Ayşe Karapınar Antoloji.com

görünmez olmayı isteyenlerin neden görünmekten şikayetçi olduklarını sorgulamak lazım.
görünmez olarak yaradılmış olsam kesinlikle görünüyor olmanın yollarını arardım. hatta görünürlük kreminin patentini alıp köşeyi dönerdim.. eee tek görünmeyen ben değilim her halde. o halde tek kişi olmayı düşlemek kadar yalnızlık getiren ve bunalıma sürükleyen bir sanı olamaz.

hoş net ortamında da görünmüyoruz ve ne bekliyoruz da neler yapıyoruz? ? ?

kimilerimiz yazdıklarıyla görünmek ve var olduğunu ispatlamak çabasında, kimilerimizse düşünceleriyle...

görünmez olmanın isterik bir tarafı yok (iç gıcıklayıcı düşlere sahip olanları tenzih ederim) ki gördük yorumlardan sevgilisinin yanında olmak istermiş. peki neden görünüyorken onun yanında değilsin. yani sen görünür olarak onun yanında ona destek olmayı kaldıramayacak kadar vasıfsız mısın....
bir de şu ipliğini pazara çıkarayım düşüncesinde olanlar... vaz geçin bu düşüncelerden zira insan yalan olmaya görsün kendisine bile yalan söyler ki içinden geçenleri bilemezsiniz...

casus uçaklarına dönüşmek istemezdik eminim...

kanlı canlı ve yaradılmış en nadide varlık olan insan olmaklığımdan dolayı hoşnutum. iyiki görebiliyorum. ya birde görünmez olan sevdiklerim olsaydı...
kendin için dilediklerini karşiındaki için de dilemelisin.
görememeyi dilemezdim ki görünmemeyi dilemiş olayım.

passs......

madem görünmez olduk var sayalım.... öyle var saydığımı düşünelim....
dedim ya kimyager olup görünür olmanın formülünü bulurdum. patentini alıp tüm insanlığa iyi bir hizmetle de anılırdım... :)

seslerin yoğunlaştığı bir zaman diliminde
ötelerin düşlemine dalmış huzuru,
sakinliğe hasret sükuta vakıf bulunmak adına
sen ve senden hatıraların barındığı zihnim...
çalkantılı eminim....

seni, seni ve yine seni...
'yokluğun adını tadamayışımı' da diyebiliriz kısaca.

(sen derken kimseler üzerine alınmasın.... her senden murad edilen karşı kaldırıma bakan aynadır...)

saygıyla....
Ayşe