Yusuf Kurt Antoloji.com

devrimci

12.01.2006 - 22:23

devrimci bence

1.özgürlük,demokrasi,sosyalizim,ugrana savasanlara ve mücadele edenlere denir.

okul arkadaşlıkları

10.12.2005 - 02:58

benim hayatimin en güzel anilaridir.ve o arkadaslarla ben belki hayatimin sonuna kadar unutamayacagim günlerim gecdi.bizler ac kaldik ama paylasmayi hic bir zaman birakmadik.yeri geldi bir ekmekle dört kisi doyduk.kiz arkadaslarimiz vardi ama insanca onurluca kardesce günlerimiz gecdi.ve okuldan kacarken hepimiz birden kacdik.fazla sallamayim dayak yerken bile hepimiz birden dayak yemek istedik.hatirliyorum bir gün bir hocaya gülmüsdüm hoca bena tam sopayla elime vurmaya kalkisirken biz üc kisi hocaya vurduk.belkide bu davranis bizim icin bir tecrübe oldu.o günden sonra hic bir hoca okula sopayla giremedi.sunu söyleyeyim hocanin vurdugu yerden hic bir zaman gül bitmez.sadece dikenler olusur.ama bizim bu davranisimiz bizim okuldan atilmamiza neden oldu.ama bizim arkadaslarin hepisi sinifa girmeme karari aldilar tekrar okula cagrildik.ben ve iki arkadasim liseyi bitiremedik bu olayin etkisi 100 90 karnemize yansidi.ama yaptigimiz davranisdan hic bir zaman pisman olmadik.dahada hislandik kim haksizsa üzerine yürüdük.akul arkadasliklari benim icin hic hayatimda düsünemeyacegim büyük bir hazineydi. ve bu hazine kolay kolay bitmeyecek kadar büyükdü.ilk okulum ise bir kabus gibi gecmisdi ben durmadan dayak yiyordum.cünkü cok yaramazdim.yine ilk okuldada arkadaslarim vardi ama bizler siniflara ayrilmisdik tembeller caliskanlar yaramazlar akillilar diye biz yaramaz gurubunda yer aliyorduk.bizim hocamiz her persembe tirnak kontrolü yapiyordu.ve ben her defasinda mendil getirmeyi unutuyordum.cünkü hoca tirnak kontrolü yaptigi zaman elimizi mendilin üstüne koyup öyle tirnaklarimiza bakiyordu.ve her devasinda parmaklarimin ucuna vuruyordu.bu bana o yasda öyle bir aci veriyordiki göz yaslari damla damla mavi önlügümü islatiyordu.belki hoca bizim cok disiplinli olmamizi istiyordu.ama bunu anlatarak deyilde dayakla cözücegini saniyordu.dayak yemeyen arkadaslarimiz ise bizlere inek siritir gibi siritiyorlardi.belki ilk okulda yedigim dayaklar olmasaydi belki simdi daha sevimli insanlara dahada hosgörülü bakabilirdim.simdide bakiyorum ama daha fazla olabilirdi.ve su an bile ilk okulu okudugumuz sinifin kokusu gelir burnuma.her gelisinde sanki ilk okuldaymisim gibi olurum.o günler cok güzeldi tabi sekter hocalar olmasa tabi.ama yinede cocuklugum fakirlik icinde gecmesine ragmen belki bir kamyon sebze kadar dayak yememe ragmen benim icin bir harikaydi.cünkü yasama sevinci hic bir zaman negative inmiyordu.simdiki arkadaslarim ise sagi solu belli degil.cok kaprisliler.ama sunu söyleye bilirim sizlere güzel arkadasligin hic bir zaman zarari olmaz.ve onu sonuna kadar sürdürmesini bilmek lazim.arkadasligi parayla mülkle degismek bu dünyada ölü yasamaktir.bilirsiniz ölüler öldükleri zaman hatirlanir,bir ay gecdikden sonra yavas yavas yasam devam eder ve giderek unutulur...................................................................

ikaz

10.12.2005 - 02:30

yanlis yapilan yada tehlikeli olucak seyleri uyarmaktir.