Ahmet Özkan Antoloji.com

Hani insanlar arayış içine girerler ya mutlu olmak için, hani ararlar ya mutluluğu kalpsiz kalplerde, Allah ta mükafatlandırır o kalbi acılarla, ne mutluluktur bir bilseniz, denizden yalnız bir damladır belki, belki insanın yüzünü ekşiten bir tuz zerresi. Yazık! nasılda aldeniveriyo nefis güneş gibi gözüken iman hakikatlerinin yanısıra şeytanın desiselerine, yazık! . Diyorum ya mükafat bu acılar esasında bir öpmekte batan gafil kafalara! Ah on sene önceki çocukluğum ve şimdiki ben, yok olan kalbim ve maneviyatım, gerilerden dönüp baktığımda yaşadığımı sandığım şu zamana elimde hiçbir şeyim yok yaralı kalbimden başka, borçlu bile çıkarım kimbilir, keşke herşey bu yazıyı yazmak kadar kolay olsa... İşte ben, ben, ben...

>>
..