Elif Antoloji.com

“Kral Laius ve karısı Jacosta, Oeidupus adını verdikleri bir erkek çocuk sahibi olurlar. Oedipus’un büyüyünce babasını öldüreceğini öngören bir fal üzerine, Laius bu özel çocuğu ülke dışına çıkarıp”nasıl olsa ölür” diyerek bir tepeye bırakır. Ne var ki, tüm Kutsal Çocuklar gibi, Oedipus da kurtulur. Bir çoban onu bulur ve büyütür. Bir gün, Oedipus kır yolunda yürürken, bir savaş arabası ona çarpar. Arabacıyla kavga eder ve onu öldürür. Arabanın sahibi babasıdır ve bundan haberi yoktur. Oedipus, daha sonra kraliçenin bir koca aradığını duyarak, Thebes şehrine gider. Kraliçe annesidir. Oedipus onunla evlenir ve tahta geçer. Ancak yıllar sonra krallığa felaketler dadanınca korkunç gerçek açığa çıkar ve Oedipus, yanlış kral tahtan indirilir.”

Oedipus (Ödip) Kompleksi terimi Freud’a aittir. Freud

Asıl adı İbrahim Abdülkadir Meriçboyu’dur.1917 yılında İstanbul’da doğdu,1985 yılında yine İstanbul’da öldü.1936'da Kuleli Askeri Lisesi’ni bitirdi. Ankara Harp Okulu son sınıfındayken, Nazım Hikmet’in bu okulda propaganda yaptığı gerekçesiyle açılan davada yargılandı,10 aya hüküm giydi, okuldan çıkarıldı. İstanbul Hukuk Fakültesi’ne girdi. Tan gazetesinde düzeltmen olarak çalıştı. Arkadaşlarıyla Yürüyüş dergisini çıkardı. Savaş karşıtı şiirlerini içeren ilk kitabı Tebliğ toplatılınca, sıkıyönetim tarafından İstanbul dışına sürgün edildi.1943-1947 arasındaki sürgünlüğü Muğla, Balıkesir, Konya, Adana ve Kırşehir’de geçti.1965’ten sonra şiir çevirileri ve kitaplarının yayımıyla uğraştı. İlk şiirleri Ali Karasu imzasıyla yayınlandı. Başlangıçta Faruk Nafiz Çamlıbel ile Necip Fazıl etkisinde şiirler yazdı. Nazım Hikmet’in şiirleri ile karşılaşınca şiir ve dünya görüşünde önemli değişikler oldu. Bireysel dramı toplumsal sorunların birlikteliği içinde ele aldığı şiirlerinde Nazım Hikmet’in etkisi belirgindir.1940 kuşağının önde gelen toplumcu gerçekçi şairlerindendir.

Çok olun, çocuklar, çok olun,
yüzlerce olun, binlerce olun, onbinlerce.
Daha çok olun, daha çok olun,
yapraklar kadar, balıklar kadar çok olun.

Bu dünya ne tek tek yaşamakta,
bu dünya ne rakının, ne şarabın içinde,
bu dünya ne parada, ne pulda,
ne kalleşlikte, ne zulümde.
Bu dünya aşkın içinde, alın terinde.

Çok olun, çocuklar, çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele,
yaşayın dünyayı doya doya,
açın kapıları, camları güneşe,
ne yeise kapılın, ne korkuya,
çok olun, çocuklar, çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele.

Mutlu olmak varken bu dünyada,
geceler geldi dayandı kapımıza,
olduk acımızla sarmaş dolaş,
bekledik düşümüzle koyun koyuna.

Çok olun, çocuklar, çok olun,
yapraklar kadar, balıklar kadar çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele,
bütün gündüzler sizin olsun,
yaşayın dünyayı doya doya.

Çocuklar, çiçekleri umudumuzun.