Hilal Evrim - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

Zaman eksiltir insanı, her geçen gün, ömründen çala çala
Geçende oturup düşündüm, ne kadar kaldığımı, azala azala


Tesbih gibi çekip geçmiş yılları, yüreğim darala darala

Bu dünya bâkidir ve herkesten, elbette birşeyler kalır
Kanayan bir sevda kalacak, delik deşik, benden kala kala

Ben sizleri içinizdeki, o bilmediğiniz, yüzünüzle sevdim
Usandım yıllar boyu durmadan, kuyulara bakraç sala sala

Yetti artık altıok metin, sürdüğün şu pıtraklı zor ömür
Tuzak ol bir ölüme, denizler gibi, var git çoğala çoğala






İnsanlar ne kadar garip, değil mi?
Dikkat ettiyseniz kediler falan o kadar garip değil mesela. Yürüyor, duruyor, elini kolunu yalıyor ve gidip uyuyor. Bunda ayıplanacak bir şey yok. Ağaçlar yeşil, orkide de bir çiçek en nihayetinde. Bize gelince, suda yaşamayı balıklara, ormanda koşmayı ceylanlara, serin yaz akşamları ağaç tepesinde uyuklamayı kuşlara kaptırdığımız için, payımıza yalnızca saçmalamak düşmüş gibi bir hayat





Bu dünya iki kapılı bir han,
Girdi mi dertlere düşer insan.
Tanınmadan yaşamak en iyisi;
Elinde olsa da hiç doğmasan.

Rubailer, Ömer Hayyam