Handan Ocak Antoloji.com

Aynı karanlık da örtse üstümüzü,
herkes kendi gecesinde izler
başka bir gökyüzü...
Novalis

kibir derler ona, bilirler onu,
imansız kalacak o âsî canı.

kendinden başka kimseyi beğenmez,
yüksek yerde durur aşağı inmez

nice tahta çıkanlar yere düştü,
nice "ben" diyenlere sinek üşüştü

bir gün tevazu kibr’in üstüne at sürdü,
kibir baktı, bir eri bin er gördü.

âsî kibir, hiç bırakmadı işi,
dağ başını tutup geçirdi kışı.

bu sefer tevazu, bir ırmak olup aktı,
belli ki derdi denize varmaktı.

ama ne kadar kuvvetli olsa da pınar,
varamayıp denize, yere sızar.

su akıp başka bir suya karışır,
su suyu bulup denize erişir.
denize kadar ırmak idi adın,

gerisini bırak, denize daldın!
inci muhal değil, deniz olana,

ya altın niye muhal olsun ona?
her bir dalgada bir damar bulasın,
yakut, inci ve mercanlar bulasın.

budur sermaye o bahre dalana,
arı dirlik gerek cevher bulana.
yendi tevazu yüz bin çevik eri,

zaptetti tüm kara ve denizleri.
tevazu edeni define bekler,

yüce yer gözeten derde dert ekler.
tevazuyla varsan meydan senindir,

cevher senden çıkar, maden senindir.

Yunus Emre

JHUMPA LAHIRI 'nin OLDUĞUM YER kitabinin girişi:

Her yer değiştirisimde bir hüzne kapilirim. Anıların, acıların, hazlarin birbirine dolandığı bir yeri ardimda bıraktığım için dertlenmem aslında. Beni sarsan değişimin kendisi ; vazonun içindeki suyun sallanıp bulunması gibi.