Elif Yıldız Antoloji.com

Sevgi neydi?
Bir mektupun ilk satırı mıydı, bir telefondaki ilk ses mi? İnsanı mutlu eden o ilk satır mıydı defalarca okunan, yoksa ilk satır arayışları mi tekrar be tekrarlanan? Telefondaki bir ses insanın bir önrünü doldursa mı sevgiydi gercekten, yoksa yeni sesler duymaya hiç yetmiyecek ömürlerin arayışları mı?

Sen...Bir hayelin peşinden yıllarca koşturan...Günleri,geceşeri,bir odaya kapanmış halde gecükürken,bir telefon sesine,bir kapı ziline ömrün yarısını verebilmeyi düşündüren...Bir dokunuşla ömrün üzerine bir ömür daha eklenecegini hissettiren...Plansız,hesapsız,ölçmeden,kaygısızca,insana 'Akışına bırak' dedirtebilen...Her türlü pislige,vurdumduymazlıga,kalleşlige,ikiyüzlülüge kazanılan zafer...sayılarla harflerle belirlenmiş her şeye meydan okuyan belirsizlik...Ve insanın yaşamı boyunca alabilecegi en büyük risk...SEN...AŞK...
..