Tanımıyorum kendimi, Bilmiyorum tamamen... Öğrenemedim nefsimi; Bana bile kapalı kısmen... Ruhum en büyük bilmece mi...?
Hayatın manasını anlamak, Kendimi açmakla mümkün... Yolu da yordamı da belli; Girmeliyim fakat temelli...
Bir anahtar, bir ihtiyaç; İbadet, ruha en büyük ilaç...
Yaşantıya iç disiplin yansımalı... Dış disiplin içle kaynaşmalı... Kabuk çevrelemeli önce insanı, Öze, derine, içe işlemeli... Gönlü, ruhu, nefsi ve aklı; Ancak böyle eylemeli...
İrademe hakim olabilmeli önce... Sonra sarılmalı dinime iyice...
Kainat bir zerre olacak yanımda; Gezegenler akacak damarlarımda...
Anlayacağım eşyayı, hakikati nedir; Işığım hak resul, İslam tek meşaledir...
Aşk maddi kaldıkça; İnsanı oyalan sadece, Bir çocuk oyuncağı...
Gerçek aşk belli; Hakk’a aşık olabilmeli...
Sevdim sandım nice güzeli; Bunlar, benim değil, nefsin emeli...
Ben her şeyin en sonunu istiyorum...!
Ölçü bana dar, Mesafe ar...! İstediğim hesaba nasıl sığar...? Ben HAK'kı istiyorum...! Dünyamı da, ebediyyeti de; Beraber diliyorum...!
Sonu belli, başı belli olmasın nazarımda, Biliyorum, bu yolda gidiyorum, ereceğim... Feda edecek fazla bir şeyim yoktur ki benim; Maksadıma olsa-olsa canımı vereceğim...!
Aklım,imanım, şerefim, aşkım ve değerlerim; Sadece servetim benim, servetim uğruna ben, Asil soydanım, gerekirse nefsimi sereceğim...!
Rahman'dır ALLAH, bir verenlere bin verir kat-kat; Cennet'in bahçesinde, gülleri ben dereceğim...!
O kutlu hesap gününde göğsümü gereceğim...! Şimdi nasıl karşıysam batıla, batılı eminim; O gün de acımadan, doğruca, yine yereceğim...!
Hesap
Kendimi ben tam manasıyla,
İfade edebildim mi desem...?
Şiirlerim vasıtasıyla,
Gönlümün aynasıyla.....
Acaba fethettim mi bir gönlü;
Bir şiirimin tek kıta’sıyla...?
Olabildim mi, belki, çok yönlü;
Dillerde gezen bir mısrasıyla...?
Şu dur, bence; gayesi san’a tın,
Kalmalı senden sonraya adın,
Dillere destan olmalı yadın;
Bu olmalı saltanatın...
Kalem oynamasın yoğa-vara,
Ün, nam, şöhret ve para;
Getirmesin, düşürse de dara,
Hakkını verebilmeliyim HAK’ kın...
Lisanı yumak-yumak sara-sara;
Bulmalıyım bir nebze, dertlere çare,
Ulaşabilmeliyim ebedi yare....
Hür şair mi...? Esiriyim ben HAK’ kın...
Değil layığı kılıcın kın....!
Haykıran sesi olmalıyım şarkın...!
Batılı doğramalıyım pare-pare;
Kükreyen nefesi olmalıyım HAK’ kın...!
Erdal Sayıl
________________________________________
Hesap 2
Tanımıyorum kendimi,
Bilmiyorum tamamen...
Öğrenemedim nefsimi;
Bana bile kapalı kısmen...
Ruhum en büyük bilmece mi...?
Hayatın manasını anlamak,
Kendimi açmakla mümkün...
Yolu da yordamı da belli;
Girmeliyim fakat temelli...
Bir anahtar, bir ihtiyaç;
İbadet, ruha en büyük ilaç...
Yaşantıya iç disiplin yansımalı...
Dış disiplin içle kaynaşmalı...
Kabuk çevrelemeli önce insanı,
Öze, derine, içe işlemeli...
Gönlü, ruhu, nefsi ve aklı;
Ancak böyle eylemeli...
İrademe hakim olabilmeli önce...
Sonra sarılmalı dinime iyice...
Kainat bir zerre olacak yanımda;
Gezegenler akacak damarlarımda...
Anlayacağım eşyayı, hakikati nedir;
Işığım hak resul, İslam tek meşaledir...
Aşk maddi kaldıkça;
İnsanı oyalan sadece,
Bir çocuk oyuncağı...
Gerçek aşk belli;
Hakk’a aşık olabilmeli...
Sevdim sandım nice güzeli;
Bunlar, benim değil, nefsin emeli...
Ben her şeyin en sonunu istiyorum...!
Ölçü bana dar,
Mesafe ar...!
İstediğim hesaba nasıl sığar...?
Ben HAK'kı istiyorum...!
Dünyamı da, ebediyyeti de;
Beraber diliyorum...!
Anlamadığım soru çok;
Nefse uşak oldukça...
Bilmediğim nesne yok;
Dayanağım HAK oldukça...!
Erdal Sayıl
________________________________________
Hesap Günü
Sonu belli, başı belli olmasın nazarımda,
Biliyorum, bu yolda gidiyorum, ereceğim...
Feda edecek fazla bir şeyim yoktur ki benim;
Maksadıma olsa-olsa canımı vereceğim...!
Aklım,imanım, şerefim, aşkım ve değerlerim;
Sadece servetim benim, servetim uğruna ben,
Asil soydanım, gerekirse nefsimi sereceğim...!
Rahman'dır ALLAH, bir verenlere bin verir kat-kat;
Cennet'in bahçesinde, gülleri ben dereceğim...!
O kutlu hesap gününde göğsümü gereceğim...!
Şimdi nasıl karşıysam batıla, batılı eminim;
O gün de acımadan, doğruca, yine yereceğim...!
Erdal Sayıl