Emel Özten Antoloji.com

çocukluk yıllarıdır. kocaman karnına bebeği yakıştıramadığınız anneniz kucağında bir kundakla girer kapıdan. sabah çıkmıştır ve herhangi bir yere doğrudur gidişi. öyle bilirsiniz. öyle umut edeceksinizdir bundan sonraki kapıdan çıkışlarını.şaşkınlık değildir yaşadığınız, kızgınlık mıdır? kıskançlık mı? yoksa keşfi midir büyüdüğünüzün bilemezsiniz.bir telaşa düşersiniz, çocukluğunuzun bitesi günleridir ve farkındalığın acısını yaşıyorsunuzdur. hiç bir oyuncak neşenize kılıf olamayacak, hiçbir şeker sizi kandıramayacaktır artık. anne demesi gereken bir bebek adınızla başlarken konuşmaya heyecandan çok kin duyarsınız konuşan bir çift dudağa. balkon korkulukları seyrine tanıktır mahalle oyunlarının. hadi kimin bilyesi daha uzağa düşecek bakalım diye heyecanlı bekleyişi, bir ağlayış bozar. ocak üstünde unutulan bir cezve nişasta, mamaya dönüşemeden yanmıştır, sizin aklınız oyunlarda kalmıştır. kimsenin hastalığını umursamazsınız hasta olan çocukluğunuzdur ve giderek kan kaybeder ve giderek yenik düşer yetişkinlerin yazmalarına. ellerinizin büyüklüğü şaşırtır bakanları. oysa siz ellerinize bakmazsınız uzunca bir süre, korkarsınız papatyalardan taç ören parmakların, hızla saç örmeye başlamasından.sataşacak yer ararsınız kimi kızgın, kimi umutsuz. bulamazsınız, öfkenizi kundağa kusarsınız. bir bebeğin ellerini sıkarsınız canının acımasından korkmadan. oyun oynamaktan vazgeçer kendi oyununuzu yazmaya koyulursunuz, satırlar eklendikçe bir iki, bir iki, mahhalledeki bütün oğlan ve kız çocuklarının anneleri kadar yaşlanırsınız. kaçak okula gidişler sonrası; sırada uyuyan bebeklere ninni söylerken siz, kızaran yanaklara ilk öpücüklerini kondurur akranlarınız. arkasından göbeği büyük kadının bir başka kundağında vazgeçersiniz yaşıtlarınızın dünyasından. özendikleriniz erken gelip çalmıştır kapınızı. evcilik oyunlarının bakkalcısı, annesi olmuştur oyuncak olmayan bebeklerin. beşiklere imrenmezsiniz artık. kendinize tutamayacağınız sözler verirsiniz tutamazsınız. kin dolarsınız ama içeride fırtınalar koparan bir sevgiyle yanarsınız. kızaran yanaklarınız sevginizdendir, hınçtan sanarsınız.kundaklara belersiniz iç çekişlerinizi, keşkelerinizi.bir mecburiyete uyanışınızın bilmem kaçıncı yılında kimse umursamaz pamuk şeker satan amcanın; size bakıp ağladığını.siz umursamazsınız erken yaşadıklarınızı.
yıllar sonradır bebekler büyümüş sizin yaşınız bonibon kutusunda asılı kalmıştır. çocuklarınız çoğalmış, yaşınızdan büyüklere sanki küçüklermiş gibi kundak sarmak vazifeniz olmuştur... böyle bişeydir onbeş yaşın herhangi bir sabahına yirmibeş yaşında uyanmak. erken gelen bir yaşlılık halisinizdir ve inadına güleceksinizdir...
..