her zaman tek...(bağımlı olmak midemi kaldırıyor) ...okullar, işler, devlet daireleri, patronlar, şehir içi otobüs şoförleri...topundan kaçıyorum...trenleri severim ama belkide tek nedeni sigara aklıma gelmesin diye uyumaya çalışmadığım içindir, bilmem kaç yılım kaldı, fazlada yaşamam sanırım, sakatatlarım iflas edecek gibi duruyor.......ottan muabbetler için zamanımı çalmayın... ///sabah erken kalkarım ne yüzümü yıkarım ne sokağa çıkarım hayattan yok çıkarım/// atay ((adamım bukowski'nin kitaplarını kör gözlerle okuyan züppeler sizde midemi kaldırıyorsunuz... ////MARİA PUDER ölmedi lan/// söyleyecek başka da bi şeyim yok işte...
uzun değil bi kaç kelime bildiğim bi dilim yok benim ! ! !
şarabım pencerenin önünde sigaram elimde sararmış tırnaklarım ...
herşeyin yolunda olabileceğini hayal ediyorum uykuya dalıyorum! ! ! !
yeter mi hiç biter mi ki söz? ne sende biter ne bende...
kalemlerde tükenmez ki bir kuş tüyü buluruz yazarız avuçlarımıza gün doğumlarına armağan...
gün açılınca ağlardım eskiden korkardım insan(sı) lardan bakışlarından başımı eğerdim görmeyeyim diye gözlerini...
şimdi bakacak iki çift göz arıyorum gece yarılarımda ama hala cesaretim yok ki ellerin gelsede kaldırsa kafamı yukarı.
utanılacak bi sözüm de yok ki! ! !
mavi son değil sonsuzluktur... koyu bir mavide kaybolmayı çok isterdim... ama kendimi bırakacak cesaretim yok. köklerimi bırakıvermişim toprağa ... bilmeden...
nasıl bir iç acısı olduğunu anlatamam sana. kimseye ve. bunu yaşayıp yaşayamadığımı kimse dışımda göremez. kendimi bununla sarıp sarmalamayacağım ki bu benden öte acımın sahibine doğuranına iştahsızlık getirir.
bırakın bütün renklerimle devam edeyim nefesime ve siyah gelsin ardından beyaz sonrası fark etmez ama kırmızı sonlara saklansın bir de yeşil olmalı mutlaka...
şimdi elimdeki bir kaç renkle çıkacağım sokağa ordan geçip o kapıyı açıp gireceğim odaya sonra bi kaç laf susacağımız vakit de gelecek
gece olduğun da sadece acımı düşünerek uyumamaya çalışacağım bu beni rahatlatıyor kendimi vefalı hissediyorum ve vicdanımı rahatlatıyorum çünkü elimden başka birşey gelmiyor asıl emanetim bu işte bütün içimde büyüyenlere...
her zaman tek...(bağımlı olmak midemi kaldırıyor) ...okullar, işler, devlet daireleri, patronlar, şehir içi otobüs şoförleri...topundan kaçıyorum...trenleri severim ama belkide tek nedeni sigara aklıma gelmesin diye uyumaya çalışmadığım içindir, bilmem kaç yılım kaldı, fazlada yaşamam sanırım, sakatatlarım iflas edecek gibi duruyor.......ottan muabbetler için zamanımı çalmayın...
///sabah erken kalkarım
ne yüzümü yıkarım ne sokağa çıkarım
hayattan yok çıkarım/// atay
((adamım bukowski'nin kitaplarını kör gözlerle okuyan züppeler sizde midemi kaldırıyorsunuz...
////MARİA PUDER ölmedi lan///
söyleyecek başka da bi şeyim yok işte...
uzun değil
bi kaç kelime bildiğim
bi dilim yok benim
! ! !
şarabım pencerenin önünde
sigaram elimde
sararmış tırnaklarım
...
herşeyin yolunda olabileceğini hayal ediyorum
uykuya dalıyorum! ! ! !
yeter mi
hiç biter mi ki söz?
ne sende biter
ne bende...
kalemlerde tükenmez ki
bir kuş tüyü buluruz
yazarız avuçlarımıza
gün doğumlarına armağan...
gün açılınca ağlardım eskiden
korkardım insan(sı) lardan
bakışlarından
başımı eğerdim
görmeyeyim diye gözlerini...
şimdi bakacak iki çift göz arıyorum gece yarılarımda
ama
hala cesaretim yok ki
ellerin gelsede kaldırsa kafamı yukarı.
utanılacak bi sözüm de yok ki! ! !
mavi son değil
sonsuzluktur...
koyu bir mavide kaybolmayı çok isterdim...
ama kendimi bırakacak cesaretim yok.
köklerimi bırakıvermişim toprağa
...
bilmeden...
nasıl bir iç acısı olduğunu anlatamam sana.
kimseye ve.
bunu yaşayıp yaşayamadığımı kimse dışımda göremez.
kendimi bununla sarıp sarmalamayacağım
ki
bu benden öte
acımın sahibine
doğuranına
iştahsızlık getirir.
bırakın bütün renklerimle devam edeyim nefesime
ve
siyah gelsin
ardından beyaz
sonrası fark etmez
ama kırmızı sonlara saklansın
bir de yeşil olmalı mutlaka...
şimdi elimdeki bir kaç renkle çıkacağım sokağa
ordan
geçip
o kapıyı açıp
gireceğim odaya
sonra bi kaç laf
susacağımız vakit de gelecek
gece olduğun da
sadece acımı düşünerek
uyumamaya çalışacağım
bu beni rahatlatıyor
kendimi
vefalı hissediyorum
ve
vicdanımı
rahatlatıyorum
çünkü elimden başka birşey gelmiyor
asıl emanetim bu işte
bütün içimde büyüyenlere...