Hülya Ünen Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

Site arkadaşımız Bayan * Gülhatmi *

** DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN...**

tanıdıgım en dürüst saygılı seviyeli insana yaşama dair güzel duygular

besleyen her yönüyle mükemmel insan

SEVMEK DAİMA SENİNLE OLMAK DEĞİL SENSİZKEN SENİNLE OLABİLMEKTİR

Şimdi seninle olmak vardı ya
Seninle seni yaşamak zamanı
Geçmiş günlerin hatırına
Seninle olmak bu günü yarını

Asileşmek bakışlarımla zamana
Hırsla sarılmak çaresizliğin boğazına
Sıkmak paramparça etmek
Hiç acımadan yüreğim

Bütün her şeye rağmen
Atıp ortaya ne hatıramız varsa
Ve yakmak sensizliğe ait
Çekip aralamak perdeyi

Umutlarımdan yol geçirmek
Aza indirmek mesafeleri
Bir kere daha şansımı denemek
Önümde sinsice kurulmuş tuzaklar

Arkamda dön diyenler
Soluk almadan koşmak sana
Sevgimi sana getirmek
İşte simdi senle olmak zamanı.gönlünce olsun.MAVİŞ.

NE UMUTLARIMIZ NE DÜŞLERİMİZ VARDI BİZİM! İNSANCA PEK İNSANCA...UMUTLARIMIZIN BİTTİĞİ YERDE BAŞLAR ACILARIMIZ OYSA...BEN,BİR UMUDUN ARDINA TAKILIP SAVRULDUM...

YAŞAMIMI DEĞİL, ÖMRÜMÜ DEĞİL, TÜM BİR GELECEĞİ PAYLAŞMA DÜŞLERİMİN ARDINDA SAVRULDUĞUM...RÜZGAR DEĞİL... KONUŞ...KONUŞ....KONUŞ...

DUDAKLARIN VARKEN DAHA! SÖZCÜKLER GÜNEŞ! SÖZCÜKLER IRMAK OLUR.... KAPILAR AÇILIR SÖZCÜKLERLE KÖPRÜLER KURULUR.... SİLAH GİBİ KUŞANINCA; ÇOĞALTANLAR SÖCÜKLERİ... SONU GELİR ZALİMLERİN! ! ! ! KONUŞ... KONUŞ... KONUŞ... DUDAKLARIN VARKEN DAHA! BİLKİ BORCUNDUR KONUŞMAK... SANA KONUŞMUŞ OLANLARA...

UMARIM ANLIYORSUNDUR BENİ...'UMARIM...! 'SEVGİSİZ BİR YAŞAM GÜLLERİ SOLMUŞ GÜNEŞ GÖRMEYEN BIR BAHÇE GİBİDİR.

Gece çöküyor... Gece ile birlikte, ruhuma acı, hüzün ve mutsuzluk çöküyor! Benliğimde karamsarlık ve olumsuz pek çok duygu ve düşünce içiçe. Yüreğimde geçmişin bitmek bilmeyen hesaplaşması; Bir tuhaf şelaleydim ben... Delicesine durmaksızın yer değiştirerek akan bir garip şelale. Sevginin hem ölümsüzlüğünü ve hemde ulaşılmazlığını savunurken; 'UÇURUMLARDAN AŞAĞIYA: BU SEVGİSİZ KUCAKLARA /SEVGİ BULABİLİRiM UMUDUYLA/ ATLAMANIN BİLE DOĞRU OLDUĞUNU' düşünürdüm.

Küçük sevinçlerim,büyük umutlarım vardi. Gözlerimde keder, yüreğimde hüzünü taşırken...Dinçtim ve dimdik ayaktaydım. Tek gerçeğin 'SEVGİ GERÇEĞİ' olduguna inanan bir başka bendim o zamanlar... Ya şimdi! ! ! Öyle mi?

Dayanma direnme gücümün sonuna geldim, neredeyse sıfırı tükettim.Kendim için hem çok üzülüyorum hemde kendime çok saygi duyuyorum ama kendime asla acımıyorum. Yaşamın ana caddesinden baska hiç bir ara sokağını bilmeyen, sevgiyi, özlemi ve umudu, pek çok güzelim düşünce ve duyguyu değersiz, gereksiz ve anlamsiz bulan insan görünümlü MAHLUK lara bir bakiyorum da: BU YERYÜZÜNDE ONLARLA BİRLİKTE YAŞAMAK ZORUMA GİDİYOR!

Hayatımda değer verdiğim, sevdiğim insanlar öylesine az ve bir elin parmaklarınca öylesine sayılılar ki... Ben, kendimi buldukça onlardan uzaklaştım yada ben, kendimi buldukça onlar benden uzaklaştılar... Tepkilerimi ve kaçıslarımı anlayabilirler mi? Sanmıyorum! Benden ne istiyorlardi ki? SEVGİ MI? KİN MI? NEFRET Mİ? BİLMİYORUM... Bildiğim her şeyi çaldıkları... Değil okyanus, bir damla suyumu bile bırakmadıkları.

Hangimiz haklıydık acaba! Onlar mi? Ben mi? HERŞEY HEP AKAR... DURMAZ! DEĞİŞİR. BEN... BİR ALBÜMÜN TOZLU SAYFALARINDA YADA KIRIK BIR ESKI ÇERÇEVEDE UNUTULMUŞ SARARMIS FOTOĞRAF DEĞİLİM...; RESİMLER DEĞİŞMEZ!

Kırgın değilim hiç kimseye ve acımıyorum ne onlara ve ne de kendime. Bakıp yaşadıklarımın bana öğrettiklerine; yine de deger diyorum...Herşeye karşın yaşadigim güzellik ve çirkinliklere ödedigim bedele!

GÖZLERİMDEN YANAKLARIMA SÜZÜLEN BU YAŞLAR; BENDEN ALDIKLARI, BANA BIRAKTIKLARI, BANA BENDEN ARTA KALAN... BEN İÇİN! ANLIYOR MUSUN? Ama inan hemen her insan benzer sözler söyler....

Teoride herkes iyi ve mükemmeldir! Sorduğunuzda bu hayatın karşısında hemen her insan iyiyi, güzeli, doğru ve dürüst olanı oynar..... Ama nereye kadar! ? Bunu yaşayarak görüyoruz. Kaç insan yüreğiyle beynini, bütün benliğini, varlığını ve tüm ruhunu bağdaştırıp, bütünleştirerek çıkıyor hayatın ve olayların karşısına..... Sorarım kaç insan?

Devrin her geçen gün dahada kötüye gittiği ve her geçen gün yaşamımıza olumsuzlukların egemen oldugu bu DÜNYA da artık insana değil POSTa itibar edildiği gerçeği,kaçımızı hüzünlendiriyor ya da rahatsız ediyor! ? Elbette kaybettiğimizi bile bile bu kumarı oynamayı sürdürüyoruz, sürdüreceğiz! Yarattığımız putlara ALLAH diye tapmayı sürdürecegiz..

Simdi ben ÇÖPçüyüm desem bana ne kadar değer verirsiniz! ? Öyle değil mi? Yada ben AKADEMİK eğitim almış biri değilim desem; örnegin Liseyi terk ettim yıllar sonra dışarıdan bitirme sınavlarına girerek bitirdim desem, örneğin param yok desem..... Bu örnekleri çoğaltabiliriz degil mi! ? Yok hayır....

Aslında sorun bu degil! Hepimiz dayatılmış bir hayatı yaşıyoruz. Bu hayat bize ait değil..... Sadece bize emredileni yapiyoruz!

Konulan kurallardan ne kadar çok rahatsiz olursak olalım yinede sözde yapiyoruz şikayetimizi; ÖZDE değil... Çünkü biz 'BANA DOKUNMAYAN YILAN BİN YAŞASIN' sözcüğünü kendine yaşam felsefesi seçmis bir toplumun nüveleriyiz...Her insan sonuçta aslına döner. Bu sanal DÜNYA da güzelliklerden söz etmek öylesine kolay ki.... Çünkü buranın pratiği yok...