Erdal Özmen Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkın ...

Site arkadaşımız Sn. Erdal Özmen

< DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN >

- Ayrıca sizi bu saygın gruplarımızda görmek dileklerimizle esen kalın.

* Antoloji Yetkili Şairleri * Evrensel Sanatçılar * Şarkı Sözü Yazarları *
* Çağdaş Şairler * Antoloji Sitesi Üyeleri * Özgür Şair-Yazarlar*

teşekkür ederim...böyle düşünmen beni mutlu etti...
yüreği güzel insan... sevgiyle kal...

Yemin etmedim kimseye..
Bir tek ölümsüz dostlukların gerçekliği idi
Beni Yeminli kılan..
Sevgi dolu insanların tamamına ise
Zaten yeminli doğmuştum.
diyor arkadaş.....
ve gerçekten pırıl pırıl bir yüreği var.....yemin etmiş o yeminle yaşıyor bence.....minik yüreklere gerçekten sevgiyi öğrettiğinden şüphem yok.....güzel insan başka bir şehrin karanlığından şehrinin en derin iç çekişindeki mahsunluğa selam olsun....yol kenarındaki ağaca selam söyle.....sevgiyle umut ettiğince yaşaman ümidiyle.....

EĞER BİR BİRE EŞİT OLSAYDI
Durmaksızın bağırıyordu öğretmen
Tahtanın önünde
Kızgın mı kızgındı
Tebeşir tozluydu elleri
Ama arka sıradakiler
Kimi pestil paylaşıyor
Kimi karıştırıyordu elindeki
Resimli dergiyi
Denklemleri yazıyordu coşkuyla
Düzgün el yazısıyla
Zalimlerin yürek rendi tahtanın üstüne
‘Bir eşittir bire’
Öğrencilerden biri kalktı ayağa
Diğerleri kalkmadı
-bu her zaman böyledir-
Ve ‘yanlıştır’ dedi ‘bu denklem’ yavaşça
Çocuklar şaşkın gözlerle süzdüler onu
Öğretmen duraksadı
Sordu ayaktaki çocuk
‘diyelim her insan bir birim
Eşit midir yine bir bire’
Sessizlik
-ne güç bir soru-
Kızdı öğretmen ‘evet’ dedi.
Gülümsedi ayaktaki çocuk.
‘diyelim her insan bir birim
Neden gümüş yüzlüsü ay gibi üstün
Neden zenci olanı feryatlarla altta
Alt üst eder bu denklemi
Her insan bir birim olursa’
Güldü çocuk
‘eğer bir eşit olsaydı bire
Kim yaşatırdı soyluları varlık içinde
Kim örerdi çin seddini
Eğer bir eşit olsaydı bire
Kimin yüzünde şaklardı kırbaç
Kim koyabilirdi kuşları kafese’
Sustu öğretmen
Dinledi, mahzunlaştı.
Yazdırdı çocukların defterine
‘ bir eşit değildir bire’


ŞÜKRÜ GÜLMÜŞ

Sone 1
Artmasını isteriz en güzel varlıkların
Güzelliğin gül yüzü solmasın diye asla.
Bir güzel, yaşlanıp da göçünce bugün yarın
Anısı yaşar yine körpecik yavrusuyla:
Ama can yoldaşındır kendi parlak gözlerin.
Kendi ateşin besler ruhunun alevini:
Kıtlığa çevirirsin bolluğunu her yerin,
Kendi düşmanın gibi, ezersin can evini.
Şimdi sen yeryüzünün taptaze bir süsüsün,
Varlığın çiçek dolu bahardan müjde taşır,
Ama kendi koncanda ruhunla gömülüsün.
Pintiliğin arttıkça kendi sonun yaklaşır.
Dünyaya acımazsan, oburlar gibi ancak
Varlığın da mezar da güzelliği yutacak.
WİLLİAM SHAKESPEARE