Elif Karadaş Antoloji.com

Çocukların özgürce yaşama hakkına tecavüz eden. Bir eşya adı altında onlara tüccarlık eden ve kirli paralarıyla lüks bir hayat süren insan dışı yaratıkların cümle hak, varlık, sağlık, vb. gibi sahip oldukları ne varsa sen ellerinden al ALLAH IM. Yaptıklarını ödetmeden alma canlarını.

Çocuklar savunmasız çocuklar
Hayata gözlerini açan birer melek onlar
İnsanlığı göre, göre tanıyarak öğrenen kullar
Böyle mi sahip çıkacağız biz o körpelere.
Binlerce lanet olsun çocuğa dokunan ele!

Naftalin kokulu babannemin evi. Unutulmaya yüz tutmuş çoğu şey var burda. Hani o milli perdelerimiz güllü güllü. Bir yastıkta kocayın dedikleri yastık. Yün yorganlar. Yer yatağı. Tandır ocağı. Kömür sobası.
Yazın ortasında üşüten bir soğuk. Yeşilin sonsuz huzuru. Derenin soğuk büyülü suyu. Gündüz hoplayan simcaplar. Yolun kenarında gezinen kaplumbağa. Akşam gizlice dolaşan çakallar. İnekler, tavuklar. İnsan özlüyor özünü. Özü olabilmeyi. Ne çok uzaklaştık doğadan. Hayvanlardan. Oysa onlar insanın içini yumuşatan topraktan geldiğimizi hatırlatan muladdes şeyler. Şehir hayatı bizi bilinmez bir sona sürüklerken. Hala tüm bu güzellikler varken.
Kıymetini bilelim. Bir şarkıdan daha iç huzuru verir. Naftalin kokulu şeyler.