Ben İstanbul'un kaybolmuş hayatlar semti adını verdiğim bir yerdeyim...Ayşenur Yazıcıyı örnek bir insan olarak gördüğüm için onun mekanında onu seven diğer insanlarla buluşmanın güzel olacağını düşünüyorum.
Adım Işık, bağlama çalmayı seviyorum yazı yazmayı daha çok seviyorum,çocukluğumda bana kaşlarını çatarak değil de gülümseyerek bakmış hafızamda azarlamalarıyla değil mağrur gülüşleriyle kalmış tüm büyüklerime saygı duyuyorum ve onları çok seviyorum,böyleyim işte daha ne yazayım ki ,yukarıda dilediğiniz kadar uzun yazabilirsiniz diye belirtmişsiniz ya uzun yazmam gerekiyormuş gibi davranıyorum,aslında bu bahane ben yazmak istiyorum kelimelerle biraz daha uzun başbaşa kalmak beni mutlu ediyor...
..
Bana vurma anne! !
Ayşenur Yazıcı
22.09.2008 - 14:30Yüreğimden bir şeyler koptu yine görüntüleri izlediğim günde olduğu gibi..
ben de İstiklal Caddesinde rastladığım bir çocuk için yüreğimi satırlara dökmüştüm...
Senin adın neden kimsesiz çocuk
Evin her gün sokaklar mı böyle
Gözyaşın,gözyaşın bir kez özgürce akmaz mı söyle
Belki de senin adın ...
Toplam 1 mesaj bulundu