Gami Afilli - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

Hayata Karşı Alınan İlk Mağlubiyet

Hayatın tozpembe sayfalarında dolaşırken

Ansızın kapınız çalınır

Hiç istenmedik bir şekilde

Dur demeye çalışırsınız

Ama sonra vazgeçip iyi şeyler düşünürsünüz

Bu hiç tanımadığınız yabancı hakkında

Umut dünyası…

Ama sonra birden umutlar tükenir

Sonsuz bir karanlık olur sanki güneş küsmüş,

Yıldızlar görevlerinden istifa etmiş gibi

Anlam veremezsiniz o şaşkınlıkla

Sadece neden? Neden böyle oldu? Neden şöyle olmadı?

Süzülür dudaklarınızdan boğazınıza düğümlenmiş bir hıçkırıkla

Hayata karşı kaybettiğiniz ilk savaştır bu

Bu savaşı unutmak, bu yenilgiyi kabullenmek öyle zordur ki

Güneşin batıdan doğduğunu bile kabul edersiniz

Ama bu yenilgiyi asla

Yalnız bu mağlubiyeti tattığınız o anı hiç unutmayın

Çünkü o sizin hayatınızdaki miladınız olacaktır

Bundan sonraki hayatınız bi öncekinden ayrılacaktır

Aynı dününüz ve bugününüz gibi…

=============G@mi=================

Neither love nor hatred...I cant feel anything...I am so hollowwwwww:(

==============G@mi=================

Anne Kader Neden Benden Bu kadar Çok Nefret Ediyor?

Hayallerim vardı benim

Bitmek bilmeyen, hiç tükenmeyen

Hepsi ansızın yok oldu

Geriye kalan sadece birkaç kırık cam tanesi

Yönümü kaybettim, umudumu kaybettim, kayboldum anne

Sadece sığınacak bir liman arıyorum

Umutsuz bir gemi gibi

Vücudumun her zerreciği benden şikâyetçi

Bak onlar bile bunu kabul etmezken

Anne benden böyle bir şeyi nasıl istersin?

Tamam, anne anladım kader

Ama kader neden benden bu kadar çok nefret ediyor

Hayır, anne bunu anlayamıyorum

Anlatmaya da çalışma anne çünkü ben de onu sevmiyorum

Tekrardan her şeye aynı inaçla başlamak

Anne yok bunu benden isteme

Benden ölmemi iste ama bunu isteme

Çok zor anne artık ben eski ben olamam

===============G@mi=============

Gözleri Kapalı Dinlenmeliymiş

Binlerce medeniyetin beşiği, her köşesinde buram buram tarih kokan o müthiş şehir…
Tek hayalimdi İstanbul’a gitmek, doyasıya gezmek. Her yönüyle bu şehri hissetmek. Otobüsten inmiştim artık o rüyalarımı süsleyen şehirdeydim. Ama bir türlü inanamıyordum. Acaba bu da bir rüya mıydı? Uyanacaktım ve her şey yine aynı mı olacaktı? Ta ki gökyüzünden geçen o martının kanat çırpışını işitene kadar… İşte o zaman anladım ben gerçekten İstanbul’dayım.
Topkapı Sarayı’nda buldum kendimi. Tarih, kültür, sanat hepsi birbirine öyle kenetlenmişti öyle bağlanmıştı ki burada. İnsan kendini tarihin büyülü sayfalarında kaybolmuş hissediyordu. Sonra ne oldu anlamadım. Tek hissettiğim şey lezzetli balık-ekmek kokusuydu. Balık yemiştim ama böylesini ilk kez yedim orda.
Boğaz’a doğru balık-ekmek… Burada yaşayan insanlar yaşlanmaz, yıpranmaz diye düşündüm bir an. Çünkü bu şehir insanlara bir armağan olarak verilmişti Allah’tan.
Gözlerimi kapatıp dalgaların sesini dinlemeye koyuldum ardından. Gerçekten Orhan Veli doğru söylemiş. İstanbul gözleri kapalı dinlenmeliymiş.

====================G@mi========================

BEN

Bazen ayın hilalsi büyüsüne kapılmış, saman yolunda yürüyen bir hayalperest
Bazense gecenin morumsu karanlığında kaybolan bir yabancı

Bazen hayalleriyle denizler, okyanuslar, kıtalar aşan bir cesur
Bazense gerçekleriyle tek adım atamayan bir ürkek

Bazen bir fırtına kadar hırçın
Bazense mavisine doyum olmayan uçsuz bucaksız bir deniz gibi sakin

Bazen bastığı yeri bilmeyen çılgın bir aşık
Bazense yerin dibinde olduğunu hisseden yaşayan bir ölü

Bazen bir şarkıyla hüzünlenen bir sulu göz
Bazense bir lolipopla havalara uçan bir delifişek

Bazen utangaç, bazen alıngan, bazen inatçı…
Bilmiyorum hayat böyle sürer mi?
Ama ben hep ben olarak yaşayacağım
Ve ben sadece kendim olarak bu dünyadan göçeceğim.

=================G@mi================

What is love? Maybe I dont know exactly what love is.But I know what love cant be.....

=================G@mi================

SONBAHAR

Ayrılık vakti gelip çattı

Sonbahar rüzgârları esiyor etrafımda

Hiç acımıyor ne bana ne gözyaşlarıma

Her birini ayrı yere savuruyor

Gitmek evet çekip gitmek

Sorgusuz sualsiz

Ama ya geride bıraktıklarım

Onlara ne olacak

Okula giderken geçtiğim o yoldan bir daha geçemezsem

Bakmaya kıyamadığım yıldızımı tekrar göremezsem

Can dostuma sarılıp ağlayamazsam

Hayır, hayır sonbahar bunu bana yapma

Dokunma ne yapraklarıma ne kurumuş dallarıma

Bırak, beni bana bırak çek git

Anılarımla, bir başıma

============G@mi=============

Hayat insana bir şeyler öğretirken hiç acımıyormuş dökülen gözyaşlarına...

===========G@mi==============