Nerede, nasıl ve ne zaman başladığını bilmediğim yabancı bir oyunun tam ortasındayız. Yalnız ve çıplak.
Kirletilmiş masalların çocukları uyutan tekerlemelerinde, 'Çilekeş Osman'ın Tuğba'ya uzanan boyalı elleri'nde, içimizde, dışımızda, 'yeter artık' demekten korktuğumuz anlarda, 'İspanyol Meyhanesi'nde elden ele ve dilden dile dolaşan ışıksız aşklarda, öncesini ve sonrasını bilmekte güçlük çektiğimiz bir çağın kollarında birbirimizden ayrılıyoruz.
Biz kendi yörüngesinde dönüp durmaktan bıkmayan yaşantımızı olay - zaman - mekan üçlüsüyle bütünleştirirken, birileri -inadına- küresel değersizliklerle bedenimizi ve beynimizi sarıp sarmalamaya çalışıyor. İnsan olmanın daha doğrusu insan kalmanın zorunluluğu içinde 'denge'yi ve 'uyum'u kattıkça bu oyunda yenilen hep bedenimiz ve beynimiz oluyor.
Her şeyin ardından bu yabancı oyunda söylenceler başlıyor:
..
hani seni tanımasam kötü niyetli bir adam olduğunu düşüneceğim :)
paronayak olduk çıktık burada...kusura bakma sen. ama ``korkarım hiç mutlu olamayacaksınız! `` demişsin şu aşağıda yazısı (sorusu) olan bayana. kendileri benim müstakbel karım olurlar...
mutluluğuna ve mutsuzluğuna duyarsız kalamam...
sevgiler.
sende kimsin?
Toplam 3 mesaj bulundu