Merhaba... Hayatınızda daim olsun güzel günler... Saygı, selam ve sevgiyle...
DERVİŞ AKLI İŞTE
Parçasıyız derin muammanın, Bu hayatta aslında sınırsız Her birimiz ayrı limanlarda… Elimizde uçsuz bir kalem, Yüreğimize nakşedilen kaderi Karalayıp duruyoruz durmadan…
Bazen tam ucundayız hayatın, Bazense hiç tahammülsüz Hemen ortasında karayazının… Bize biçilen kaftanda ölçüsüz, Katıksız yaşamaktayız Durgun ölgün bir ömrü inatla…
Sevinçler ve hüzünlerimiz, Ortak paydamız, parçalarımız Olmakta yaşadığımız süreçte… Yazacak çok şeyler var aslında, Biliyor musun yaşadıklarımızı Yine sükût içinde izlerken…
İyilikler var önümüzde misal, Görmediğimiz bir türlü Göremediğimiz kör gözlerimizde… Kötülüklerse hemen sıraya girmiş, Kat be kat olmuş sırtımızda Hızına yetişilemez büyüklükte…
Mumla aramaktayız artık şimdi, Çıplak kalmış ayaklarımızla; Sevgiyi, sıcağı, umudu, dostluğu… Adaleti, vicdanı, samimiyeti, Bolluğu, tokluğu, birlikteliği, Tüm karanlıkların yok oluşunu…
Merhaba... Ne anlatayım… Ne söyleyeyim yine… 2019 yılında 474 kadın öldürüldü… 474 insana kıyıldı… 474 can yitti… Kurban edildi… Ne diyeyim… Lal oldu dillerim… Buz kesti bedenim… Bu barbarlığa, bu çirkefliğe, bu yüzsüzlüğe ve vurdumduymazlığa daha ne denebilir ki… Dizlerimin üstüne çöküyor ve sonsuza dek susuyorum… Yalnızlığımıza… Saygı ve sevgiyle...
KADIN SEVDİ
Kadındı iyi ya da güzel bir insana eşdeğer Kavramlar arasında sıkışıp hiç çıkamayan Silinmiş kaybolmuştu artık duyulmayan adı, Suskun titremekte zayıf morarmış bedeninde Varlığına kavuşmaya bekleyendi insanlığı…
Kaba bir el uzandı önce narin ince benliğine Tutmakta hain soysuz arsız, azgın soluğunu Çığlığıydı derinden gelen vahşi sessizlikte, Teninin altında dayanılmaz intihardı kalan Acıda yiten feryadın izi kanamakta derinden…
Pay biçilen ona asırlardır ağlamaktı sessizce Sevmeyi hemen hemen hiç hissetmezdi ama Ezilmek karanlıkta titreyen yazgısında ritüel, Hoyratça ruhuna ve bedenine sahiplenilmesi Ak kefende asılı durup sunulandı kötü kader…
Bezgindi ruhu kurşun yarası saklı bedeninde Yıldızlara uzattı ellerini yakalayamadı yine Yüreğinin yerine bastığı koca bir taştı şimdi, Uzun yollarda kalmış hayallerine dokundu Hep dile geldi gözyaşlarına sarınan ezgilerde…
Bir gün yapraklar ayakucuna döküldüğünde İnsan olduğunu öğreniverdi birden öncelikle Sonra doyasıya sevmenin ne demek olduğunu, Dokunuşunun en naif olan yumuşaklığında Yeryüzü çiçeğe, bin bir taze renge bezendi…
Aydınlandı dünya parlayan güneşin ışığında Dudağının o ateşli dayanılmaz ıslaklığında Çiçekler açıldı etrafa rengârenk dallarından, Öpüşü var oluşunun en derin sıcaklığındaydı Bir anda her şey eridi kor olmuş soluğunda...
06.07.2020 - 19:33
Hanımefendi Merhaba..
06.07.2020 - 15:06
Merhaba..
22.01.2020 - 16:39
Merhaba... Hayatınızda daim olsun güzel günler... Saygı, selam ve sevgiyle...
DERVİŞ AKLI İŞTE
Parçasıyız derin muammanın,
Bu hayatta aslında sınırsız
Her birimiz ayrı limanlarda…
Elimizde uçsuz bir kalem,
Yüreğimize nakşedilen kaderi
Karalayıp duruyoruz durmadan…
Bazen tam ucundayız hayatın,
Bazense hiç tahammülsüz
Hemen ortasında karayazının…
Bize biçilen kaftanda ölçüsüz,
Katıksız yaşamaktayız
Durgun ölgün bir ömrü inatla…
Sevinçler ve hüzünlerimiz,
Ortak paydamız, parçalarımız
Olmakta yaşadığımız süreçte…
Yazacak çok şeyler var aslında,
Biliyor musun yaşadıklarımızı
Yine sükût içinde izlerken…
İyilikler var önümüzde misal,
Görmediğimiz bir türlü
Göremediğimiz kör gözlerimizde…
Kötülüklerse hemen sıraya girmiş,
Kat be kat olmuş sırtımızda
Hızına yetişilemez büyüklükte…
Mumla aramaktayız artık şimdi,
Çıplak kalmış ayaklarımızla;
Sevgiyi, sıcağı, umudu, dostluğu…
Adaleti, vicdanı, samimiyeti,
Bolluğu, tokluğu, birlikteliği,
Tüm karanlıkların yok oluşunu…
İbrahim Soyalar
https://www.antoloji.com/dervis-akli-iste-siiri/
06.01.2020 - 15:55
Merhaba... Ne anlatayım… Ne söyleyeyim yine… 2019 yılında 474 kadın öldürüldü… 474 insana kıyıldı… 474 can yitti… Kurban edildi… Ne diyeyim… Lal oldu dillerim… Buz kesti bedenim… Bu barbarlığa, bu çirkefliğe, bu yüzsüzlüğe ve vurdumduymazlığa daha ne denebilir ki… Dizlerimin üstüne çöküyor ve sonsuza dek susuyorum… Yalnızlığımıza… Saygı ve sevgiyle...
KADIN SEVDİ
Kadındı iyi ya da güzel bir insana eşdeğer
Kavramlar arasında sıkışıp hiç çıkamayan
Silinmiş kaybolmuştu artık duyulmayan adı,
Suskun titremekte zayıf morarmış bedeninde
Varlığına kavuşmaya bekleyendi insanlığı…
Kaba bir el uzandı önce narin ince benliğine
Tutmakta hain soysuz arsız, azgın soluğunu
Çığlığıydı derinden gelen vahşi sessizlikte,
Teninin altında dayanılmaz intihardı kalan
Acıda yiten feryadın izi kanamakta derinden…
Pay biçilen ona asırlardır ağlamaktı sessizce
Sevmeyi hemen hemen hiç hissetmezdi ama
Ezilmek karanlıkta titreyen yazgısında ritüel,
Hoyratça ruhuna ve bedenine sahiplenilmesi
Ak kefende asılı durup sunulandı kötü kader…
Bezgindi ruhu kurşun yarası saklı bedeninde
Yıldızlara uzattı ellerini yakalayamadı yine
Yüreğinin yerine bastığı koca bir taştı şimdi,
Uzun yollarda kalmış hayallerine dokundu
Hep dile geldi gözyaşlarına sarınan ezgilerde…
Bir gün yapraklar ayakucuna döküldüğünde
İnsan olduğunu öğreniverdi birden öncelikle
Sonra doyasıya sevmenin ne demek olduğunu,
Dokunuşunun en naif olan yumuşaklığında
Yeryüzü çiçeğe, bin bir taze renge bezendi…
Aydınlandı dünya parlayan güneşin ışığında
Dudağının o ateşli dayanılmaz ıslaklığında
Çiçekler açıldı etrafa rengârenk dallarından,
Öpüşü var oluşunun en derin sıcaklığındaydı
Bir anda her şey eridi kor olmuş soluğunda...
İbrahim Soyalar
https://www.antoloji.com/kadin-sevdi-2-siiri/
Toplam 4 mesaj bulundu