Ayhan Karadağ Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakk ...

halimiz duman desene ;)

scena pojavljivanja majke...

günlerdir damarlarımda, kanımda...
sadece dinle...
ağlamayı becerebiliyorsan da eğer, ağla! ...

hala bu müziğin çaldığı film karesi aklımdadır, artık bu şarkıya ait benim de beynimden silinmeyecek olan film karelerim war...

şimdi müzik zamanı...
sadece hisset...

empyrium ne demiş? ...

'many moons ago...' demiş...

that was many moons ago...

'Bir evin iki kapısından biri açık,
Biri kapalı olsa
Biri girse, açarak kapalısından.
Öbürü açığını kapayıp çıksa... '
ö.a.

benim ellerim daha küçük bir kere...

sanırım para basıyor. para dağıtmak gibi bir özelliği war. yolda önüne geçip benim de para isteyesim geldi hani. ama az da parasını yemedim ki. iki porsiyon dondurma yedim. bundan ziyade kendi dondurmasını yiyemeyip, onu da ben yemişimdir. tüm yol we yemek paralarını kendisine ödetmişimdir. bana fular almıştır we an itibariyle boynumdadır. bir dahaki sefere onunla alışweriş yapmak gibi bir hayalim war... bu arada çok güzel bawul taşır. içip içip sarhoş olanlardandır... sadece beni sinir etmek için lens takmıştır. ölü balık gibi bakmıştır gözleri. lensleri çıkarırken kusasım gelmiştir. çıkaramadığı lensleri takmıştır. lens kutusunu sokakta düşürüp sonra onu araması da ayrı bir mewzudur... anlatmaya başladığı konuyu bir türlü anlatamaz, bitiremez. sürekli konudan konuya atlar...

kendisi baştan aşağı markadır. 'markasız çıkmam abi' der. mont 'nike', sweet 'mawi', kot pantolon 'little big', saat 'swatch'...

ben ne yumurta kafalıyım, ne tikiyim, ne de selinim. bak çok sinirleniyorum ama. ben agresifim, kompleksliyim, 'ekşi sözlük' yazarıyım...

her şeye rağmen özeldir, önemlidir, değerlidir, kalitedir, sewimlidir, maymun gibidir, gecelerin elifidir, yumurta kafadır, agresiftir, komplekslidir, 'ekşi sözlük' yazarıdır...

gururlu bir trabzonlu
hehehe :))))))))

büyüğüm olur kendileri...
özeldir, önemlidir, değerlidir, kalitedir...

temis cocua benziyosun ne işin var senin akmarda? ;))

aman tanrım dur gözlüklerimi alıım:p ne güzel sey bu böyle hepsini okudum valla ;)

biraz uzun oldu galiba ;)
okumazsan kızmam
ama oku sen yine de :)

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka
hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
'Tükürsem cinayet sayılır' diyordu birisi
tükürsek cinayet sayılıyor artık
ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
tek yaprak bile kımıldamıyor nedense
ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
dizginlerini koparan bir at sanki bu
soluksoluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün

nedir? yazılarının çoğunu okudum hiçbir etki altında kalmadan yazıyorum, burada rastladığım ender yazarlardan birisiniz sadece bu perdenin arkasında durmak güzeldir... hoşcakalın