim

Sensiz gecen her salise

Bin kahý r gelir yüregime

Ne yüregin getirir seni bana

Ne beni bu titrek ayaklar sana

Hasret kaldim bakislarina ama

O temiz gözlerini bir daha süzemem

BEN YALNIZ SENI SEVDIM BIR TANEM
BIR DAHA ASLA SEVEMEM

Mutluluk
Yemyeşil bir bahçe ortasındayım,
Dört yanımda, öbek öbek çiçekler...
RÜzgarın eliyle titrer yapraklar,
Bilmezler ne zaman dökÜlecekler:

GÜneş ışığını vurmuş ÜstÜne,
Baharın yeşili sarmış her yanı.
Bulutlar dökerek yağmurlarını,
Ki yeşil bir kucak alır insanı.

Kokular karışmış birbirlerine,
Yemyeşil bir halı Üzerindeyim.
Gözlerimde çiçek çiçek derilmiş
Bir kutlu alemin eşiğindeyim.

Sanki bir ziyafet ortasındayım,
Ağaçlar vermişler meyvelerini.
Geçirsem diyorum herkesten uzak,
Bu yeşil bahçede senelerimi.

GELECEĞİM OL
Denize dökÜlen bir ırmak gibi
öyle ak içime, öylesine dol
Yarına açılan bir yaprak gibi
Unuttur mâzimi, geleceğim ol

Hasretin yerini mÜjdeler alsın
Bırak da mutluluk kapımı çalsın
BÜtÜn acılarım dÜnlerde kalsın
Unuttur mâzimi, geleceğim ol

Yorgunum yıllardır hep beklemekten
Yorgunum gönlÜme sabır ekmekten
Kurtar artık beni hasret çekmekten
Unuttur mâzimi, geleceğim ol

beklerim
beklerim senin geliş gÜnÜnÜ
beklerim o gÜnleri anlamanı
beklerim haykırmanı bana
beklerim sevda çiçegini

beklerim sessiz o dudakları öpÜşÜ
beklerim sensiz o giden gÜnleri
beklerim bu o saatlerin gitmemesini
beklerim geri bahar gÜnÜnÜ

beklemekten yorulmadan beklerim
yerlere sevginin gÜllerini dökerim
senin dönmeni cennet gözlÜm..........beklerim

tanımassın beni!
beni tanımazsın sen
hiç görmedin duymadın sesimi
habersiz girdim içeri pencerenden
nefesine karıştım çırılçıplak
hÜcrelerinde dolaştım
kanının sıcak akışında
ruhunda gezindim hiç hissetmedin
tÜm topraklarında bıraktım ayak izimi
içinin ezikliğini ben verdim sorgusuzca
geceydi oysa
tÜm gizemlerin dolaştığı bir vakte vurmuştu saatler
kıpırtısız bir deniz gibiydin
ve beni hiç tanımadan öyle sessiz dingin
soğuk bir kimsesizliğin koynuna vermiştin bedenini
gözlerini her açtığında duvarlarda izini gördÜn bakışlarının
izini duvarlara çizen bendim aslında
göremediğin kimliğin bendim...
sokaklarında kaybolduğun bu isimsiz şehirde
sana gerçek ismi veren bendim...
beni hiç tanımadın oysa...

tek korkum
zaman artıksensiz gelip geçecek
kimsem yokki senden başka derdim bilecek
gÜn olur bu yalnızlıkda bitecek
sen şimdi git tek korkum dönmemen gÜl çiçek
giderken dÜşÜnme beni yaşarım bir şekilde
yaz kış olsun hiç önemi yok sensiz bu şehirde
döneceksin elbet varsa eğer kaderimizde
tek korkum var unutmak unutulmak birde
yokluğun dÜşer elbet senle dolu yÜreğime
dÜşman kesildim sensiz beni dost bilenlerime
ben sevmekten vazgeçmedim razıyım hala ölmeye
tek korkum var gÜlÜm seni kaybetmek bir gÜn
ağlama artık dur ne olur benide ağlatacaksın
herşey biterse bir gÜn beni artık zor bulacaksın
gittiğin gÜnden beri sensiz yaşamaksızın
korkuyorum hayatın gizli kirli oyunlarından.

SENDEN AYRILIRKEN
SENDEN AYRIYKEN SENİ SORDUĞUM DAĞLAR PARçALANDI
SENİ SORDUĞUM IRMAKLAR KAN AĞLADI
SENİ SORDUĞUM YOLLAR YARILDI

NE DAĞLAR GöRMÜŞ SENİ
NE IRMAKLAR TUTMUŞ ELİNİ
NE YOLLAR RASTLAMIŞ AYAK İZİNE
NE RÜZGAR SESİNE NE BULUT NEFESİNE

SENDEN AYRIYKEN
YAŞAYAN BİR öLÜYDÜM BEN
NE GÜNDÜZÜMDE GÜNEŞ DOĞDU NE GECEMDE AY
NE PENCEREMDEN KUŞ GİRDİ NEDE RÜZGAR
NE YAĞMURDA ISLANDIM NE GÜNEŞTE YANDIM
NE GECE IŞITTIM NE SABAHA ULAŞTIM
SENDEN AYRIYKEN
BEN KAN AĞLADIM
SENDEN AYRIYKEN
BAĞRIMA TAŞ BASTIM...

Gitmek Zamanı



Şimdi gitmek zamanıdır artık
kim kalkıp gitmek ister bir
yelkenliyle engin denizlere
dümende ve yelkende bir tek giden
gidilen yer zaman
gelinen yer zaman
kalınan yer zaman
özlenen ise
zamana sığmayan
beklenen ise
zamansız olan
öyleyse
yelkenler fora
yalnız kaptan
gidilecek çok yol var
görülecekte güzellikler
açın martılar kanatlarınızı
hızlanın yunuslar
yol verin dalgalar
gidiş var
sonsuz ufka doğru
tutunun bulutlar
yelkenler yalnız kalmasın
havalarda..
şimdi sıcacık bir çayın dumanında
sallanıyor beşik gibi yelkenli
nenni de nenni
nenni de nenni
gitmek zamanı şimdi

LAN HAYAT



Sen ne adisin be! hayat
Sana takılanda kabahat,
Hani memleketin
En eski sokağındaki Sabahat
O bile senden rahat.
Lan hayat nesin sen hı!
Kirli çamaşırım değilsin
Aşık olduğum adam hiç değil...
Düşlediğim mavi,
Yürüdüğüm yol
Baktığım dağ
Anamın ak göğsü
Hiç değilsin
Lan hayat
Niye takılıyorum ben sana peki?
Her tarafında arıza var.
Büyük çukurlu asfalt gibisin
bir tekerim sağlam yerdeyse
Biri çukurda
Lan hayat
bıktım senden be!
Birazda sen bana takıl...
Fazla vaktim yok.

YALNIZLIK



Giderek saplandı yalnızlık yüreğime
Atmak istediğimde atamıyor
İhtiyacım olduğunda ise bulamıyorum
Birşeyler itiyor beni sana
Sevgin yahut heybetli bir kasırga
Git aradığını orda bulacaksın diyor
Fakat adres vermiyor.

Yalnızlık zifiri gecelerde kimsesiz kalmak
Temmuz ateşinde su bulamamak
Şubat ayında ateşi aramak
Günlerce aç kalmak gibi
Ama en önemlisi yalnızlık;
Seni özlerken,
Sessizce ağlamak gibi!

ÇOBAN ÇEŞMESİ



Derinden derine ırmaklar ağlar,
Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,
Ey suyun sesinden anlıyan bağlar,
Ne söyler su dağa çoban çeşmesi.

'Göynünü Şirin@in aşkı sarınca
Yol almış hayatın ufuklarınca,
O hızla dagları Ferhat yarınca
Başlamış akmağa çoban çeşmesi...'

O zaman başından aşkındı derdi,
Mermeri oyardı, taşı delerdi.
Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi.
Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi.

Vefasız Aslı@ya yol gösteren bu,
Kerem@in sazına cevap veren bu,
Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...
Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.

Leyla gelin oldu, Mecnun mezarda,
Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda,
Ateşten kızaran bir gül ararda,
Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi,

Ne şair yaş döker, ne aşık ağlar,
Tarihe karıştı eski sevdalar.
Beyhude seslenir, beyhude çağlar,
Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...

çoĝ ul yalnızlık




o yemyeşil kırlarda,hoş ovalarda
muş ovasına ilkbahar geldiği zaman
okşardı ruhumu rüzgarın esintisi
çiçekler açardı, kuşkar öterdi
mis gibi havayı çekip ciğerlerime
iyi ki yaşıyorum,yaşıyor buralar derdim

şimdi metropollerde, bu büyük şehirlerde
kuşlar kafese tıkılmış, çiçekler çiçekçide
ne toprak kokusu var, ne kaçışan tavşanlar
betonla örtülmüş, ne yana baksam beton
birer dev olmuş binalar
gelir üstüme üstüme
kaçabilen kaçıyor, sıĝ ınıyorum bende
birkaç metrekarelik parkların içinde
yalnız kalmış bir palmiyenin gölgesine

betonun soĝ ukluĝ u insanlara da geçmiş
eller soĝ uk, surat soĝ uk, alın kırışmış
selamlaşmaktan bile aciziz
suskun duruyor herkes kendi halinde
suskun, konuşmaya ambargo konmuş
kentin taş binaları tarafından

analar bile burada çaresiz
o yürekli, eli öpülesi analar
garip, muzdarip kendi halinden
bir yanı beton kesmiş, hilkat garibeleri
şehrin yoĝ uracaĝ ı çocuklar doĝ urur

kaçayım diyorum bazen buradan
ormanın koynundaki bir daĝ evine
tabiatla içiçe, mor daĝ larla arkadaş
bir hayat süreyim ta ölene dek
ama düşmez ki yakamdan bu ölü şehir
ve kavuşma ertelenir yine başka bahara

kim ne derse desin umrumda deĝ il
ben o güzelim doĝ ayı özledim

Hayal



Yitirdiklerim arasında,
Bir dağın yamacında, bir servinin gölgesinde,
Umutlarımın ötesinde
Hayal meyyal şeylerde, gökkuşağının renklerinde,
Issız Okyanuslarda, sessiz fırtınalarda,
Yağan karda, esen yelde,
Yalnızlığımda, varlığımda
Seni yaşamama şaşırdım.
Yitirdiklerimde arasında yaşıyorum seni.
En anlamlı, en hızlı iletişimi
Kaçamak bakışlarında yakaladım.
Gözlerindeki buğuda gördüm,
Beden dilinde yüz yüze iletişimde
Bana susamışlığını gördüm gülüşünde
Sadece bakışlarından değil
Kıskanmandan, öfkelerinden anladım,
Sevdiğini ve özlediğini

GİZLİ SEVDA



Senin gözlerinden öyle acı
Bir ışık geçer ki bazan...
Melek mi, şeytan mı belli olmaz
Bakar pusularda uzaktan.
Senin ellerin öyle nârin
Bulutlar gibi yüzsün varsın.
Takıp pençeni yüreğime
Baştan başa yırtarsın.

Masallarda iki tel birbirine
Sürtülürse yardıma devler koşar.
Senin saçların öyle gür ki
Rüzgâr esse kıyamet kopar.

Alıp başımı delicesine
Koşmak isterim nere olursa olsun.
Tutarsın devler gibi yolumu,
Ne yana koşsam durdurursun.

Rüzgâr,
Nasırlı ellerinin parmak aralarındaki
Yangın sevdasında
Ürperten hissiyatı şefkatinin
Dokunduğu anda saçlarıma…

Yağmur,
Ağıtlar yaktığında
Aşikâr olunmayan türkülerin
Nağmeli damlaları devasız
Mariz gözyaşlarımda…

Bulut,
Beyaz mavi gülüşlerinin
Doludizgin
Kucaklamalarında
Aç bitap emzirildiğim ak pınarların
Issız tarla kıyılarında…

Güneş,
Yanık gözlerindeki tebessümü zarafetin
Bekleyişin
Günün çökkün encamında
Elvermez ki puslu renkler
Hatıralarımı uçtan uca boyamaya…

Ve yaşamak,
Nefes almak tamahkârca
Varlığının mükellef sofrasında
Pembe bir düş gibi kıt
Sana uzanamamak kadar bücür
Kuruyan yaprakların ayaz hazanında…

Keşke…

Küssem takvim yapraklarına
Atsam saliseyi uçurumlara
Salsam saatleri ıssız okyanuslara
Yalvarsam Tanrıya
Durdur diye
Ya da vursam zamanı
Karanlığın köhne zincirli mevkuf zindanlarında…

Katmerler bir bir döküldüğünde
Kaybolsa da mevsimler sükûnetle
Göçmen karlar düşse de yüreğimin orta yerine
İlkbaharsın her özlendiğinde
Anne!
Kal ne olur
Gitme…

© Necat Necdet Demircan

kimdi kimdi kalan
giden mi suçludur herzaman?
ne zaman başlar ayrılıklar
dostluklar biter ne zaman

her geçen gün bir parça daha
aldı götürdü bizden
aynı kalmıyordu hiçbir şey
değişiyordu herşey
kendiliğinden

artık çözülmüştü ellerimiz
artık bölünmüştü yüreğimiz
birimiz söylemeliydi bunu
ötekini incitmeden

şimdi giden kimdi kalan
aslında giden değil
kalandır terkeden
giden de
bu yüzden gitmiştir zaten..

Acele Aşk
Daha dün gördüm seni düşümde,
aşık oldum.
Uyandım, yoktun.
Uyumak istedim tekrar,
Olmadı.
Hepsi bu kadarmış demek.
Eh,
mutluluklar dilerim sana,
düşümde gördüğüm,
gördüğümü sandığım,
seni sandığım sana…