Furkan Dilekci Antoloji.com

İnsan öyle bir fıtrata sahip ki bu asla değişmeyecek bir hakikat. Ölüm gerçekleştiği vakit biter umut etmek. Çünkü insan sürekli arzulayan ve arzuları uğruna mücadele eden bir çalışma mekanizmasına sahip. Yani insan umut etmeden yaşamaz. Ne vakit yaşam biter işte insan o dakika umut etmez. Şu anlamsız çağın en büyük yazgısı düşünmek. Ve ne yazık ki umut etmek bu yazgının en güzel yolu.

uhulet ve suhuleti. Yaşamın nankör zorluğu sırtında kamburu, yaşlılığın ise bedbaht bir hisle zihninde peyderpey bir biçimde yer edinmiş halde geçmişi sürekli sorgulayan, geleceğe dair ise plan yapmaktan korkma hissiyatını çağrıştırıyor. Zamanın yaşanmayacak kadar namusait oldugunu bizlere hatırlatan iki gerçek tezhil olarak beynime işliyor bu iki reel çağrışım. Tüm yaşamı boyunca tek ikbali aile saadeti ve lakin zevki sefa gayesi olan birinin duyduğu pişmanlığı çağrıştırıyor. Kendisi için yapacak bir şeyin olmadığını anladığı zaman yaşlılık, tüm bu hisleri onda canlandıran şey ise deniz.