Şefik Aydemir Antoloji.com

FİLİSTİN'DE ÇOCUKÇA ÖLMEK
................................................
Sanki insanlık çoktan ölmüştü.
Kara kara bulutlar,
Mavi gökyüzünü sarmış,
Ateş yağdırırken ahtapotlar.
Tükeniyordu bir bir umutlar.

Sizden önce biz öldük.
Siz affedin bizi çocuklar.

Ansızın;
Ana yüreğinden bir çığlık kopuyordu.
Minik adımlarla
Filistinli bir çocuk koşuyordu.
Ağlayarak annesine sordu:
Babama, babama ne oldu?
Bak kolu da kopmuş.
Neler oluyor? Anne!
Senin yüzünde hep kan var…
Ya abim!
Ya ablam!
Onlar neden uyuyor anne?
Onlar babamı sevmiyor mu?

Çok korkuyorum.
Hem de çok anne…

Gökyüzünden yıldızlar yağıyor.
Yıldızlar neden üstümüze düşüyor anne?
Bak arkadaşlarım da hep yerdeler
Onların da yüzünde kan var.

Çok korkuyorum.
Ne olur beni koru anne.

Bak karşıdaki evde yıkıldı.
Bu patlayan balon değil anne.
Çok ses yapıyor korkuyorum.
Hadi gidelim buradan.
Kanarya kuşumu da unutma.

Anne!
Anneciğim!
Benim göğsüm de kanıyor.
Ama sen ağlama.
Vallahi hiç ama hiç acımıyor.

Niye bu kadar kan var?
Niye herkes bugün ölüyor anne?

Benim de başım dönüyor.
Uykum geldi anne.
Yoksa bende mi ölüyorum?
Ağlama anne,
Hiç canım acımıyor.
Ama kollarım çok ağırlaştı.
Artık taşıyamıyorum anne.
Ben de ölecek miyim?

Yoksa
Yoksa çocukları minik kurşunlar mı öldürüyor?
Onun için mi canım acımıyor?
Şimdi uyumalıyım.
Çok uykum var.

Çok uykum var
ANNEEEE…
................................................................................
FİLİSTİNDE ORANTISIZ BİR ŞEKİLDE KADIN ÇOCUK DEMEDEN SAVUMASIZ İNSANLARI KATLEDEN İSRAİL VE İŞ BİRLİKCİSİ A B D Yİ NEFRETLE KINIYORUM.
..................................................İEFİK AYDEMİR