Sınıfsız, sınırsız, mevsimsiz.
İnsanın en insan yanıdır aşk.
Ne dil, ne din, ne mezhep,
ne beyaz, ne siyah, ne sarı,
ne ondan, ne bundan, ne şundan,
ne varsıl, ne yoksul,
ne ağa, ne paşa, ne de çoban…
sınırları yoktur,
kıtalar arasından.
Kapitalist yargılar karalasa
vurulsa da çoğu zaman
insanın en insan yanı,
komünisttir aşk
ne sınır, ne sınıf tanımayan…
Emeğin dahi başına
türlü çoraplar ören
sistem,
dayatsa da kendi tabularını
kaçar saraydan aşk
yıkılır duvarları sınıfların.
Altın, gümüş, akçe
materyalist seslidir öfke
ve bağırır ardından; olmaz
“Zengin oğlan, fakir kız”
“Fakir oğlan, zengin kız”
Örmek için sınıfsal duvarları
yeniden
kapitalist ağıtlar yakar
derinden
“Davul bile dengi dengine,
davul bile dengi dengine”
Günlerden bir zaman
bir başka zaman
mevsim, yine kendi mevsiminde
en komünist haliyle gelir aşk
çürümüş kapitalizmi ta yüreğinden
yüreğinin orta yerinden vurmaya…
Ömrü tanımlayan sınırları yıkmaya
genç yaşlı ne varsa, tüm sınıfları yok etmeye
İnsanın en insan yanıdır aşk
Mevsimsiz…Sınıfsız…Sınırsız…Yaşsız…
Ve bağırır yine en yüksek sesiyle
sınıfsal kabuklarının içinde hapsolanlar,
ve ağalar, beyler,
ve olağanüstü hâl paşaları;
“Netekim, asmayalım da besleyelim mi? ”
deseler de
artık Üsküdar’ı geçmiştir aşk atıyla
insanın en insan yanıyla
mevsimsiz, sınıfsız, sınırsız…
Neden BİTTİ Biliyormusun? İnanmaya Gücüm Kalmadığı İçin BİTTİ. Ne Olursa Olsun Her Defasinda Peşinden Geldiğim İçin BİTTİ. İncittiğin Yerler Daha Geçmedi Diye BİTTİ... Senden Vazgeçmem sandığın için BİTTİ. Uğruna gösterdiğim Sabrı anlamadığın İçin ...
aşk
04.09.2008 - 17:07Komünisttir Aşk
Sınıfsız, sınırsız, mevsimsiz.
İnsanın en insan yanıdır aşk.
Ne dil, ne din, ne mezhep,
ne beyaz, ne siyah, ne sarı,
ne ondan, ne bundan, ne şundan,
ne varsıl, ne yoksul,
ne ağa, ne paşa, ne de çoban…
sınırları yoktur,
kıtalar arasından.
Kapitalist yargılar karalasa
vurulsa da çoğu zaman
insanın en insan yanı,
komünisttir aşk
ne sınır, ne sınıf tanımayan…
Emeğin dahi başına
türlü çoraplar ören
sistem,
dayatsa da kendi tabularını
kaçar saraydan aşk
yıkılır duvarları sınıfların.
Altın, gümüş, akçe
materyalist seslidir öfke
ve bağırır ardından; olmaz
“Zengin oğlan, fakir kız”
“Fakir oğlan, zengin kız”
Örmek için sınıfsal duvarları
yeniden
kapitalist ağıtlar yakar
derinden
“Davul bile dengi dengine,
davul bile dengi dengine”
Günlerden bir zaman
bir başka zaman
mevsim, yine kendi mevsiminde
en komünist haliyle gelir aşk
çürümüş kapitalizmi ta yüreğinden
yüreğinin orta yerinden vurmaya…
Ömrü tanımlayan sınırları yıkmaya
genç yaşlı ne varsa, tüm sınıfları yok etmeye
İnsanın en insan yanıdır aşk
Mevsimsiz…Sınıfsız…Sınırsız…Yaşsız…
Sınıflar arası basınçtan düşünme yetisini kaybedenler
keserler cezasını aşkın:
Servet avcısı.
Ve bağırır yine en yüksek sesiyle
sınıfsal kabuklarının içinde hapsolanlar,
ve ağalar, beyler,
ve olağanüstü hâl paşaları;
“Netekim, asmayalım da besleyelim mi? ”
deseler de
artık Üsküdar’ı geçmiştir aşk atıyla
insanın en insan yanıyla
mevsimsiz, sınıfsız, sınırsız…
Çünkü aşk komünisttir.
İnsanın en insan yanı
komünisttir,
aşk.
Sınıfsız…
Sınırsız…
Toplam 1 mesaj bulundu