İlyas Mollaoğulları Antoloji.com

Kırık bir mumun etrafında pervane bir kelebek misali yanaşıp yakar oldum kanatlarımı. Döndüm ışığın milyonlarca renginin dansında. Yorgun ruhun kırık çizgileri okşadı tenimi. Kanatlarımda allı morlu hüzünler biriktirdim; ağırlaştım, uçamıyorum. Düştüm mumun dibine, ışıksız nefesler oluğundayım. Her ayrıntısı tenimde gizli fedaların esiri oldum daralan bir göğüs kafesi tutsaklığıyla.

Sade bana ait gözlerimin peşindeyim ansızın. Açık pencerelerin pervazlarında soluk soluğa tütüyorum; gergin topraklar yağıyor dilime. Bir damla nefesim kaldı haykıracak. Dolanır dururum ayna tutulmuş benliğimin kaçak esaretinde. Kendimi görsem el diye utanırım halsiz serzenişimle.

Cansız bir tabuta çakılan mavi bir ceset tutar beni intihar geleceğimde. Durup dokunmak bile istemiyorum hıçkırıklarımın yankılarında kaybolan yakarışlarıma. Aldanıp bir martının kanadına asılı kalıyorum deniz üstü gök perdede. Bir yanım bana bakar simsiyah ateş savurur kalan yarım.

Artık gece olur bensiz bu ay gökte. Tersine yakamozlar salar oldum derinliklerimdeki zincirlere. Salıntılı ayrıntılar gıcırdar oldu açık kapılarımda. Aksak bir hayal tökezler avuçlarımda; alıp içecek oldum, sızıverdi aklımın kaçak kıvrımlarından.
..