Han Zade Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkında ...

Akşamdan Akşama

Yollar sakin, sokakalar boş...
Vakit gece, ışıklar loş....
Dalıp giden gözler bir hoş,
Bakar akşamdan akşama.

Duyan olmaz dileğimi,
Dertler büker bileğimi,
Sensizlik şu yüreğimi,
Sarar akşamdan akşama.

Anlatamam ben o demi,
Sessizlik kaplar sinemi,
Kül edip onca senemi,
Yakar akşamdan akşama.

Od'lar katar ataşıma,
Sırdaş olur gözyaşıma,
Hayalin çıkar karşıma,
Çıkar akşamdan akşama.

İçimde hasretlik başlar...
Efsunlaşır dağlar, taşlar...
Gözlerime inci yaşlar,
Dolar akşamdan akşama.

Hayata küser gönüller...
Feryada başlar bülbüller...
Ümitle beslenen güller,
Solar akşamdan akşama.

Ne dost kalır, nede bir eş.
Hasretlik, çekilmez ateş...
Bize hayat sunan güneş,
Batar akşamdan akşama....
ADNAN ÖZKAN (YANIK SEVDALAR)

Adnan Özkan

Vefasız Yıllar

Gençliğimin katili vefasız yıllar
Ömrümün katili bu ince yollar
Aşkımın kati susmayan diller
Söyleyin geride ne bıraktınız

Şimdi alev tutsam ellerim yanmaz
Şimdi aşkı bulsam gönlüm inanmaz
Gidenler bir daha geriye dönmez
Siz vefasız yıllar siz ne yaptınız

Başımı kaldırdım bir ömür gitmiş
İlkbaharım yazım sonbahar bitmiş
Karakış ömürde zormuş çetinmiş
Acımasız yıllar siz ne yaptınız

Kralkız

G.Eser Başer

Bilir Misiniz?

Kaybolan bir dünya ne demektir? Bilirimsiniz?
Yıkılır hayalleriniz, ümitleriniz,
Sonbaharda sararan yapraklar gibi rüzgârın önünde
Savrulup esen yellerle
Bir daha dönmemek üzere
Kaybolup giderler göz göre göre.
Tüm sevdikleriniz.

Kayar avuçlarınızdan. Yıldızlar gibi
Bomboş kalır yüreğiniz, elleriniz
Buruk gönüllerle, kan ağlarken
Nemli gözlerle çaresiz
Ufukları seyredersiniz
Seyredersiniz, çaresiz, çaresiz
Yavrusunu aslan parçalamış ceylan misali
Gözlerinizin önünden gitmez hayali
Kesilir dizlerinizin mecali
Yüreğiniz yaralı seyredersiniz.
,
Bilir misiniz?
Belki de?
Kırık kalpler?
Yaralı yürekler?
Yanık türküler?
Derin izler bırakmışsınızdır kimi gönüllerde
Köşe başlarında, merdivenlerde bekleyenlerde
Sizde bırakılanlar kadar derin izler olmasa bile
Saklamıştır yüreğinin derinliklerinde
Görmesin kimseler diye
Sevmiştir birileri sizi de
Saf duygularla, Derin hislerle



Bilir misiniz?
Faydasızdır çırpınmalar, yalvarmalar,
İsyanlar Nafile
Hayal etmediğiniz bir partide
Hiç ummadığınız bir anda
Ayrılık dikilmiştir karşınızda
Ve
Ne varsa
Koparmıştır sizden
Savrulmuşsunuzdur uzaklarda
Acı bir ıslık dudaklarda
Yanık bir tebessüm
Ve içli bir türkü dillerde
Yüreğiniz bile artık değildir sizinle
Beraber gitmiştir sevdikleriyle
Kimsesiz siniz

Duvarda boş bir çerçeve anlamsız birtakım çizgiler
Yarım kalmıştır her şey
Acılar kederler aşklar sevgiler
Ve beklide
Soğuyan bardaklarda çaylar kahveler
Tamamlayamadığınız sıcak sohbetler
Artık dumanları tütmeyecekler
Buram buram
Sahipsiz
Yıllarca öylece bekleyecekler

Bilir misiniz?
Kırılır umutlar, yıkılır hayaller
Düşer kol kanat
Ve dik durmaya çalışsanız da her şeye inat
Dibe vurursunuz olursunuz mat
Kırılan bir vazo gibi, bedeninizi
Süpürür çöpe atarsınız her zerrenizi
Yeniden başlamak için, bir daha yeniden
Doğmanız gerekir küllerinizden
Ya kazanan olursunuz ya da kaybeden.

Konuşacak çok şeyimiz vardı
Zaman kalmadan demeğe
Tarumar olur her şey bu bahçeye
Yapraklar dökülür
Solar goncalar zamansız
Terk eder bülbül
Baykuşlar konar ansız
Yolculuklar başlar sallanmadan eller
Çekip gider aramızdan en sevgililer
Ve enginlerde yol alır sessiz gemiler
Sonbaharda sararan yapraklar gibi
Tüm sevdikleriniz
Gider de boş kalır elleriniz
Kaybolan bir dünya nedemektir bilir misiniz?
Bilir misiniz?
Hamit YALÇIN


22.01.2009

Hamit Yalçın




&&&&&&&&&&&&&&&&


Âşıklar şehrinin en son delisi



Her gün katlanarak artar çilesi



Ağar adımlarla ve yavaş yavaş



Kıyamet kopmadan bitmez bu savaş







Bu hikâye nasıl başlar bilmirem



Hatırlamam ki ben ikimden önce



Büyülü bir dünyam vardı köyümde



Koca İstanbul’a göçümden önce







Yaftayı yemişiz doğmadan daha



Zalimler oturmuş biçmişler paha



Yiğit varsa işte buyursun saha



Yatarız Toprağa ölmeden önce







Zulmü yıllarca hep sineye çektim



Doğunca başlamış öldüm fark ettim



Dimdik doğruldum da restimi çektim



Başım omuzumdan düşmeden önce







Bir Perşembe günü öğle üzeri



Son durak dediler indiğim yeri



İstanbul’un biraz gözleri nemli



Bekliyormuş beni gelmeden önce







Sığındıydık güya emin kollara



Ondan sonra çıktık biz bu yollara



İnandık tüm secde eden kullara



Neye tapıyorlar bilmeden önce







Üç beş kuruş menfaate yattılar



Önüme güzel bir kız çıkarttılar



Yollarıma pusu kurup yattılar



İhanet nedir ben bilmeden önce







Geceler yoluma ağlar attılar



Hakkı bırakıp da puta taptılar



Sade beni değil dini sattılar



Sarığı cübbeyi atmadan önce







Kuytu sokakları canlar yakarmış



Nice taze civanları yutarmış



İstanbul’da dostlar adam satarmış



Öğrendim ben postu vermeden önce







Çözemedim o gecenin sırrı ne



Bilemedim yüreğinin rengine



Ne ettinse gene ettin kendine



Hesabı verirsin sen benden önce







Dostum var sanırdım velâkin tektim



O yıllar ben orda çok çile çektim



Çorak gönüllere umutlar ektim



Saban ne çift nedir bilmeden önce







Büyü muska ve de sihirlerini



Kustular hep bütün zehirlerini



Herkes öder bir gün mehirlerini



Daha bu dünyadan gitmeden önce







Akıl başa geldi diyorlar deli



Misyoner çıktılar sanırdık veli



Alın kurban edin her bir zerremi



Bütün ümmet murdar olmadan önce







Dağlar aktı nehirlerse duruldu



Zehir bana bal tasıyla sunuldu



Tam orta yerinden hançer vuruldu



Sırtımı düşmana dönmeden önce







Profesör ad önünde unvanı



Yok, gönlünde zerre kadar imanı



Tahrif eder satar yüce kuranı



Üç beş kuruş bedel almadan önce







Ekranlarda boy gösteren kaçıklar



Camilerde şimdi moda açıklar



Örtü dinden değil diyen alçaklar



Gelmemiştir evvel bu günden önce







Ne yiğit narası ne kargı sesi



Boz dağlarda deli tay kişnemesi



Ağbeylerin bizleri fişlemesi



Yirmi sekiz şubat gelmeden önce







Takiyye ve hile idi işleri



Din devleti kurmaktı tek düşleri



Neden Salı verdiniz o başları



Tutup kafasını ezmeden önce







İmandan irfandan damla vurmamış



Yapmadık takiyye hile komamış



Zalim insanlıktan nasip almamış



Uyuyamaz hile kurmadan önce







Eğer sana dokunmazsa yaşasın



Zoru gördüğünde hemen kaçasın



Dedi teferruat başın açasın



Vatanı terk edip gitmeden önce







Görürde kalp gözü gerçeği görmez



Hocası çekmiştir ona gerekmez



Cennete de öyle hem encek girmez



Birazcık naz niyaz etmeden önce







Dünya görmemişti hâyın böylesi



İnsan suratında domuz siması



Goncanın açmadan boyun bükmesi



Güneş battı daha doğmadan önce







Bahçem var dedi de ümmeti yaktı



Çekilip köşkünde keyfini çattı



İlahi adalet pek fena çarptı



Sürünür yıllardır ölmeden önce







Toplanıp köşkünde iftar yediler



Oysa bizim defterleri dürdüler



Fildişinden kulelere döndüler



Daha acı hoyrat esmeden önce







Gastelerde boy boy yalan dizdiler



Onlar sade irticaya kızdılar



Oysa bizim derimizi yüzdüler



Daha başımızı kesmeden önce







Yakışmaz ki bana terör estirem



İnanın ki bende öyle istirem



Bir başım var hak yoluna kestirsem



Zalimlere boyun eğmeden önce







Viran olmuş sarayımız şenlensin



Şöyle imanımız bir tazelensin



Essin rüzgâr ırmağımız selensin



Vatanımız çöle dönmeden önce




Çöle bırakılmış bir tohum olsun



İster ki beklesin zamanı dolsun



Vaktinde açılıp bir ağaç olsun



Solmasın çöl orman olmadan önce







Gün olur seçilir karadan aklar



Hep bize doğrulur zehirli oklar



Servetle sarayla imanın yoklar



Vazgeçmez mezara gömmeden önce











Bu yıl gerçekten de ağır geldi kış



Umutlar kırıldı bitti hayal düş



Sırtımdan vuruldu yüreğime şiş



Yetiş son damla kan bitmeden önce







Zavallılığımdır gözümün seli



Değdi mabedime namahrem eli



Bilmem nasıl öderim bu bedeli



Ölürsem o kolu kırmadan önce







Şatolarda yaşar büyük başları



Dağda vurdururuz genç gardaşları



Bu millet çok gördü acı kışları



Yıllarca bir bahar görmeden önce







Biz ne ermeniyiz ne dürzü dönme



Soyumuz bin yıllık İslam’a girme



Laz Kürt Çerkez diye isterler bölme



Bizi parça parça yutmadan önce







Bin yıllık tarihin bir tek noktası



Altı aylık bir göç budan sonrası



Kabul etmez bizleri avrupası



Dini diyaneti satmadan önce







Ne hale gelmişsin koca dünya hey



Üç kuruş menfaat satılmış her şey



İşgale uğramış memleket köy köy



Daha avrupaya girmeden önce







Dünü sildi yarını unuttular



Bir Avrupa masalıdır tuttular



Bu zehri nerede nasıl yuttular



Bilmem bilerek mi bilmede







Taze fidanlara nifak aşılıyor



Ana karnındayken servet düşlüyor



Melun mikrop mayamıza işliyor



Vücudu harabe etmeden önce







Evvel böyle değil idi bu millet



Bilmem nerden girdi bize bu illet



Hâkim gel de şu mirası bir pay et



Babayı mezara gömmeden önce







Dünya nimetine tapan kıralar



Gerçekte zavallı perişan halar



Bir cehennem çukuruna dolarlar



Mahşerde hesabı görmeden önce







Batılı katıp ta hakkın içine



Satar hile ile ava nesine



Dünyayı koysa da hep kesesine



Doymaz gökyüzünü almadan önce







Dizelerde kalmış sevdalar aşklar



Yiğitler çekilmiş meydanlar boşlar



Töreyi bozmuşlar yeni kuşaklar



Atası çekilip ölmeden önce








Bozulmadan vicdan sağlamken bilek



Ne top söker ona ne mavzer tüfek



O yürekle savaşmak ister yürek



Sırtına bin hançer vurmadan önce







Güvenip de taptıkları putlara



Zulmettiler mahzun garip kullara



Sevdaları gömdük serin sulara



Daha sevgiliye sunmadan önce







Ecdadı fatihan hele bir dön bak



İdam ver boynuna yağlı urgan tak



Ruhunu kabzeyle bedenini yak



Ölmek yok kıyamet kopmadan önce







Sandılar ki ederimiz üç kuruş



Kendileri gibi değersiz ve puşt



Bu vatanda, sancak, bayrak dik duruş



Düşmez güneş arza inmeden önce







İhaneti görmüş yaşamış kişi



Duyar konuşurken odunu taşı



Yıkılsa da bütün hayali düşü



Vazgeçmez boynunu vurmadan önce







Kara bulutlardan şimşekler çaktı



Yıldırımlar her ne var ise yaktı



Demezler mi alçak bıraktı kaçtı



Ölürsem bu zulmü boğmadan önce







İhanet hançerin vurulan kişi



Ayrıt eder çiğ kalanla pişmişi



Tahmin eder geliş ile gidişi



Sonuçlar ortaya çıkmadan önce







Yandı da külünden doğdu benliğim



Darbe vurdu hemen her dost bildiğim



Sandılar ki bir güzeldir yandığım



Göğsümü yarıp da bakmadan önce







Tam düştüğü yerden kalkarmış bayrak



Başıboş kan kusan şu ümmete bak



Bir nur gönder yarab birde kandil yak



Güneş ta ufukta batmadan önce

muratsız düşlerim


Yıkıldı gönlümün ümit köprüsü
Nasıl tamir etsem bilemiyorum
Serildi üstüme elem örtüsü
Bir türlü kendime gelemiyorum...

Kalbimi sızlatır, uzar dargınlık
Naçiz bedenimden gitmez yorgunluk
Yüzümü bürümüş garip durgunluk
Gülmek isteyip de gülemiyorum...

Adını andıkça çilem azıyor
Hasreti içimde kuyu kazıyor
Gözleri gönlüme sevda yazıyor
Silmek isteyip de silemiyorum...

Yanağım ıslanır, akan yaşlardan
Arkamdan atılan sözlü taşlardan
Murada ermeyen onca düşlerden
Ölmek isteyip de ölemiyorum...

Çare bulunmuyor aciz halime
Kelepçe vuruyor, hasret dilime.
Ömrümü harcadım böyle zalime
Ona mutluluklar dilemiyorum...

14.07.2006
15.07.2006

Havana Bozkurt



&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Tutsak

Aşk benim, kalp benim, benimdir dertler,
Zavallı perişan halden sana ne?
Sevda yollarımda gezinir kurtlar,
Gezip tozmadığın yoldan sana ne?

Duygularım hamdı, sevda da pişti,
Gördüğüm mevsimler yalnızca kıştı,
Seninle hayalde konuşmak hoştu,
Kulak vermediğin dilden sana ne.

Karşılıksız sevda büktü belimi,
Derman bırakmadı kırdı kolumu,
Tutmuşsa yabancı eller elimi,
Bir gün tutmadığın elden sana ne.

Gözün aydın olsun, sonum geldi bak,
Kurtuldun sayılır, hemen kına yak,
Can versem de bir gün, kalbine tutsak,
Sevgi duymadığın kuldan sana ne.

29-30.10.2006

Havana Bozkurt

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
Sözlüm

Hasretin doruğa ulaştı bugün,
Sevda ateşimde közledim onu.
Elim ayağıma dolaştı bugün,
Özledim birtanem özledim seni.

Kıskandım ağaçtan, daldaki kuştan,
Gözünden ansızın dökülen yaştan,
Yabancı herşeyden, göz üstü kaştan,
Gizledim birtanem, gizledim seni.

Yazık sensiz geçti, sayısız dünler.
Beni ancak seven, sevilen anlar.
Bensiz geçirdiğin onca zamanlar,
İzledim birtanem, izledim seni.

Hediye ettiğim allı yemeni,
Beni hatırlatsın yalnızca beni,
Herkesten habersiz kendime seni,
Sözledim birtanem, sözledim seni.


03.11.2006
Saat: 09:00

Havana Bozkurt

%%%%%%%%%%%%

Sevda Türküsü

İçimden çıkmıyor, korkulu hisler
Yüreğim yangında sevgiler besler
Susmuyor ruhumda bağıran sesler
Sevda türküsüdür, kalbimin sesi…

Aşılamaz oldu hüzün dağları
Beklerim gelmiyor, sevgi çağları.
Gönlümü sararken hasret ağları,
Sevda türküsüdür, kalbimin sesi....


11.09.2006



Havana Bozkurt

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Sensin

Ölüm mü yaşam mı, hep bocalarım,
Onca şaşkınlığı verenim sensin.
Umutsuzluk dolu tüm gecelerim,
Beni mutsuzluğa sürenim sensin..


Ansızın içimde hüzün belirir,
Başıma kederi örenim sensin.
Seni her anışta kalbim delirir,
Gönül defterimi dürenim sensin.

Gönlümde açsan da sayısız yara,
Sevgi güllerimi derenim sensin.
Anlık mutluluğun arkası sıra,
Önüme dertleri serenim sensin.


Ne kadar bağırsam duyulmaz sesim,
Sessiz çığlığımı görenim sensin
Değişmez bir türlü bu ölü mevsim
Baharıma hazan saranım sensin...

25.07.2006




Havana Bozkurt

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Unuttun Sanmıştım” Deyişine

Ey gözümü kör eden yüreğimi küstüren!
Saçlarının zülfünde ruhumu astıran yâr
Gözlerinin renginde beni çöllere süren
Hiç aklımdan gitmedin unutulup bir an yâr…

Bir haber getirir mi saçlarının telinden
Diye seni sorardım bad-ı saba yelinden

Bilmiyorum sen beni günde kaç defa andın?
Yoksa mâşuklar bir gün unutulur mu sandın?

Unutur mu a gülüm gönlüm gül bahçesini
Sevdâ ülkesindeki geçerli akçesini

Bakışlarım ok olsa hedefini şaşar mı?
Yedi veren al güller yağmursuz hiç yaşar mı?

Hangi bülbül dalında gülü yârsiz bırakmış?
Hangi ırmak başıboş meçhul bir yöne akmış?

Gökler bir gün savrulup, yıldızlar katlanır mı?
Denizler hiç kurur mu, bir gün altın çürür mü?
Kişneyen yavuz atlar göğe kanatlanır mı?
Güneş ölür mü bir gün, bir gün dağlar yürür mü?

Unutursam beni bir kavanoza koy gülüm
Dünyasını arayan zavallı balık gibi
Beni öz yüreğinden vurgun yemiş say gülüm
Hânesinden kovulan garip babalık gibi
Beni cesedimden de, ruhumdan da soy gülüm
Üzerinde eğreti duran abalık gibi
Gülüm mümkün müdür ki gönlüm seni unutsun
Sen bugün için muştu yarın için umutsun

Hüma kuşu görünüp Kaf dağına uçar mı?
Bir gün aslan kediden korkup dağa kaçar mı?

Gülüm unutmak demek güneşi yak demektir
Dünyayı âmâ yapıp, ayı bırak demektir…

Muradıma ermeden bulursa beni ölüm
Mezarımda yeşerir benim solmayan gülüm

Çürütse de yer beni, yese de beni toprak,
Desen olur gelirim önüne yaprak yaprak

Seyit Kılıç



%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
Yüklenemedik Bu Sevdayı

Bir Mecnun’un gönlünü Leyla çölüne saldım
Aklımı tasa koydum ardından baka kaldım

Bir vefasız yâr için nice Keremler yaktım
Geride ne perişan bir çok Aslı bıraktım

Uslanmadı şu gönlüm ne acılar tattı da
Semender yatağında koyun, koyna yattı da

Oysa ne ümit verdi, ne aşk ateşi yaktı
Ne de tatlı bir sözü bir hatıra bıraktı

Bu sevdanın nârında bir kor gibi yanmışım
Küllerin arasında hayalle uyanmışım

Yanı başımda yatan dertlerle kucaklaştım
Nice dağları delip, nice çöller dolaştım

Ufkumdaki gördüğüm her şey seraba döndü
Gönlümü aydınlatan fanusum birden söndü

Nerde yıldızım, ayım nerde, benim güneşim?
Yüreğimde yaktığım efsunlanmış ateşim?

Gökte güneşi, ayı ona şahit yapmıştım
Yıldızları saçının teline ağlatmıştım

Fettan mehrû yüzünü bulutlardan görmüşüm
Aynaların sırrına peri kızı gömmüşüm

Yarasalar hanesi oldu gönül sarayım
Talihin hapsettiği ben bir bahtı karayım

Hangi uğursuz gözler yüreğimi kirletti
Hangi alev Kerem’i benim gibi terletti

Hangi yağmur temizler, hangi ırmaklar yıkar
Gülümün hatırası bu kirler nasıl çıkar

Sanki tüm karanlıklar gözünü bana dikmiş
Kara bahtlı sevdalar sanki bende birikmiş

Sana olan bu sevdam dillere destan olur
Unutulur Mecnunlar gözyaşında boğulur

Alıp sırtlanamadık bu sevdanın yükünü
Bir Kaknüs kuşu gibi yaktık bütün kökünü

Seyit Kılıç


&&&&&&&&&&&&&&&
Engel Tanımaz Bu Sevda

Hâlâ kendini benden gülüm, kıskanır mısın?
Bu deli fırtınalar dinecek sanır mısın?
Vurgun yemiş martıyı renginden tanır mısın?

Meşrû mudur dert, çile senin anayasanda?
Peşindeyim tanısan, beni tanımasan da

Gönlüm hiç solmayacak gülleri yetiştirir
Her yağmur gözümdeki yaşları serpiştirir
Her hayal umudumu daha da pekiştirir

Vuslata yol gösteren adres var mı tasanda?
Bir gönül haritası bulunur mu masanda?

Sanki sen, Kaf dağını ulaşılmaz sanırsın
Bu çetin dağ, bu dere hiç aşılmaz sanırsın?
Sen beni kan çanağı gözlerimden tanırsın

Gizlenmek için göğe bir merdiven kursan da
Hayalim peşindedir durmasan da, dursan da

Gülüm saklanma benden sen benim içimdesin
Sen benim hayalimde, her an bir biçimdesin
Sen vaz geçilmez olan o, en son seçimdesin

Kirpikleri ok yapıp yaralayıp vursan da
Gönlüm, gönlüne düşer toz edip savursan da

Bu sevda denizinin, hırçın dalgası gülüm
Ben ise melânkolik aşk-ı şeydâ bülbülüm
Dikenler acıtsa da, ensemde olsa ölüm

Yapraklarla bir kefen gibi bir an sarsan da
Fark etmez kollarına sarsanda, sarmasan da

Seyit Kılıç

++++++++++++++++++++++++
Gerçekleri Farket

Sükûtun erdemlidir, gözlerinde karanfil
Gölgende filizlenir leylak kokulu acı
Muhabbet kuşlarından habersiz olan gafil
Nasıl anlar urganda can verirken Hallâc'ı

Efkârım gözlerime damar damar kan taşır
Nefesimi incitir yüreğim yaslı benim
En ucube duygular zamansız pıhtılaşır
Kerem'in mâtemini taşıyan A/slı benim

Ay mahzun bakışlarla süzüyorken dağları
Gönlümün sahilini süpürür her fırtına
Kader tüm yollarıma örer iken ağları
Kaç mendili yüklendi gözlerim bak sırtına

Veremli sevdâları yüklendim hatırına
Meçhul yolculuğuma esrârlı bir yol düşer
Kırk katırla beraber razıyım satırına
Yüreğim lime lime, bacak düşer, kol düşer

Terk etti geceleri sensiz kaç yıldız soldu
Kaç çiçek can çekişti yokluğun kollarında
Artık her şey bir rüya, bak uyan sabah oldu
Kaç yiğit öldü gitti Leylâ’nın yollarında

Seyit Kılıç

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

Gülüm

Hüzünlü yüreğinde filizlensin erdem, ar
Ne anlatılır bu aşk ne bir tarihe sığar

Yıllar yılı bu sevdâ filizlendi can gibi
Yıllar yılı bıraktı beni bir bîcan gibi

Peşimdeki ızdırap, beni ansızın vurdu
Ansızın yaktı beni kabuğumda kavurdu

Kaderimmiş be gülüm bu çöllerde yorulmak
Bir aşkın meclisine mecnûn olup kurulmak

Çok koştum bu sevdânın peşinden, tutamadım
Unutmak mümkün değil gülüm, unutamadım

Unutma, sende gülüm bu alev sönmeyecek
Dönmedi dünyam sensiz yine de dönmeyecek

Gülüm, bu sevdâ bende paylaşılmaz bir sırdı
Bunu sana anlatmam belki de bir kusurdu

Belki ulaşılmazsın ama ileniyorum
Yine de gülüm senden bir aşk dileniyorum

Anladım, yollarımız kesişmeyecek gülüm
Anladım, bu sevdâyı pusuda bekler ölüm

Yine hayallerimde kaybolup kalacağım
Yine sensiz bir ömür rüyâya dalacağım

Gömeceğim bu aşkı mahzûn, buruk kalbime
Koyup kaldıracağım mezâr denen albüme

Seyit Kılıç

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

DAĞLAR! ...

Aklımı bulutlu dumana sarıp,
Gökler ötesine götürdün dağlar! ...
Yücelik yolunda yalnız bırakıp,
Bağrımda çileler bitirdin dağlar! ...

Ruhumu okşayıp yeller misali,
Deryalara akan seller misali,
Durup karşımızda çağlar misali,
Yüreğimi aşka getirdin dağlar! ...

Umutları alıp çok ötesine,
Serapla karışık düş ülkesine,
Kirlerden arınmış ve öylesine,
Tertemiz hislerle götürdün dağlar! ...

Var mı ki, tarihte üstünden aşan?
Azimle,gayretle sana ulaşan…
Kudretini gördüm, baktıkça başan…
Bana Yaradanımı anlattın dağlar! ...

Bahar zümrüt gibi, kışın bembeyaz…
Yazın nasıl geçer kimse anlamaz…
Şu deli gönlüme güzelliğin haz
Verdikçe,sevinçten ağlattın dağlar! ...

Menba-ı sendedir soğuk suların…
Yükseğe çıktıkça diktir yolların…
Esin kaynağısın hoş duyguların,
Şairleri dile getirdin dağlar! ...

Ne günler geçirdik biz senin ile…
Beraber çekmedik az kahır- çile…
Şirinin aşkından Ferhat’ı dile,
Yıllardır söyletip, düşürdün dağlar! ...

Adnan Özkan (yanık sevdalar)

Kalemimde Göz Yaşı

Kalemim de yine gözyaşı vardı
Satırlara damla damla ağladı
Hıçkırıklarına nokta koy dedim
Beni hissetmedi beni duymadı

Beyaz sayfalar da bir hayli gezdi
Adını yazmadı düz çizgi çizdi
Başını çevirip kendine kızdı
Virgül koysan dedim beni duymadı

Yazısı mürekkep silemiyordu
Aşkından özür de dilemiyordu
Belkide kendine direniyordu
Son noktayı koydu geri caymadı

Kralkız

Gül Eser Baser

Vefasız Hayırsız

Çırpınan kuş gibisin aşkının ellerinde
Gönlünü kaptırdıgın gönlünü vermiyor mu?
Nefesine sarmışsın sen onu soluyorsun
O vefasız hayırsız hiç seni görmüyor mu?

Dünyanı zindan yapıp seni hücreye atmış
Sen gitmek istiyorsun o yolları kapatmış
Hangi dilden anlıyor o dili konuşsaydın
O vefasız hayırsız hiç seni görmüyor mu?

Kralkız

G.Eser.Başer

Destanlarda Gör Beni...

Bir hayasız yangının tam orta yerindeyim.
Ateş benim alaz ben, nasıl yaksın kor beni
Bu insafsız döngünün içinde derindeyim
Fidan benim filiz ben, dost toprağa sor beni.

Mazluma dost zalime, hınç dolu yüreğim.
Bir mübarek ülküyüm, bir kutlu ereğim ben.
Aleme nizam için emin ol gereğim ben
Durduramaz engeller, yıldıramaz zor beni.

Yönüm Turan'a doğru, özüm arayıştadır.
Azmim tükenmez benim, her dem üreyiştedir.
Bir yanım Ergenekon, biri Türeyiş'tedir.
Kopuz ile söylenen destanlarda gör beni.
05/08/2009

Ümit Karataş

* Yol Belli Değil*

Eyledik icabet bir çok davete
Ne umduk ne bulduk hal belli değil
Dergah diye talip olduk zahmete
Gidilen varılan yol belli değil

Kim ilah kimse kul anlayamadık
Köreldi duygumuz ağlayamadık
Ahretlik dünyalık sağlayamadık
Gidilen varılan yol belli değil

Göz yaşı sel olur akar dediler
Bu ateş günahı yakar dediler
Bize talkın düştü onlar yediler
Gidilen varılan yol belli değil

Çamlıca köşklerle doldu taşıyor
Şeyhler mala azimile koşuyor
On sekizlik kızlar la tanışıyor
Gidilen varılan yol belli değil

Uğrama ha ermişlerin hayfına
Sana yeter boynunu bük şeyhine
Aklın çıkar düşünme bak keyfine
Gidilen varılan yol belli değil

Mağbudu mağbedi takma kafana
Sonra halel gelir rızkın sefana
İhtiyaç duymazsın dine imana
Gidilen varılan yol belli değil

Onlar düşünürler senin yerine
Şefat-çun eğil eteklerine
Çek elini sığdır yırtık yenine
Gidilen varılan yol belli değil

Değer vermez makamlara mallara
Himmet eder mücrim kemter kullara
Gaiplerden haber gelir onlara
Gidilen varılan yol belli değil

Bilir de beynini sakın yanbakma
Ne diyorsa he de sözünden çıkma
Dünyalık ahretlik kafana takma
Gidilen varılan yol belli değil

Sorma sakın soru imanın gider
Mürşit kırıldımı orada biter
Başkaya gerek yok bu sana yeter
Gidilen varılan yol bellideğil

Sanane kankusar müslüman ve türk
Sana cennetlerde saray ve mal mülk
Yetmezse al birde sırmalanmış kürk
Gidilen varılan yol bellideğil

Emir kimden gelir bilenler varmı
Karınları ateş elleri kanlı
Geberir olsada hepsi kırk canlı
Kime biat etmiş kim belli değil
Gidilen varılan yol belli değil

Yalçınım bu günlük burada kalsın
Çeşmeden nasibi olanlar alsın
İhanet edenlar allahdan bulsun
Kime biat etmiş kim belli değil
Gidilen varılan yol belli değil

Hamit Yalçın

Seni yaşamak

Kapıları yokluyordu hayallerim
İçeri girmesini beklerken
Nefesini alıyordun penceremden
açık kalmış her aradan sızıyordu bedenime

Hayallerimi bırakıp sana kaçıyordum
soluklarım ıssız kalmış bedenimi kovalıyor
oysaki her adımımda sana atılan inşa'nın duvarlarını yıkıyorum

Sende biliyordun gecenin mahrumiyetini
ama ellerimde sıcak bir göz yaşı
adına ağlamak denilemez ama bilmiyorum
yaşamaktan başka bir şeydi bu

Güneşini kaybetmiş bir ağacın kollarında
hüznü bekliyordum
Çırpınmak değildi bunun adı
yada yalvarmak

Dökülen gözyaşlarını kıskandım
dur diyemedim gidişlerin arkasından
seni kaybettim
hayallerimin ardından

Numan İstanbul

*SevdamınTürküsü*I*

Sevdayı gözünden aldım yaşarım
Selama kelama lafa ne hacet
Bir bakışın yakar eritir canım
Ateşe çıraya köze ne hacet

Bir tebessümünde bulurum yazı
İstemem ne mızrap ne teli sazı
Bakışların söyler en güzel sözü
Ağıza dudağa dile ne hacet

Seninle yaşadım yılları başka
Düşürdün gönlümü sevdaya aşka
Gönül otağım da ölümsüz yaşa
Saraya yalıya köşke ne hacet

Ölüm zulüm değil ayrılık vurur
Dalıp giden gözler cananı bulur
Gönülden gönül’e yollar kurulur
Köprüye tünele raya ne hacet

Yanarım ataşa dumanım tütmez
Hazan düşmüş bağım bülbüller ötmez
Karlı dağlar gibi buzları sökmez
Ağrıya sübhana tura ne hacet

Yıldız toplar saçlarına asarım
Senden geçemem de serden geçerim
Ellerinden Ağu zehir içerim
Ekmeğe yemeğe aşa ne hacet

Devran böyle döner kalır hancılar
Sevenleri olgun kılar acılar
Gönlüm bahçesinden sana goncalar
Bağbana gül zara güle ne hacet

Ne onur bırakır ne şan ne gurur
Damarında sıcak al kanın kurur
Aşığı maşukun kirpiği vurur
Kurşuna mermiye ok’a ne hacet

Edana işvene nazına kandım
Bir bakışın vardı ataşa yandım
Zülfünün telinde bağlandım kaldım
Zincire urgana geme ne hacet

Gönül otağımda köşkler kurarım
Cennet nimetinden taam sunarım
Gözyaşımla bağın bahçen sularım
Buluta yağmura suya ne hacet

Gözlerim dalarda hissiz bakarım
Deli dolu bazen durgun akarım
Bir ah çeksem şu cihanı yakarım
Bombaya füzeye topa ne hacet

Çileleri ilmik ilmik dokurum
Reçetemi kendim yazar okurum
Ben derdimin dermanını bulurum
Doktora tabibe em’e ne hacet

Kıyamet kopmadan kesilmez umut
Ne güvercin gönder ne rüzgâr bulut
Bir kâğıda yazda ucunu yakıp
Postaya adrese pula ne hacet

Söz geçmiyor gönül ile yüreğe
Sabrediyor işkenceye çileye
Vatansız mekânsız bir divaneye
Gurbete sürgüne hapse ne hacet

Gönlümü hapsettin aşk zindanına
Engel koydun gelemedim yanına
Okşa saçım ıslak bakışlarınla
Dizinde yatmaya ele ne hacet

Tükenmiş de gençlik geçmiş de zaman
Talkın vermek kolay aman da aman
Yüreğimde sevdan başımda duman
Gençliğe paraya pula ne hacet

Viran olsun bağım baykuşlar ötsün
Kurtulam bu dertten gam keder bitsin
Saçından bir telle ası ver gitsin
Sehpaya ilmiğe ipe ne hacet

Usta yeri ağır gelir çırağa
Yaşanır sevdalar ırak ırağa
Yola çıkmak için geldim durağa
Tabuta kefene taşa ne hacet

Hamit Yalçın

Akıl, Kalp ve Ruh Gözleri

Kimi akıl gözüyle hakikat yollarında,
Bin bir akıl yürütür ince hesap peşinde.
Kimi de kalp gözüyle hakikat yollarında,
Kaç türlü seyr-ü süluk, vuslat arar düşünde.

Akıl gözü tek gözdür, beş duyu ile görür,
Deney ve tecrübe yok mantık ile fikreder,
Batına ulaşamaz, ancak zahiri görür,
Dış kabukta ilmeder, içteyse iflas eder.

Kalp gözü de tek gözdür, sezgiler ile görür,
Deney yok, tecrübe yok taklit ile zikreder,
Ne batını kalbeder, ne de zahiri görür,
Ne içtedir, ne dışta berzahta ömür biter.

Akıl kalpsiz kısa, dar; şartlanmış ve şekilci,
Sezgileri susturur, duyguları reddeder.
Kalp akılsız amadır; takıntılı, taklitçi,
Tefekkürü unutur, mantığı da fesheder.

Akıl kalpsiz giderse, rehbersiz kervan gibi,
Yol bulup erişemez fikrinin maksuduna.
Kalp akılsız giderse, firakta aşık gibi,
Del olup ulaşamaz gönlünün mahbubuna.

Üstelik bu iki göz çarpışarak körlenir,
Zıtlaşmayla açılır iki gözün arası;
Bu yüzden sonsuz adet hakikat perdelenir,
Tek gözle görülemez perdelerin arkası.

İki göz birleşmezse ayrı, ayrı şaşıdır,
Hiç biri tek başına göremez hakikati.
İki göz birleşirse, bu idrakin başıdır,
Görünür artık daim hakikat hakikati.

Kalp bir bilgi arşivi akıl önericisi,
O bilgiyi önerir, kalp bilinci arttırır.
Yükselen bilinç ise, ruhun belirticisi,
Aynı zamanda ruha mertebeler aştırır.

Kalbeden için kalbi, akleden için aklı,
Her biri birer gözdür, ikisi olunca bir;
Ruh gözü zuhur eder yedi yöne bakmaklı,
İşte bu gözle artık daim getirir tekbir.

Ruh kendinin üst bilinç olduğunu görürse,
Görecektir kendini kuşatan Bilinci de.
Ve de, kalbin hissini akıl idrak ederse,
Bilecek her cihetten kuşatan Rabbini de.

Bilinç içinde bilinç ne harika, ne ilginç,
Eşsiz çiçek içinde açmış bir küçük çiçek.
Sarıyor o küçüğü sonsuz şefkatli bilinç,
Sımsıcak o sinede rahmetle gelişecek.

Tüm evreni saracak küçüğün rayihası,
Tüm gönüller onunla bir bir çiçeklenecek,
Demlenecek kalplerde aşkların en hassa’sı,
Bütün kalpler bir olup ‘Bir’ ile bir’lenecek…

İnşallah ve biiznillah………

Akıl: Ön beyin - Neo cortex
Kalp: Orta beyin - Limbik sistem

(3. Kasım. 2006 – İzmir)

Ali Oskan

Deprem...

Öyle bir deprem ki benim gördüğüm
Şiddetinden bütün düşler yıkılır.
Ha varsın, ha yoksun herşey kördüğüm.
Ulu çınar gibi başlar yıkılır.

Küflenir özünü koyduğun hurçlar.
Ak sütle karsan da karetmez harçlar.
Uğraşma doğrulmaz devrilen burçlar.
Bu surda en sağlam taşlar yıkılır.

Yerine kendini koymaz hiç kimse.
Yırtınsan sesini duymaz hiç kimse.
Bu akmış, bu kara saymaz hiç kimse.
Kurular yanında yaşlar yıkılır.

Ümit Karataş

Kapısı Çalınacak Bir İnsan Kaldı Mı Şu Dünyada?

Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?
Güller gülüşler, sevgiler sevgililer sahte,
Bülbüller ötmüyor eskisi gibi güller açmıyor bahçemde
İnsanlar, insana insan gibi bakmıyor şu alemde.

Pınarlarda eskisi gibi billur akmıyor
Hani nerde yunus'un sarı çiçekleri,
Bize küs mü yoksa bizimle neden konuşmuyor,
Mest ederdi aşıkları bütün gamlı yürekleri.

Sarı çiçek seninle konuşmaz tabii,
Neden çünkü sen yunus değilsin
Sarı çiçekle konuşmak için yunus gibi olmalısın

Arılar da eskisi gibi çalışmıyor
Eee onlar da alıştı hazır yemeye
Nasıl olsa hergün şerbet veriliyor
Ne gerek var dağda taşta çiçek çiçek gezmeye

Eski sevgilerde, sevgililerde yok artık
Şimdilerde zinanın adı oldu aşk
Mecnun bu sevginin böyle olacağını bilseydi
Herhalde Leyla'yı sevmekten vazgeçerdi

İbibikler baharın gelişini haber vermiyor
Oğlaklar, kuzular melemiyor artık
Açıkçası bayramla bahar gelmiş pek farketmiyor
Güneşi, gülmeyi unutmuşuz her yanımız karanlık.

Allah'ı unutmuşuz, O da bizi hatırlamayınca,
Hemen isyan bayrağını çekiyoruz,
Dahası, ölümü hesabı, hakkı hukuku
Unutmuşuz, dünya zevkine dalmış gidiyoruz.

Nergisler, karanfiller, gelincikler de eskisi gibi değil
Kelebekler uçmuyor kırlarda papatyalar da açmıyor artık,
Susuz çöller gibi her yer harap ve sefil,
Rahmet yağmurları gönlümüze yağmıyor artık

Çocuklar şimdilerde uçurtma uçurmuyor,
Turnalar bizim köyün üstünden geçmiyor artık
Edep haya kalmamış, herşey mübah sayılıyor,
Nilüfer çiçekleri suda boğulmuş, açmıyor artık.

Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?
Yunus'lar var mı hala bu dünyada?
Hani mü'minler kardeş değil miydi Hücürat'ta?
Neden müslüman kanı akıyor, Bosna'da, Çeçenistan'da?

Utanıyorum... Evet utanıyorum insanlığımdan,
Bazen yer yarılsa da çekip gitsem diyorum bu dünyadan.
Anlamıyorum sabaha dek tepinen insanları barlarda.
Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?

Nihat Arpaguş

&&&&&&&&&&&&&

Cihan Padişahı Yavuz Sultan Selim Han'ın Zarif Zaferi

Yavuz Sultan Selim Han döneminde İran hükümdarı Şah İsmail kıymetli mücevherler ile dolu bir hediye sandığı gönderiyor Hünkara.Sandık açılır içinden çeşit çeşit değerli taşlarkıymetli atlaskadife kumaşlar çıkar.Fakat sandık açılır açılmaz etrafa kötü bir koku yayılır.
Önce hiç kimse bir anlam veremeznadide mücevherler ile dolu sandıktaki bu fena kokuya.Sonra mesele anlaşılır; sandığın dibinde insan pisliği doldurulmuştur.

Yani aklı sıra Şah İsmail cihan padişahına hakaret ediyordu...!


Yavuz emir verir-herkes düşünsün bu densizliğe karşı Osmanlıya yakışır bir cevap vermeliyiz.Ve yine çözümü kendisi bulur.Aynı şekilde değerli mücevherle dolu bir sandık hazırlanır sandığın içine gül kokulu lokum koyulur.

Lokumun altında bir satırlık bir not bırakılır.Hediye sandığı Şah İsmaile gönderilir ve huzuruna çıkarılır.

Sandık açılır açılmaz etrafa gül kokusu yayılır.Mücevher gibi hediyeler teslim edildikten sonra Şah'a elçi tarafından gül kokulu lokum takdim edilir.Şah bütün bu olup bitenlere bir anlam veremez.Osmanlı elçisi Şah'ın şaşkınlığını gidermek için lokum kutusunun altına iliştirilmiş notu uzatır.

Notu okuyan Şah'ın yüzünde bu sefer şaşkınlığın yerine büyük bir utanç belirir.

'İsmail herkes yediğinden ikram eder...'

Zaman Kapılarında İsyan
Bilemedim, hangi tarihte yıkıldım,
Bir cadı kazanında mı yakıldım Ortaçağın?
Büyülenmiş gibi daldım belki
o karanlık düşlere.

Yoksa ben bilmeden,
kölelere arkadaş olup,
Piramitlerin ocağına mı düştüm;
Zaman her neyse,
bir kumsaati belki
hangi yıldız en tepedeyse,
İşte ben, galiba o gün
terk-i diyar oldum.

Ya Firavun! Gün senindir;
Şimdi kestiğin başlar konuşur,
Şu an makbûldür, yaptığın tüm işler,
Çünkü, yürekler atılmış ateşe,
kızıla boyalı ocaklarda pişer,
Demir gibi akışır sevdalar içinden
Gönüller tarihte böyle putlaşır,
Destana döner tüm öyküler.

Zırhlara bürünmüştür hain,
Yüzünü görsek, asıp kesmek gerek
Yalana dolar yüreği çünkü,
Ne kadar mıhlasan da kalbini,
Ne kılıç işler,
ne de mızrak,
çelik sanki mübarek.

Bâtıl ordulara direnir köylü yüreğim,
Daha bir isyan kokar şimdi,
Geçmişin taş yolları,
Dervişler mi çaredir şifaya,
Yoksa keşişler mi,
Yani, bunun hocası kim?
Yakarışlara hiç yer yok,
Durum da çok vahim.

Bak, şövalyeler yaklaşıyor dört koldan,
Asya'nın yiğitleri mi şunlar, bakın!
Yelekleri havalı,
başını dik tutan,
İşte görün, siz de bilin;
Yüreğin yanında,
hükmü var mı ki çeliğin?

Hangi savaş, asla ferketmez
Ateş hattına bir düşse yolun,
Zaten duyulmaz âhın, vâhın
Yarına kalsın desen canbağın
Hangi padişahın ecelinde ki tehir?
Kurnazca kaçabilir meleğinden,
Farkı olabilir mi ki bir han'ın?
canını dişine takmış neferinden.

Elindeki ceylan derisine güven ustam,
Tabletleri kırmış kralın biri,
Çok da gerilerde kalmış papirüslerin fikri,
Ataların han soyundan, alevden bir can!
Zaman, kemâle eriyor bak,
Duydun mu şu adamı;
hani, ateşten kurtulan?
Güle dönmüş yüreği,
Sanki Gülistan!

Taşlara bile yazmışlar hayatı,
Mal, mülk nasıl paylaşılır; bilmişler
Kralı tanrı bilip, sevmişler
Denizleri de yarıp geçmişler, inan!
Çağdan çağa hep nankör,
Hep diş bilemişler gerçeğe,
Yüreğe ne kadar hor bakmışlarsa,
Sevgiye de o kadar kör.

Nasıl isyan etmez insan?
Her devirde sevginin elini kesen,
Kısasa kısas, hep yürek yakan
Geçmişte el üstünde zaten,
sevdaya söven,
soyuna sopuna da düz giden.

Kavimler göçmeli şimdi bozlak türküsünde,
Kervanlar ipek taşımalı okka okka,
Şadırvanda esmeli karayel,
Değişmeli bu devran,
Artık gül açmalısın,
Goncası da civan.

Artık sormalısın;
Sevginin yeri neden dar?
Niçin yürek noksan bu kadar?
Eğer, bu işte yoksan,
Kısa yoldan köye dönmelisin.

Savaşacaksan,
İsyanını, karadan yürütmeli;
Zaman kapılarına yığmalısın,
Çünkü kalleş, her çağın adamıdır,
Seni hiç dinlemez,
Gelip geçmiştir hep ağalar,
Ne var ki, bilirsin;
yazmaz bunu kitaplar,
Ne kirli çıkıdır zaman,
şeytanları da başına toplar.

Nefretin dişleri geçmesin diye umuda
Belki de hınçla bakmalısın; kindar!
Akan kanlar bastırmalı öfkeni,
Yâr adına cenge de çıkmalı kuvvetler,
Tüm zamanlara birden saldırmalı,
Savaşı hep sen kazanmalısın.

Herşeye karşın,
Zamanda kayıp gitmeli sevgin,
Nasıl başladı ise cenin,
Her zaman bir umut var, dayanın!
Göklerde, gül kokmalı yine isyan,
Kullar, tek bayrak altında toplanmalı,
Çünkü, masum yüreğin elbette
tüm günahını böyle savar.

Yoksa ne gereği var, dayatma!
Hayatta boşa geçmişse eğer yıllar,
Savaşlar, çul çul altınlara yapılıyorsa,
Yüreğin değeri sudan ucuz,
Zaman kapıları yüzüne kapanırsa,
Han'a direnmek gücüne gitmez,
Kalıverir elindeki emir, paçavradan farksız,
İsyan fermanı da geri çekilir.

20.10.2008 Orhan Tiryakioğlu

Zemheri Gözlüm - 2 -

Bilsen ne düşlerim erir, ezelden ruhsatlı.
Son ahın son hecesidir zemheri gözlerin.
Sanırsın bir ordu yürür, pek yaman pusatlı.
Boz dağların yücesidir, zemheri gözlerin.

İçlerine baksam bir an, bedenim buz keser.
Geri geri işler zaman, saatler hız keser.
Vakte dalaşırım o an, bir bela mız keser.
Puslu bir kış gecesidir zemheri gözlerin.

Kalem bed kalır bu yazı yazılası değil.
Bir muamma bakışları çözülesi değil.
Bir hikmet, bir garip sır ki sezilesi değil.
Ömrümün bilmecesidir zemheri gözlerin.

Ümit Karataş

Boşarım Seni

Son yaşananlardır akılda kalan
Kalbime mıh gibi çakarım seni.
Bendeki sevdadır kalbine dolan
Çölde mecnun gibi yakarım seni.

Girdin hayatımı zehir ettin sen
Akıtıp yaşımı nehir ettin sen
Gelen fırsatları tehir ettin sen
Bal arısı gibi sokarım seni.

Sen benim canımdın canımı yaktın
Önce mutluydun da şimdi mi bıktın
Yaptığın her şeyi bir anda yıktın
Ben de çok umruma takarım seni.

Sevgin bittiğinde yolun açarım
Sevgisizlikten hep böyle kaçarım
Sessiz kaldım diye sanma naçarım
Sular seller gibi aşarım seni.

Bir evlat verdin de sarıldım ona
Görmedim hiçbir şey sevgiden yana
Hastayken kol kanat olmadın bana
Bent olsan önümde yıkarım seni.

Dediler vazgeç sen şimdi sevdadan
Kime derman olmuş sendeki vicdan
Boşanmayı mubah saymış yaradan
Yemin billâh ettim boşarım seni.

(Sinop – 19.07.2007 – 00.58)

Leyla İnan

Tarihe Gömüldün Bu Gece Sen de

Çevirdim yüzümü, boşmuş gözlerin
Zihnimde uçuştu yalan sözlerin
Kaybolup gidiyor bende izlerin
İçimden söküldün bu gece sen de!

Ne özlem sarsıyor derinden beni
Ne dilim anıyor eskisi gibi
Geçiyor zamanla aşkın tesiri
Düğümdün çözüldün bu gece sen de!

Bedeller ödendi, fırtına dindi
Sevda şilebinden bir yolcu indi
Pişmanlık mazinin inine sindi
Bilektin büküldün bu gece sen de!

Kalmadı gönlümde o eski telaş
Son buldu kendimle ettiğim savaş
Ne yarim olursun, ne de bir yoldaş
Hataydın çizildin bu gece sen de!

Gün oldu anılar koyunda gezdim
Gün oldu sevdayı içimde ezdim
Örselendi ruhum kederi yazdım
Canımdan çekildin bu gece sen de!

Yıldızım sanmıştım ışık saçmadın
Kelebek misali kalpte uçmadın
Kardelen diyordum çiçek açmadın
Yapraktın döküldün bu gece sen de!

Çekilmez ne dertler saldın koynuma
Bir hüzün nişanı taktın boynuma
Kaç kez kurşun sıktın yorgun beynime
Kalemdin kırıldın bu gece sen de!

Hasretten yanarken yoktun yanımda
Zehirden beterdi hicran kanımda
Nerdeydin kim bilir en zor anımda?
Hisardın yıkıldın bu gece sen de!

Nerdedir nasıldır diye sormuşsun
Resmimi göğsüne basıp durmuşsun
Boşuna üzülüp kafa yormuşsun
Defterdin dürüldün bu gece sen de!

Yaşanan aşk desem aşka ihanet
Bir kuru canım var Hak’ka emanet
Ektiğini biçtin sen de nihayet
Tarihe gömüldün bu gece sen de!

19 Mart 2008

Nigar Erkoçoğlu

Zemheri Gözlüm....

Seninle varolmuşum, ömr-ü sebebim sensin.
Bırakma beni gitme, gitme zemheri gözlüm.
Onmayası yaram var, benim tabibim sensin.
Bırakma beni gitme, gitme zemheri gözlüm.

Ne günler güne benzer, ne bahar bahar olur.
Koskoca, bir ömürden yâd hatıralar kalır.
Gidersen, zebaniler peşim sıra takılır
Bırakma beni gitme, gitme zemheri gözlüm.

Dört mevsim öksüz kalır, baharı yitiririm.
Zemheri gözlerinde, gençliği bitiririm.
Aldığım her nefeste ömürden götürürüm.
Bırakma beni gitme, gitme zemheri gözlüm.

Sen gider isen eğer, mevsimler kışa döner.
Hayatım baştan sona, hayale düşe döner.
Çiğnediğim her lokmam, ekmeğim taşa döner.
Bırakma beni gitme, gitme zemheri gözlüm.

Ümit Karataş

-Gel Bir An Önce

Sabrımı sınama gel bir an önce
Kanattığın yerde kaldı izlerin
Yokluğun ruhuma her gün işkence
Tükenmiş bedende yıldı dizlerim.

Umarsız haykırmak zor gelir bana
Yokluğun ateşten kor gelir bana
Bulutsuz semâdan kar gelir bana
Her soğuk nefeste soldu sözlerim.

Hasret türküsünü yaktırmadan gel
Telli turnalara baktırmadan gel
Yüreğime hüznü aktırmadan gel
Suskun hicranlarda doldu gözlerim.

Çorak topraklarda çiçeğim açmaz
Kırılmış kanadım yârine uçmaz
Kararmış yıldızım şavkını saçmaz
Kendi dünyasına daldı gizlerim.

Özlem zincirini kırıver artık
Onulmaz yaramı sarıver artık
Aşkın mevsimine giriver artık
Mutluluğu benden çaldı güzlerim.

Ahmet Kısa

- ♥ MîRAÇ •••♥ -


İsra sırrına erer parlar dimağ incisi
Yalan dünyadan göçer kutlu asil hancısı
Ancak Sen'in affınla diner gönül sancısı
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Titriyor gözlerimde; hüzün, iki damla yaş
Mîraç Hakk'a yürümek kalbte başlıyor telaş
Merhametinle affet eyleme bizleri laş(*)
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Leyl-i Mîraç'da refref aşkla uçmaya başlar
Sitre'i müntehada akar gözlerden yaşlar
Dile gelir aşk ile zikreder dağlar taşlar
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Leyl-i Mîraç'da güller aşkla kokar derinden
Kabu Kavseyin sırrı taşarken gözlerinden
Hüzünlere boyanır ümmetin kederinden
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Leyl-i Mîraç'da sürûr duâda tüm melekler
Aşkla secdede başlar kabul olur dilekler
Âlemlerin ötesi şevkle döner felekler
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Leyl-i Mîraç'da uruç eyler tenden tüm ruhlar
Silkinir günah kiri duâ eyler güruhlar
En yüce mertebede mahzun kalb-i mecruhlar
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

Leyl-i Mîraç'da gönül bir gül gibi açılır
Kalbler aşkla mutmain duâ hazla saçılır
Habib-i edibine nurdan kaftan biçilir
Bu mübârek gecede affet bizi ALLAH'IM

19.7.2009 23:57

Fatima Humeyra Kavak

Ayrılık Şiiri

Her satırı
Mendireğe dizili karabataklara benzeyen
Bir mektup bırakarak
balıkçı koyundan
sisler icinde uzaklaşan kayık gibi
bir sabah usulca ayrıldın
koynumdan

Bütün yolcularını
Boğaz köprüsünün çaldıgı
Araba vapurunun
boş seferleri
gibi yanlızca rüzgâr
gezinir sensiz
yüreğimde

Durgun bir sudur aslında deniz
ki çocukların acemi oltalarını denedikleri
kuytu bir iskelenin
tahtaları altına yazdıgım
ayrılık siirini okudukca
dalgalanır...

Sunay Akın

Eyyüp Desinler

Mecnun leyla ya olan aşkından çöllere döştü diyorlar
Peki ya ben
Sana olan aşkımdan elimdeki resminle çöllere döştüm
Kerem aslı ya olan aşkından yanıp öldü diyorlar
Peki ya ben
Evet ben de yandım yanıp ta yaşadım
Yanıp kül olupta ölemedim
Ferhat şirin e olan aşkından dağları deldi diyorlar
Peki ya ben
Ben senin için kalbimi deldim be kalbimi
Şimdi ise Eyyüp desinler
Senin için güneşi yaktı desinler

Eyyüp Sönmez