Burcu Yilmaz Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

İYİKİ VARSIN

Kocaman bir karışıklığın içine düştüğümde, Doğrulardan da, yanlışlardan da vazgeçtiğimde... Durduğumda, bir yere gitmediğimde Ya da arkama dönüp bakmadığımda, son sürat uzaklaştığımda... Dört yanıma yüksek duvarlar örüp, Ayaklarıma kalın zincirler bağladığımda, Ya da duvarlarımı yıkıp boşluğa ağladığımda, Soracak sorum, aradığım cevap varken, Kımıldayacak gücüm olmadığında.. Öylece kalakaldığımda yani. Öylece... Kalakaldığımda.. Körfez'den esen rüzgâra yüzümü vermek, Marmara'yı uçurmak, billur yapıp savurmak ve Mutlaka serinlemek gibidir bir dostla konuşmak.
Bu ne büyük bir nimettir... Hani bir 'geç”inize bakar, yanınızda olmak için. Belki konuşmak, belki saatlerce susmak için. ' Var'dır. Bilirsiniz. ' iki eli kızıl kanda olsa' çıkıp gelecektir, eminsinizdir. Bunu bildiğinizden hayat üstünüze, üstünüze geldiğinde, Kirpi gibi dikenlerini çıkarmak, kaplumbağa gibi kabuğuna çekilmek, Ya da derin su balıkları gibi en derinlerde bir kaya dibine gizlenmek yerine; Dosta sığınır insan. O yüzden 'iyi ki varsın' dendiğinde, dudaklar değil, yürektir konuşan

SAKLI DÜŞLER GRUBUNA HOŞGELDİNİZ...

Dostlar vardır; fırtınada sığınak, güneşte gölge; yanarken buz gibi su dökmez üstünüze; aksine, harlandırır ateşi; bilir ki, yanmayanı hiçbir şey söndüremez.Dostlar vardır yıldız gibi; hava kapalıyken bile,kapkara bulutların bekçisidir gökyüzünde..Dostlar vardır gül gibi; sarılırken yaralanmayı göze almanız gerekir. Dostlar vardır dağ gibi vakur; toprak kadar bereketli, mert..Dostlar vardır; ney gibi hüzünlü, saz gibi asi; şiir kadar büyük..İşte böyle dostlardır;
Gönül,her yerde onları arar.

Sahteliklerle dolu dünyada, sadece düşüncelerimi ve sohbetimi paylaşmak için kim olduğunu bilmediğim ve merak etmediğim, sadece arkadaşlığına değer verebileceğim dostlar arıyorum. Zaten insanın gerçek kimliği beyninin içersindeki düşünceler değil midir? .
Yaşamın karamsar dalgaları üzerinde, tüm fırtınalara inat umut içersinde sörf yapabilmek, tüm renksizliklere rağmen, karanlıklar içersinden maviyi görebilmek, hiç bir şeye değmeden öylece hayata tutunabilmek..ve böylesine bir yaşama anlam katabilecek dostluklar kurmak umudu ile..

PAPATYA TARLASI


Bir papatya tarlası düşün.İlk bahar ayıve sen onun yanından geçen yolda yürüyorsun.Ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini çeker.Binlercesinden birisidir.ama sen onun yanına gidersin.Onda seni çeken bişeyler vardır.Opapatyayı olduğu yerden koparırsın.Sadece senin olsun istersin.sadece senin......Öleceğini düşünmeden ve gidersin o tarladan.İçindeki şiddetin durduramadığı bir bencillik ama bir o kadar güzel ve hapsediciTUTKU bu olsa gerek.
Yine o tarlanın kenarındaki yolda yürüyorsun yine milyonlarcası arasında bir papatya seni çeker.Yaklaşırsın yanına gözlerin başkasını görmez olur o an.onun için her şeyi yapmak istersin bir an, dokunmak istersin dokunamazsın orada onunla ölmek istersin.Ama birden hafif bir rüzgar eser başka bir çiçek kokusu getirir burnuna.Dayanamazsın onun kokusuna.Unutturur her şeyi bir andao kokunun geldiği yöne gidersin.Diğer papatya orada kalmıştır.Yüreğinin bir kenarında.Paylaşılmamıştır bir çok şey.Unutulmaz belki ama onada geri dönülmez AŞK bu olsa gerek.
Yine oy yoldasın. Papatya tarlasının yanından geçen..... Ve yine bir papatya milyonlarcasının içinden seni çeker..Gidersin yanına.Orada kalakalırsın...O HİÇ ÖLMESİN DİYE HERŞEYİ YAPARSIN.bÜTÜN GÜCÜNLE ONUN YANINDA OLMAK İSTERSİN.oradan seni koparacak bir güç olmadığına inanırsın.ve orada onunla ölene kadar birlikte kalırsın SEVGİ bu olsa gerek! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

RUMUZU GİBİ KENDİDE HEP GÜLÜMSESİN VE GÜLÜMSETSİN