Cem Antoloji.com

Adını bilmediğim gülümseme.

Gidilecek yer kalmayınca zorla sürüklendiğiniz yerlerde sıcak basar..Mekana girdiğinizde herkes sizi izler. Bir zamanlar sağa sola selam vermekten zar zor seçtiğiniz masaya gidebiliyorken ve bundan da hoşnutken üstelik, şimdi herkesin tuhafça bakışları arasında adeta bir suçlu gibi kimseyle göz göze gelmemeye çalışarak daha belirleyemediğin masanın telaşı içinde çekine çekine ilerlersin. Yüzünde al basması bir kızıllık ve ilk kez eline dokunduğun bir bayanın sıcaklığı tüter. İçinden yalvarırsın. Ne olur kimse bana bakmasa, izlemese, yadırgayan gözlerini çekseler üstümden, ne olur garsonlar sipariş almaya gelmese, soru sormasa, kül tablası getirmese. Ne olur sanki kimse ilgilenmese..

Sonra yıllardır en olmadık zamanlarda senden başka kimseye görünmeden masama paldır küldür oturan uzun yüzlü, uzun saçlı, kızılderiliyi andıran edasıyla o adam peydahlanmasa..
Bak işte vücudunu kımıldatmadan başını önce burada bulunanlara çevirecek ve sonra bana dönerek kafasını iki yana yavaşça sallayacak. Ellerini masaya dayadığı dirseklerinin üstünde kavuşturacak ve siyahlı beyazlı saçlarını yana savurup bana eğilecek. Bir kez olsun yıllardır sorduğu soruyu yöneltmese olmaz mı..”Hayır, hayır. Ne aradığını bilmiyorsun. Yazık.” Bunaldığım, düşüncelerimin kilitlendiği anlarda daha çok seviyorum müziği. Hele hoparlöre yakın oturmuşsam. Kimseleri duymamak, ne konuştuklarını bilmemek ve tıkanan düşünceleri açmak adına.

..