Deniz Türksoy Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakk ...

GİDİYORSUN, gitmenin bütün anlamlarıyla gidiyorsun.
Ağır ağır gidiyorsun,her adımda bir parçanı burada bırakarak gidiyorsun.
Gidiyorsun bir iç kanaması ayrılığı ile,kim kalır,kim duyar,
Kim ağlar ardından,hesap etmeden gidiyorsun.
gidiyorsun,kimin gözyaşı hangi dudaktan kimin diline dolaşır,
Kimin gözleri ayak parmaklarında sürçer,düşünmeden gidiyorsun.
Ve SEN gidiyorsun!

Seni uzaktan sevmeyi
Sana bakmadan görmeyi
Dokunmadan sevişmeyi
Öğrenmem gerek biliyorum
Seni duymadan dinlemeyi
Gözyaşlarımla gülmeyi
Kavuşmak için sabretmeyi
Öğrenmem gerek biliyorum
Biliyorum ah
Şimdi pişmanlıklarım boşuna
Yakınamam ne kendime ne sana
Dayanamam gönlüm düşer yollara

DEFOL ne güzel bir kelime..
bir de DUR var KAL var
söylenir sadece hakedene! ! ! !
(a.s.m.i.n)

sen küçük kahraman
çık artık şiirlerinden.
hayat oradaki gibi
kolay değil.
sıyrıl romantik havandan.
bak gördün işte
bir işe yaramıyor
şiirlerle dünyaya
meydan okuman.
sanki kalenin içinden
küfürler savuruyorsun
meydan okuyor gibi
yakıp yıkıyorsun.
aşk en güçlü sözcüğün
milyonlarca şiire
konu da yapsan
anlamını hala bilmiyorsun.
şairciksin diyorum
kızıyorsun.
ama ne desen haklısın
şiirlerine inanan da bütün suç
senin işin şiir satmak
vaat verip caka satmak
çocuk mu karşındakiler
şiirlerini okurken
iyice bir düşünseydiler.
(a.s.m.i.n)

'bir seni özlemelerim öldürebilir beni.tanrı değil....' (ş.h.s)
şaircik ne içten yazmış!
sözler ne kolay dile düşer:(
oysa ne kadarı gerçekten hissedilendir:(

Basit biri değilim..!
Gözlerimi kanatırcasına ağladığım gecelerim var.!
Ve kahkahalara sarılmış anılarım.!
Herkes kadar dertli,
bazılarından fakir,
çoğundan zenginim.
Taşıdığım hayallerim,
söylenecek şarkılarım,
paylaşılacak dostluklarım var.
Bilmeyene sevmeyi öğretecek kadar büyük bir kalbim,
Gidene beddua edemeyen bir dilim var..
Yüreğimi korkak büyütmedim.!
'Kaybettiklerim; dağıttığım servetimdir'..!

SEN hatırlarsın
ki ben tam da gitmek
üzereydim..
sen geldin
durdum.
durmak vazgeçmek
değildir gitmekten.
SEN hatırlarsın
ben tam da
karar almışken
nefes kesmekten
sen geldin
durdum.
şimdi sana bırakıyorum
bütün alemi
oyalanmalardan yorulmuştum
SEN hatırlarsın
bir de varsın senle
olsun vakit kaybı
şimdi sana kalsın
bütün şiirler sözler
bil ki hiç biri
işlemez artık
yüreğime
attığın o ayrılık kurşunu
kadar derinden..
al senin olsun
yazdığın yazacağın
tüm acıklı sözler
bak ben artık SEN oldum
yüreksiz şairlerden.....
(a.s.m.i.n)

her sabah
yine uyanacağım
sana lanet yağdırmak için.
her yağmur
yine ıslanacağım
gözyaşlarımı saklamak için.
her gece
yine gözlerimi kapayacağım
sabaha çıkmamayı umarak.
ne zaman ki göreceğim
bu mahşerde bile olsa
sen düşmüşsün
bekleyeceğim bir tekme de
ben atmak için.
(a.s.m.i.n)

gümüşi bir karanlık
seni görmek için
aralarken gözlerim
acıyla başetmek
sen gümüşi bir akşamda
sırtın dönük
anılar ağlarken
sadakatsizliğine
ay ışığını
gümüşi bir aydınlığa
teslim etmişken
ellerin çekilmiş
başka ellere uzanmaya.
sen gümüşi bir akşamda
kurşun gibi
delerken sevdamızı
gözlerine baktım
ihanet desem değil
boşvermişlikten sanki
serseriliğine bir gülüş
dağıldı gümüşi dudaklarına
dudaklarına baktım
öptüğüm desem değil
sözlerinden tanıdık sanki
yürüdün alınyazına
arkanda sözlerin vaatlerin
ellerimde şiirlerin
kalbimde gümüşi
bir aşka inmiş
nefretim...
(A.S.M.İ.N)

bütün çalar saatleri kurdum
o son güne
kapımda gördüğümde
gözlerinde bitmişlikle
eğilip alacağım
iki damla gözyaşını dudaklarımla
o son güne kurdum
tüm çalar saatleri
pişmanlıklarında tükenmişlikle
eğilip alacağım
iki damla gözyaşını dudaklarımla
tükürmek için geri yüzüne
soysuzluğunda şerefsizliğin
o son güne saklıyorum
çaldığında bütün
kurduğum çalar saatlerim....
(a.s.m.i.n)

.............
sen geldin. seni sevdim. sığındım sana. sana adanmış bir ömür ile severken seni,
sevgili olamayacak kadar çok sevgi dolu değil miydim senin için?
söyler misin kimim ben?
payıma düşen, karşılığı bir başka kadına ihanet olan bir aşkın sancılarını
çekmekti. çekiyorum...
sitemim yok, yüreğim yorgun.
bir gün sonrasını bile düşünmeye takati olmayan neylerse onu yapıyorum:
yazmak... susarak yanmak... yanarak yazmak...
uykularım ıslanırken yastıklarda, hangi aynaya baksam kırılıyor.
uzatıp elimi tutmak isterken güneşi, bir ses; hangi yıldız güneş tutulmasına
neden olabilir ki? diye yankı yankı kulaklarımda.
en çok suskunluk yolculuklarda vardım. susmaya mahkumiyetimle susardım.
en çok beni sorardı kalabalıklar.ben ruhsuz onlara bir ben sunardım.
suskunluğumu yalan söylemeye yeğlediğimi hiç anlayamazlar.
tek gerçeğim SEN iken, seni sadece hayallerde sevmenin çözümsüzlüğünü
nasıl anlatayım, aşkın gözyaşlarına boğulmadan?

her kadın çılgın bir çocuk büyütür içinde.
masum bir çocuk.
aşk çocuğu.
ben de bir kadındım.
insandım.
sevinçlerim vardı.
hüzünlerim vardı.
diplerim vardı. doruklarım vardı.
ama böyle yaşamaya alışkındı o BEN.
sen geldin. kapılarımı zorladın.
güven verdin.
aşkın sevdaya karışabileceğini gösterdin.
sevmenin aşkla harman olmuş halini yaşattın.
gözlerimi aşka sevdaya açtın. gözyaşlarıyla kurumuş
pınarlarıma mucize buseler kondurdun.
sevmenin dokunmaya dönüşmesini gördüm.
ilk kez çirkinleşmedi tenime değen tenin teri.
özlemin vuslata erişini gösterdin.
nağmelerin anlamlarını baştan aşağı değiştirdin.
ağladığım bütün aşk şarkılarına
gülümsememe sebep oldun.
bütün bu şatoyu yoksa kumdan mı oydun?
çok şey istemedim.
biraz sevgi istedim, yudum yudum içmek için.
biliyorum ben İMKANSIZI istedim.
çölde gelincik olur mu? işte ben oydum.
içimdeki çocuksuluk,yıldızlarla oynaşırken bir tutam umudum olsun istedim.
karabasanlar bölmesin istedim uykumu..
kendimi getirdim sana.
çorak ellerimi.
çileydi yolun başı da sonu da...
ama yüklendiğim çileyi de sevdim...
çile dediğimiz, adam gibi sevmelerimizin nazlı
kardeleni değil midir?
yürürüm geceyi çıplak ayakla SANA doğru, yanarım SENİN için,
dağıtsın içimde kalan ne varsa, savursun külümü kader...
kurut gözyaşlarımı mahşere kadar,
dindir şimdi acımı sonsuza kadar.

herkes giden sevgilinin ardından 'yanıldığım' derken,
ben hep sana 'yandığımsın' diye seslendim.

sen sen ol
asla sevdiğini üzme
kalem dertlidir yazar
dil sevdalıdır söyler
lakin 'yürek ' susarsa bir kez
ne yazar ne söyler...

yüreğinizi göremeyenlere en güzel yarınlarınızı harcatMAyın! !
siz ki bir çok kişinin belki d en güzel 'HAYALİ'siniz.
değmeyenlerin 'HİKAYESİ' olmayın...

rüyamda,
tam en korkulu yerinde
uyanıyorum kabusun...
rüyaymış diyorum
terlemiş alnımı hissedip...
başka bir kabusun içinde
kıvranmaya başlıyor kaderim..
içiçe geçmiş çıkışı yok
bu dehlizin...
yukarıdan süzülen
tüm ümitler aslında
diğer rüyanın gerçeği
uyanmak asla
bir kurtuluş değil
yalnızca bir anlık
boşa sevinç.....

aslında bendim
tek başına
boyayan düşlerimi
rengarenk
oysa hepsi
zifiri siyahtı.
katran karası.
aslında bendim
mutluluğu yakıştıran bize
oysa hüzün kapıdaydı
ayrılık hazırda beklemedeydi
aslında senveben
sadece sen ve ben idik
bir rastlantıydı yanyana gelişimiz
dün ve yarın nasıl yanyana gelemezse
aslında biz de öyleydik.
mucizelerin bile
acizliğinde çaresizdik.
aslında bir rüya gördük
elbette uyanacaktık.....

bir insan kaç kere ölür? ?
kaç kere sil baştan yapar? ?
kaç kere sıfırlar? ?
her defasında acıyı başa sarmaz mı? ? ?