Kemal Özdemir Antoloji.com

Yoğun bakımda 4 ay yaşam savaşı.

Ramazan’ın ilk günüymüş. Epilepsi krizi geçirmişim, Solunum yetmezliğinden yoğun bakıma kaldırmışlar. Servisten alınıp, yoğun bakıma götürüldüğümü, yoğun bakımdan önce yapılan müdahalelerin hiçbirini hatırlamıyorum, takii kendime gelip gözümü açana kadar .Gözlerimi açtığımda, başka bir yoğun bakımdaydım. Ameliyat dan sonraki yoğun bakım da değildim.Boğazımı delmişler, trakostomi takılıp,solunum cihazına bağlamışlar, bir koluma damar yolu açılmış serum bağlı diğer kolumda tansiyon aleti parmağımda sekrasyon aleti takılı altım da  bez bağlı aynı zamanda bacak aramdan idrar torbasına giden hortum var.
Bilincim yerinde ama , boğazımdaki hortumdan ve solunum cihazından dolayı,sesim çıkmıyor.
Sol tarafım felçli gibi sol ayağımı ve elimi kullanamıyorum.Kaç günüdür yoğun bakımdayım onu da bilmiyorum. Eşim de yok yanımda yalnızım.Saat başı pozisyon değiştirtiyorlar,uyku uyuyamıyorum, vakit geçmiyor.Burada ne kadar kaldım hatırlamıyorum.Bir süre sonra beni tekrar başka bir yoğun bakım servisine alıyorlar.Burası daha hafif hastaların kaldığı bir yoğun bakım servisiymiş. Bütün hastaları sıra,sıra dizmişler.Baş uçlarında izleme cihazları var,birde hastaları birbirinden ayıran sadece sürgülü bir perde o da  hastaya bakım yapılırken çekiliyor.Yoğun bakım denilince,”diğer hastalardan ayrı tek başına kalınan bir oda” sanıyordum.Neden buraya aldıklarını bilmiyorum. Bana sadece başka yoğun bakıma gideceğimi söylemişlerdi.
Sonradan öğreniyorum solunum yetmezliğinden dolayı,diğer hastalardan  enfeksiyon bulaşmasın diye başka bir yoğun bakıma almışlar.
2019 temmuz aylarının başlarında, dışarıda herkes sıcaktan bunalırken ben yoğun bakım da soğuktan üşüyorum ama sesim çıkmadığı için üşüdüğümü söyleyemiyorum.
..