Ormanın en derinliklerinde kimsenin uğramadığı sessiz sakin bir köy varmış. Orada herkes mutlu mesut birlik içinde yaşarmış. Biri varmış orda... Düşünürmüş nereden geldik, nereye gidiyoruz, niye varız lan diye. Kitaplar okurmuş (sadece önsöz okurmuş ama neyse) ama gözlüklü değilmiş. Çalışırmış durmadan ne iş olsa yaparım abi! , ne de olsa ekmek parası. Öğle aralarını beklermiş bir cigara bir demli çay gibisi yokmuş onun için. Yorulurmuş güçlüde değilmiş. Meraklıymış bizimkisi bu gözün yapısı nasılmış, bu devreler neden bu kadar karışık diye bide kendi kafasını karıştırırmış ama bilgiçte değilmiş. Kısacası bu adam bir garip Ferhat’mış! Daha çok düşünüp, çalışması lazımmış. Bu hikâyeninse bir sonu yokmuş gerçi olsa da o inanmazmış.
