Dilruba Emine Genç Adlı Antoloji.com Üyesinin ...

Şiirler artık yaşamıyor. Sözcükler musallaya yatırılmış ceset gibi, namazı kılınıp,mezarlara gömülüyor tüm duygular. Aşkın selası okunuyor, kirli sayfalarda ki mısralarda..

Dağ gibi bir yalnızlıktan arta kalan; titreyen bir yürek, ürkek bir el, ve terk edilmiş bir sokak gibidir boşbakan gözler. Bir kere uzaklara dalmaya gör, kim çıkarabilir o karanlıktan seni.

Her aşk; biraz ölmektir aslında.
Yitirdikçe içinde ki çocuğu..
Gitmek ile kalmak arasıdır büyümek
Tabutlara sığmayan yarınları, yaşamadıkça.

Kelimeleri dilsiz bırakan lisanı ile, şiir hoş gelmiş.

Aferim (!)

//..Şiire gönül verenleri
Yediveren erenleri
Aşkta çile çekenleri
Şanlı tarih yazar durur..//

Yalın ve akıcıydı Tebrikelr Şair.

Ne yani(!)
bu salakça yazı
şimdi
hangi tür de
hangi dil de
bir lakırdı.

blablabla / güldürmeyin adamı

San ki; Gözler ama, nasıl görsün? Kulaklar sağır, nasıl duysun? Diller ki, en edebi sözlere aşina,,,onlar bile sus pus olsun (!) Şaşılacak şey.
Çıkmaz mı bir halden anlayan ? Beşerim ya hani ben, umut ediyorum yine de, her şeye rağmen.

Yüreğin dert görmesin. Lezzetliydi..

Acaippp (!)

sahi
neyimiz kalmıştı?

seste sakatlık yok ama şiir epey sakat :))))

Gideceğini hissedersin, gitme sensiz ne olur halim diyemezsin. Aklın tutulur, dilin tutulur, ellerin ayakların tutulur yetişip ardından sarılıp, DUR! diyemezsin.

İliklerinden çekilir canın, yüreğin tek tık daha atmak istemez, kalkmaz ya elin kolun, aldığın her nefes yük olur. Uyumak istersin deli ...

Acıyı basabilseydim bağrıma, ancak bu kadar sızlardı göğsüm. Çöktü gözbebeklerime, nedenini bilemediğim bir hüzün. Gerçekten acılar ortak mıydı ki, sağolsun hala yaşıyor döşünden doğduğum iki gözüm. Şiirdi be sızılıydı işte..deldi geçti biraz bir şeyleri..

Sahi;yıkanınca, arınır mı yürek her acıdan.
Kirletilmedik bir su kaldı mı?
Bak derya, deniz hep kan.

Helal sana şiir!

selam ve dua ile

Tazeydi bahar;açan güller,uçuşan ateş böcekleri, iki güne kalmadan ölen kelebekler. Ah! gel gör ki duymuyor feryadımı yıkılası gökler. Çok mu zordu sese ses, ele el vermek. Ey kulağı sağır duvar, perdesi yırtılasıca ar! yüzsüzlüğünüzden utanıyor aynalar.

Uzun zamandır okuduğum leziz bir şiir yoktu, bu şiire kadar ..

Ellerin ve duaların eksik olmasın şair.

varoluşun sonucu yokoluş, her boşluk günah eğiriyor.

Acılarımı uyuttuğum beşiğim
Yalnızlığımı avuttuğum eşiğim
Korkularımı yatırdığım döşeğim/di göğsün
Anneme söyleyin/ gelsin

Yaşamak;ki öznesi, özlenesi bir uçurum oluyor gözleri, içine düşülesi..
Mezar gibi yüreğin, azabı, sorgusu suali. Ben seni hiç sevmedim, sen de hiç ölmedim ki. Dokunduğum gölgeler gibi avuçlarımda yok oldu nefesin.Gel diyorsun..nasıl geleyim? Ayrılığa yazılmış destansı bir sela okunurken dudakalrın ...

Sana olan aşinalığım; elbette ki sesinin ahengine değil, o ahenk de ki acıyaydı. Gözlerin de ki o hüzün, bana asla yabancı gelmedi. O kadar benden bir parçaydın ki, gitmiş olmana rağmen, eksik hissetmiyorum kendimi.

Karanlık hep karanlık, güneş neden doğmuyor artık. Bitti mi an öldü mü zaman yoksa biz hiç mi yaşamadık. Var ile Yok arası hep bir bilinmezeydi değil mi yolculuk.

Sen hiç gökyüzünden yıldız çaldın mı çocuk?
Ay'a salıncak kurup, hayallerini salladın mı? Bulutlardan uçurtma yapıp, rüyalarını dalga dalga uçurdun mu? Bak gökana ne kadar mavi, ne kadar umutvari, seni çağırıyor mutluluklar,durma yürü hadi.