Yalnızlığın yabanacılaşmayı da beraberinde getirdiğini söyleseler kahkahalar ile gülerdim…
o kadar yabancıyım ki herşeye ve insana
kimin zoruna gitmezki unutulmak unutmak daha kolay ve hesap gerektirmez bir durumdur oysa. Kimse kalkıp size beni neden unuttun demez. Demesi için gereksinimi kalmamıştır zaten unutulmuş olan unutmuşturda aynı zamanda. burda bir çelişki var: unutamadıklarım unutuyor beni; unutulan unutuyorsa unutamadıklarımız neler? Kanun hükmünde karanameler buyurmadığımın farkındayım. Ancak söylediğim her söz bana dönük bir ok. Kendimi yaraladığımın farkında olmalısınız siz de. Unutmak istemiyorum unutulmak da istemiyorum bu iyi bir şey. yoksa yaşadıklarımızdan ne kalırki geriye. unutmak için bir mazisi olmalı insanın bu yaşanılanların değersizliğinin göstergesi değildir elbette. ussal hayatımızın bitip tükenmez görselliğinden bir parçanın aniden yok olması. Yaşamın seyri değişiyor anlamıyormusun. Rotamız bozuluyor. Gemimiz sürükleniyor. her yiten bizi de yitikleştiriyor işte. Korkunç olanda bu zaten….
..
