Esra Elmas Antoloji.com

İnsan geçmişi özlermiş bazen çocukluğunu canını yakan dizinin kanayan acısını halbuki çocukken hep büyümek isteyen bizler değil miydik?....

Bu kadar zor olduğunu bilseydik büyümeyi hiç ama hiç istemezdik sanırım…Büyüdükçe yalnızlaşıyor mu insan…Yoksa sizi anlayan mı kalmıyor çevrenizde hangisi bilmiyorum…
Doğru cümleleri seçememek gibi bir şey sanki bu…Tam her şey yolunda derken hayatın sizi alt üst etmesi gibi ya da…Nedenler…Niçinler…Kafanızı kemirirken uykuya dalamak gibi yatakla yorganla savaşıp, o bitmek gelmeyen sabahın gelmesini beklemek gibi bir şey bu…Geçmişi değil aslında sadece ve sadece çocukluğuna geri dönmeyi istemek bu…İnsanların sahte maskelerinden habersiz bir zaman da olmak sadece gülmeyi istemek şu yalan dünyaya….Garip aslında…Çevremizde en çok gülen insanlar var ya aslında acıları en büyük olan insanlarmış bi araştırma sonucu böyle bir kanıya varılmış…O zaman bizim tebessümlerimiz , kahkahalarımız bütün acılarımı gizleyen maskelerimiz…

..