Miyase Doğruöz Antoloji.com

Uzakdoğu'da bir Budist tapınağında geçmiş bir olayı okumuştum bir romanda. Bu akşam aniden bu hikayeyi hatırladım aklımda kalan..Bahsi geçen tapınak bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu ve burada geçerli olan incelik, anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti. Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi.Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu. Bir süre sonra kapı açıldı, içerdeki '' bilgelik arayıcısı'' kapıda duran yabancıya baktı. Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı. Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu. İçerdeki bir süre kayboldu, sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı. Bu '' yeni bir arayıcı kabul edemeyecek kadar doluyuz'' demekti. Yabancı tağınağın bahçesine döndü, aldığı bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı. Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı. İçerideki budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeri aldı. Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır. Kalbinize ağırlık yüklemeden sevin tüm kalbinizle, tüm doğallığınızla... O an sevgiyi anlayabilir ve ayırabilirsiniz diğerlerinden..
..