Bİ KIZEvvel zaman içinde,kalbur saman içinde,bi kız yine türlü hal içinde.İçinde kopan çığlık dinmez biçimde!Düşleriyle gferçekleri ters orantıda.Bir türlü çözülemeyen x'in peşinde.Kız hüzünlü bir bekleyişin arifesinde.Deney raporu hazırlıyor biyoloji için grafik çiziyor.Nefretini kusuyor ama beyni tutuyor.Denge bozuluyor ama pH değeri sabit kalıyor.Saçmalıklar saçılıyor etrafa ama kimse farketmiyor.Herkes yüzüyor yada yüzdüğünü sanıyor bu susuz dünyada.'Sanmak' ile 'usanmak' çok uyumlu -mak kafiyeli bi o kadar da fakir ve kasvetli.Sandığın şeylerde yanıldıkça usanmalar yoksullaşır,umutlar yoğunlaşır kara bulutlarıyla.Severim siyahı ama bu şekliyle değil.Kelimeler bile nazlanıyor,canları nasıl isterlerse öyle davranıyor,istedikleri kılığa giriyorlar.Ama insanlar gibi durmuyorlar girdikleri cümlelerde. Kelimeler sığar en dar sokaklara,insanlar sığmaz bazen en büyük meydanlara.Kendi içlerinde kaybolma yeteneğine sahipken koskoca hayatlarından taşmayı denerler. Yine geldik saçmalak mevzusuna.Mesela ben sorsam üstada,kalp kahveme çağırırken onu ,benim fill köküm saçmalak mı olmuştu? Üstad cevap vermezmi böyle durumlarda?Yoksa ben yazıma devam etmek yerine gömüp kafamı kitap okusam,suskunluğumu akıtsam ve saçMAlamasam... Sibel İnan
..
