İbrahim Miharbi Antoloji.com

Küçüklüğümüzde yün döşekler serilirdi sobanın kenarına. Üzerimize bizden ağır yorganlar örtülürdü ve başımızı o taş gibi yastıklara koyduğumuz anda uyurduk. Büyüyünce konforlu yataklarımız ve kuş tüyü yastıklarımız oldu...
Yastıklarımız ve yorganlarımız hafifledi,
ancak bu kezde hayat tüm ağırlığıyla bindi omuzlarımıza...
Önce uykumuzun ve sonra ağzımızın tadı terketti bizi.
Ve annelerimizin ucundan ısırarak bize yedirdiği dürümlerin tadını, zengin sofralarımızda bulamaz olduk.
Çok şeyin tadını bilmeden büyüdük belki,
ama sevgi hiç eksik olmadı kursağımızdan.
..