Emin Alsancak Antoloji.com

Çok günahkardı, ama içi yanan bir tarafı da hep vardı. Travestilere üzülür, hayat kadınlarının haline ağlardı. Yardım edemediği muhtacın yanından dişlerı sıkılı, yere bakarak geçerdi. Aslında fiziken geçerdi de, ruhen çukurlara düşerdi...

Banyo fayansları dışında, ağladığını gören pek olmazdı. Çürük dişlerini de göstermezdi kimseye. Ama tebessüm yüzünün derisiydi onun. Öyle bir önem atfetmişti ki bu duruma, elinden gelen en ucuz ve basit iyilik diye adlandırıyordu bunu. Ama insanlar, ah o insanlar içlerinden yargılarken onu, o herşeyin farkındaydı da, ses etmedi...

Sürekli bir çekip gitme isteğiyle baş etmeye çalışmaktan, yorgun düştüğü zamanlar oldu. Ne var ki, isyan yolları kapalıydı ona. İçten yanmaya devam etti. Gideceği günün hayalini kurmak tahrik ediyordu aklını. Leyla bu kadar yer etmemişti onda. Ama o terk-i dünya sevdası, hiç bir leyla etmiyordu ona...

Ölümün teğet geçtiği anları biliyordu. Lakin bilmediği aşkın teğet geçişleri, paranoyak yapmaya yetmişti onu. Hep bi düşünce hali, uzaklara dalmalar... Hayatına merdiven dayayıp girmek isteyenleri bir hamleyle yerle yeksan ediyordu. Bu hareketi onları kendinden korumak için yaptığını hiç anlamayacaklardı...
..